Αν ήμουν αλκυόνα....

Αν ήμουν αλκυόνα, μια τέτοια ηλιόλουστη, ζεστή μέρα στην καρδιά του χειμώνα, δεν θα έφτιαχνα την φωλιά μου σε κάποια πυκνόφυτη όχθη ποταμού, στους καλαμιώνες κάποιας λίμνης ή σε κάποια βραχώδη θαλασσοακτή.

Θα άνοιγα τις μικρές ζωηρόχρωμες φτερούγες μου και θα πετούσα πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος με κατεύθυνση τις δυτικές Κυκλάδες. Όταν θα έφτανα στην Σέριφος (Serifos), θα χαμήλωνα την επίπονη πτήση μου πάνω από την ακτογραμμή του παραθαλάσσιου, εγκαταλελειμμένου οικισμού του Κουταλά...

Εκεί θα έχτιζα την φωλιά μου. Κάπου ανάμεσα στις σκουριασμένες βέργες μιας σκάλας εκφόρτωσης ή μέσα σε ένα οξειδωμένο βαγονέτο των παλιών μεταλλείων. Εκεί θα επώαζα τους πουπουλένιους νεοσσούς μου. Με τις ακτίνες του ηλιόδωρου φωτός να με θωπεύουν και με θέα τα ασημένια νερά του Αρχιπελάγους, που με κάθε τους κυματισμό ανασύρουν μνήμες αρχέγονες...

https://www.facebook.com/hashtag/flaneurskaleidoscopichorizons?epa=HASHTAG