Ολο το χρόνο πασχίζεις να το κρύψεις απ' τον κήπο σου..

 Ανθισε πάλι το λουλούδι μου της μιας ημέρας. Η μάλλον της μια νύχτας...

Γράφει ο Μπόρχες στο περίφημο "Με κάθε αντίο μαθαίνεις": φτιάξε τον δικό σου κήπο, αντί να περιμένεις να σου φέρουν λουλούδια..

Εγώ στον "κήπο" μου , έβαλα μόνο ένα λουλούδι, το ασχημότερο όλων, ένα κακτοειδές με φύλλα μονίμως στραπατσαρισμένα, σκονισμένα και μισοξεραμένα..

Επιστημονικά το λένε Epiphyllum oxypetalum ή/και νυχτολούλουδο, ένα λουλουδικό χωρίς λουλούδι που όλο το χρόνο πασχίζεις να το κρύψεις απ' τον κήπο σου..

Ερχεται όμως μία μέρα το χρόνο, ίσως και δύο, που σε αποζημιώνει. Και δεν είναι μέρα αλλά νύχτα. Γι' αυτό το λένε και “Queen of the Night”. 

Είναι τόσο ακριβοθώρητο, που αν δεν το καταλάβεις, το έχασες.. πρέπει να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο να το ξαναδείς..

Αν όμως το προλάβεις... δεν χορταίνεις να το αισθάνεσαι. Ανθίζει όλα τα μπουμπούκια μαζί και όλο το βράδυ μοιάζει με ανθισμένη νυφούλα που δεν θέλει να βγάλει το νυφικό της.. Και μυρίζει ανεπαίσθητα..

Με την αυγή μαραζώνει και πάλι...

Τελικά δεν ξέρω αν έκανα καλά που δεν γέμισα με πολλά λουλούδια τον κήπο μου κύριε μπόρχες..

Σίγουρα όμως άξιζε τον κόπο το ξενύχτι....

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Peter Tzeferis]

http://elladitsamas.blogspot.com/2018/09/blog-post_22.html