Diesel-gate και σπάνιες γαίες...

Το σκάνδαλο των ντηζελοκίνητων αυτοκινήτων της γερμανικής εταιρείας ίσως θα έχει πολύπλευρες -έμμεσες- συνέπειες.

Ορισμένοι αναλυτές έχουν ήδη αναφερθεί στις οικονομικές συνέπειες εντός και εκτός Γερμανίας, στις (γεω)πολιτικές συνέπειες, και κάποιοι στις ενεργειακές συνέπειες.

Οι τελευταίες (ενεργειακές) συνέπειες συνδέθηκαν από ορισμένους με το τέλος των ντηζελοκίνητων αυτοκινήτων και αύξησης της ζήτησης των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων.

Έτσι κι αλλιώς, η ζήτηση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και αναμενόταν να αυξηθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια.

Προς το παρόν ίσως είναι νωρίς ακόμη να αναφερθούμε στο τέλος των ντηζελοκίνητων αυτοκινήτων, ωστόσο, σε περίπτωση που παρατηρηθεί μία σημαντική τάση μείωσης της παραγωγής/ζήτησης των ντηζελοκίνητων/βενζινοκίνητων αυτοκινήτων και αύξηση της ζήτησης των ηλεκτροκίνητων/υβριδικών αυτοκινήτων εξαιτίας του diesel-gate, τότε ίσως παρατηρηθεί έμμεσα, ως ντόμινο, μία άλλη ενδιαφέρουσα συνέπεια: η εσπευσμένη αύξηση της ζήτησης σπάνιων γαιών, καθώς αυτές χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη στα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα. (Βέβαια, έτσι κι αλλιώς, η ζήτηση σπάνιων γαιών αναμενόταν να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες).

Συνεπακολούθως, αυτό ίσως συμπαρασύρει εσπευσμένως και την ανάγκη για νέες τεχνικές ανακύκλωσης τεχνολογικών προϊόντων (urban mining) τα οποία περιέχουν σπάνιες γαίες.

Αν αυτή τη στιγμή υπάρξει έκρηξη ζήτησης σπάνιων γαιών η παγκόσμια προσφορά σπάνιων γαιών δεν θα μπορεί να καλύψει τη ζήτηση. Αυτό θα προκαλέσει ίσως νέες τριβές μεταξύ της Κίνας και των υπόλοιπων χωρών γιατί η Κίνα ελέγχει ακόμη το μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγής και επεξεργασίαςσπάνιων γαιών παγκοσμίως.

Μία άλλη πιθανή έμμεση συνέπεια; Η μείωση σε ζήτηση πλατίνας, η οποία χρησιμοποιείται στους καταλύτες των βενζινοκίνητων/ντηζελοκίνητων αυτοκινήτων.

Η πρόκληση για την Ελλάδα;

Να αναζητήσουμε και να αξιοποιήσουμε με σεβασμό στο περιβάλλον τα πιθανά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα σπάνιων γαιών. Βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε “αξιοποίηση” θα πρέπει να αναφερόμαστε στην καθετοποιημένη αξιοποίηση: “από-το-ορυχείο-στο-τελικό-προϊόν” και όχι στην απλή πώληση της πρώτης ύλης.

Αυτό θα φέρει Ανάπτυξη και δουλειές στη χώρα μας.

* του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου, Υπ. Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης