Η Αμαζονία του Εκουαδόρ και η ...εύκολη ανάπτυξη

[του Τζεφέρη Πέτρου][by Tzeferis Peter]
Οι γκρίνγκος, υπάλληλοι της Texaco, όταν είδαν τους Ινδιάνους εκεί, θέλησαν να τους δώσουν φαγητό. Τους έδωσαν ένα πιάτο ρύζι με τρία κουτάλια για να φάνε.

Εκείνοι αφού έφαγαν, πήραν το πιάτο και τα κουτάλια και έφυγαν.Με αυτόν τον τρόπο η Αμαζονία του Εκουαδόρ (Ισημερινού) ήρθε σε επαφή με την «ανάπτυξη» και το Δυτικό πολιτισμό.
Σήμερα οι Σαμάνοι των Κοφάν, οι ιθαγενείς της αφιλόξενης ζούγκλας του αμαζονίου, λένε πως οι πετρελαιοπηγές στις περιοχές τους διαπραγματεύτηκαν για ένα πιάτο ρύζι και τρία κουτάλια.

Πολύ σύντομα ο Κουάν Κουάν, ο Θεός του υπεδάφους, απεσύρθη και αφέθηκε να αργοπεθαίνει. Τη θέση του στη «γη του κανενός», πήραν τα τεράστια γεωτρύπανα αλλά και τα τοξικά πετρελαϊκά απόβλητα, που σηματοδοτούν τον ερχομό του νέου θεού, εκείνου της εύκολης ανάπτυξης…


Δεν χρειάστηκαν πολλά χρόνια και σήμερα η εποχή της εύκολης ανάπτυξης δείχνει να έφτασε επίσης σε νέο τέλμα. Η ανάπτυξη, η ενέργεια ειδικότερα, δεν θα είναι ποτέ πλέον εύκολη, δεν θα είναι ποτέ πλέον φτηνή. H οικονομική επιβράδυνση προσφέρει μια καλή ευκαιρία για να ανασχεδιαστεί η παγκόσμια οικονομία, αλλά δεν θα πρέπει να προστρέξουμε σε «φτηνές και βρώμικες» επιλογές, επενδύοντας σε ρυπογόνους ηλεκτρικούς σταθμούς που στηρίζονται μόνο στο πετρέλαιο και τον άνθρακα και μάλιστα χωρίς αεριοποίηση ή CCS. Η «πράσινη» οικονομία πρέπει να σέβεται, τους κύκλους της ζωής και της φύσης, διαφορετικά η "επιβίωσή΄" της θα είναι αμφίβολη.

Οι περίοδοι σαν αυτή της οικολογικής καταστροφής στην Αμαζονία του Εκουαδόρ από την ασύστολη ληστρική εξόρυξη του πετρελαίου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ας ελπίσουμε ότι εκεί η «περιβαλλοντική δίκη» του αιώνα όπως έχει χαρακτηριστεί, η οποία είναι σε εξέλιξη από το 1993 που οι ιθαγενείς μήνυσαν την πετρελαϊκή εταιρεία, θα δικαιώσει εκείνους που πρέπει…

Και θα τιμωρήσει παραδειγματικά εκείνους που νόμισαν ότι ένα δημόσιο αγαθό, το μεγαλύτερο αρχέγονο δάσος που φιλοξενεί την πιο πλούσια χλωρίδα του πλανήτη θα πρέπει να αναλωθεί με οποιοδήποτε κόστος για να εκμαιεύσουν ένα άλλο αγαθό, έστω επίσης σημαντικό: το πετρέλαιο. Διακυβεύοντας την υγεία, την ζωή, το περιβάλλον, την αξιοπρέπεια, την ίδια την ιδέα της ανθρώπινης υπόστασης.
Ενα δημόσιο αγαθό πρέπει να το διαχειριζόμαστε με σύνεση αλλά και κοινωνική ευαισθησία χωρίς να ακολουθούμε μονοδιάστατα τους κανόνες της αγοράς. Όμως το κόστος για μια τέτοια διαχείριση είναι σημαντικό και αυξάνεται διαρκώς. Διότι σήμερα ακόμη και η κοινωνική ευαισθησία έχει κόστος..
[by tzeferis petros]