Ανωνυμία και Αναξιοπιστία: οι κυρίαρχες θεότητες του διαδικτύου!

Κατά καιρούς από τη θέση αυτή εχουμε ασχοληθεί με το θέμα της "ανωνυμίας του διαδικτύου και των blogs" και την συνακόλουθης ευθύνης που απαιτεί και μάλιστα σε πολύ υψηλό βαθμό.

Στα παραπάνω έχουν προστεθεί και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο καθένας αναρτά ή γράφει την άποψή του για ο,τιδήποτε ή δίνει μια είδηση, τη δική του είδηση... χωρίς κανείς να γνωρίζει το βαθμό αξιοπιστίας της, χωρίς κανείς να γνωρίζει αν υφίσταται καν είδηση, αν υπάρχουν καν οι πρωταγωνιστές στους οποίους αναφέρεται.

Πολλοί έχουν πέσει θύματα αυτής της αναξιοπιστίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις οφείλεται σε κακοήθεια με προφανή ή ενδεχόμενο δόλο. Τις μέρες των εκλογών που διανύουμε, για παράδειγμα, όλοι ανακοινώνουν "αποτελέσματα εκλογών" στα οποία όλως τυχαίως είναι οι ίδιοι νικητές...

Καταρχήν, το δικαίωμα της ανωνυμίας του απλού πολίτη και φυσικά του blogger είναι και πρέπει να παραμείνει ιερό και απαραβίαστο. Και δεν το λέω αυτό υπερασπιζόμενος την αμερικανική έννοια του chilling effect...  αλλά κυρίως επειδή πιστεύω στη συμβολή του ανώνυμου λόγου στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας. Αλλωστε, όπως έχει ιστορικά τεκμηριωθεί πολλές φορές έχει οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Ενδεχομένως, ο "Ανώνυμος 'Ελλην" να μην είχε γράψει ποτέ την "Ελληνική Νομαρχία"  (ένα κορυφαίο λόγιο έργο του ελληνικού προεπαναστατικού διαφωτισμού) αν ήταν υποχρεωμένος από τις τουρκικές αρχές, να φανερώσει το πραγματικό του όνομα…

Ομως, τα blogs δεν είναι απλά χώροι ελεύθερης έκφρασης ιδεών και απόψεων. Τις περισσότερες φορές λειτουργούν ως δημοσιογραφικές-ενημερωτικές ιστοσελίδες, και το γεγονός ότι λειτουργούν στο Διαδίκτυο δεν σημαίνει ότι δεν υπόκεινται και σε κανόνες. Η ταυτοποίηση ανθρώπων που διαχειρίζονται ενημερωτικές ιστοσελίδες (και μάλιστα δημοφιλείς)  στηριζόμενοι στο blogging είναι πλέον και θεμιτή και απαραίτητη. Γενικότερα, η εκφορά δημόσιου λόγου, η δημόσια επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με καταχρηστικό ή υβριστικό τρόπο. Αλλο η ανωνυμία και άλλο η κατάχρησή της, που περιορίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Και που ακόμη οδηγεί σε σύγχυση, παραπλάνηση και ενίοτε τον κανιβαλισμό, διασπείροντας αναληθή ή κατασκευασμένα στοιχεία  για διαφημιστικούς, δυσφημιστικούς ή συκοφαντικούς σκοπούς. Διότι αυτή η ανωνυμία είναι κολάσιμη. Και ποινικώς (όταν ιχνηλατηθεί η ηλεκτρονική υπογραφή) αλλά κυρίως ηθικώς..

• ΣΤΟΧΑΣΟΥ, ΚΑΙ ΑΡΚΕΙ...'Ω 'Αναγνώστα : άλλο η ανωνυμία και άλλο η συστηματική κατάχρησή της...
• Τα μπλοκς δεν (πρέπει να ) είναι ένα ανώνυμο βήμα!

Συνεπώς,  η ανωνυμία του blogger είναι ένα "υπό αίρεση δικαίωμα" στο βαθμό που αυτός δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις νόμων. Αλλά κι ένα "υπό αίρεση δικαίωμα" στο βαθμό που δεν παραβιάζει την ηθική μας, την αισθητική μας, την παιδεία μας. Ψιλά γράμματα δηλαδή...

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η ενδεχόμενη κατάχρηση στην ανώνυμη εκφορά του λόγου στο διαδίκτυο, δεν μπορεί να ελεγχθεί. Οπως δεν μπορεί να ελεχθεί το μη ηθικό (αλλά νόμιμο..), το κακαίσθητο, το ανιστόρητο...

Δεν ζητώ να γίνει νομοθετική ρύθμιση περί άρσης της ανωνυμίας, γιατί έτσι σύντομα η κίνηση αυτή θα οδηγήσει σε γελοιότητες και παραλογισμούς, θα  καταντήσουμε σαν τη γειτονική μας χώρα που ανοίγει και κλείνει το twitter αναλόγως του πόσο ενοχλούν αυτά που γράφονται εκεί...    Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο

Παρακαλώ, όμως, τον καθένα που εκφέρει δημόσιο λόγο να το σκεφτεί διπλά. Πρώτον, διότι η δραστηριότητα αυτή δεν ειναι "ιδωτικού χαρακτήρα" αλλά "δημοσίου" και συνεπώς ενδεχομένως να μην προστατεύεται από τη γενικότητα της ανωνυμίας αλλά να υπόκειται σε διατάξεις για τις οποίες μπορεί να γίνει "άρση του απορρήτου των επικοινωνιών" (άρθρο 4 του Ν. 2225/94). Και δεύτερον, γιατί αυτά που γράφει και λέει, ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ηθική ή άλλη βλάβη τους συνανθρώπους του...

Προσωπικά, προτείνω την επωνυμία σε καθε εκφορά του δημοσίου λόγου και αυτήν υπηρετώ θεωρώντας ότι αποτελεί τον μόνο δρόμο για μια υγιή διαδικτυακή επικοινωνία τουλάχιστον στον τόπο μας. Η υπογραφή σε ένα κείμενο αποτελεί απόδειξη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας αυτού που το γράφει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ανώνυμος γράφων δεν είναι σοβαρός και υπεύθυνος. Ενδέχεται όμως και να μην είναι, παρά απλός καταχραστής της ανωνυμίας...
                        
 Δείτε εδώ

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]