Eξόρυξη αργυρούχου γαληνίτη στην Αντίπαρο, 1953-1954
Στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου στην Αντίπαρο, κατά τα έτη 1953 έως 1954 πραγματοποιήθηκε εξορυξη αργυρούχου γαληνίτη από την Γαλλική Εταιρία Λαυρίου.
Η μεταλλοφορία βρίσκεται κυρίως υπό μορφή χαλαζιακών φλεβών, οι οποίες εκτός του αργυρούχου γαληνίτη φέρουν επίσης άλλα θειούχα μεταλλικά ορυκτά όπως ο χαλκοπυρίτης, ο σιδηροπυρίτης, ο βορνίτης και ο χαλκοσύνης. Το φλεβικό σύστημα τέμνει κυρίως μάρμαρα και σχιστολίθους.
Τα συνοδά μη μεταλλικά ορυκτά αποτελούνται κυρίως από χαλαζία και δευτερευόντως από ασβεστίτη. Ο χαλαζίας διακρίνεται σε δύο γενεές, τον υψίθερμο γαλακτόχρωμο χαλαζία και τον χαμηλόθερμο διαυγή χαλαζία, από τους οποίους και οι δύο είναι μεταλλοφόροι.
Στην ίδια περιοχή φιλοξενείται πρωτογενής μεταλλοφορία οξειδίων και υδροξειδίων του μαγγανίου.
Στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου υπήρχε μεταλλευτική δραστηριότητα ιδιαίτερα όμως στα κυκλαδονήσια.
Βέβαια εντονη μεταλλευτική δραστηριότητα ,αυτού του τύπου υπήρξε στο μεγαλύτερο μέρος του δέκατου ένατου αιώνα μέχρι τα μέσα του εικοστού σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας
Γνωστές ειναι οι εκμεταλλεύσεις των χρωμιτών, των μαγγανιο-μεταλλευμάτων,των μικτών θειούχων εκτός Χαλκιδικής και Λαυριου κλπ
Εκείνο που δεν ειναι ίσως ευρέως γνωστό ειναι η ύπαρξη Σύνδεσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Βορείου Ελλαδος που είχε την έδρα του στη Θεσσαλονικη επι της οδού Μητροπόλεως και αριθμούσε πάνω από πενήντα μέλη.
Πολύτιμα στοιχεία για αυτή τη δραστηριότητα υπάρχουν και ήδη ειναι υπό ταξινόμηση στο σχετικα νεοσύστατο Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλονικης όπου υπάρχουν και ιδιόγραφα σημειώματα μικρών μεταλλευτων,πρόχειρα σχεδιαγράμματα κλπ που ίσως δεν έχουν μόνο ιστορική αλλά και επιστημονική και τεχνική αξία
Ολα αυτά θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν από κάποιο φορέα πχ τη Σχολή Μεταλλειολόγων του ΕΜΠ και να αποτελέσουν κομμάτι της Βιομηχανικής μας Ιστοριας.
Η μεταλλοφορία βρίσκεται κυρίως υπό μορφή χαλαζιακών φλεβών, οι οποίες εκτός του αργυρούχου γαληνίτη φέρουν επίσης άλλα θειούχα μεταλλικά ορυκτά όπως ο χαλκοπυρίτης, ο σιδηροπυρίτης, ο βορνίτης και ο χαλκοσύνης. Το φλεβικό σύστημα τέμνει κυρίως μάρμαρα και σχιστολίθους.
Τα συνοδά μη μεταλλικά ορυκτά αποτελούνται κυρίως από χαλαζία και δευτερευόντως από ασβεστίτη. Ο χαλαζίας διακρίνεται σε δύο γενεές, τον υψίθερμο γαλακτόχρωμο χαλαζία και τον χαμηλόθερμο διαυγή χαλαζία, από τους οποίους και οι δύο είναι μεταλλοφόροι.
Στην ίδια περιοχή φιλοξενείται πρωτογενής μεταλλοφορία οξειδίων και υδροξειδίων του μαγγανίου.
Βέβαια εντονη μεταλλευτική δραστηριότητα ,αυτού του τύπου υπήρξε στο μεγαλύτερο μέρος του δέκατου ένατου αιώνα μέχρι τα μέσα του εικοστού σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας
Γνωστές ειναι οι εκμεταλλεύσεις των χρωμιτών, των μαγγανιο-μεταλλευμάτων,των μικτών θειούχων εκτός Χαλκιδικής και Λαυριου κλπ
Εκείνο που δεν ειναι ίσως ευρέως γνωστό ειναι η ύπαρξη Σύνδεσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Βορείου Ελλαδος που είχε την έδρα του στη Θεσσαλονικη επι της οδού Μητροπόλεως και αριθμούσε πάνω από πενήντα μέλη.Πολύτιμα στοιχεία για αυτή τη δραστηριότητα υπάρχουν και ήδη ειναι υπό ταξινόμηση στο σχετικα νεοσύστατο Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλονικης όπου υπάρχουν και ιδιόγραφα σημειώματα μικρών μεταλλευτων,πρόχειρα σχεδιαγράμματα κλπ που ίσως δεν έχουν μόνο ιστορική αλλά και επιστημονική και τεχνική αξία
Ολα αυτά θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν από κάποιο φορέα πχ τη Σχολή Μεταλλειολόγων του ΕΜΠ και να αποτελέσουν κομμάτι της Βιομηχανικής μας Ιστοριας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!