η ζωή είναι όμορφη!! χαμογελάστε της!

Πόσο δύσκολο είναι να χαμογελάμε?

Πόσο δύσκολο είναι να διακρίνουμε την ομορφιά της κάθε μέρας , της κάθε στιγμής που περνά. Γυρνώ γύρω μου και αντικρίζω ανθρώπους θλιμμένους, σκυθρωπούς. Η δυστυχία και η κακομοιριά ζωγραφίζεται σε κάθε ρυτίδα έκφρασης του προσώπου τους , σε κάθε τους μισή καλημέρα …
Το χαμόγελο απουσιάζει. Αν τους ρωτήσεις τα έχουν όλα ή εν πάση περίπτωση σχεδόν όλα. Μα τι λείπει??
Λείπει μήπως μόνο το χαμόγελο από τα χείλη τους? Και πώς να έρθει? Πώς να κάνεις έναν άνθρωπο να χαμογελά. Πως αλήθεια να τον κάνεις να βλέπει τα όμορφα και να αγνοεί τα άσχημα ή έστω να μην τους δίνει προτεραιότητα??
Πώς να δώσεις χιούμορ.. πώς να πεις στον καθένα χωριστά να σηκώσει τα μάτια του στον ουρανό και να θαυμάσει το ολόγιομο χθεσινοβραδινό φεγγάρι?
Πώς να του θυμίσεις πως κάθε χάραμα που ξυπνά δύσθυμος να πάει στη δουλειά τα πουλιά εκεί έξω κελαηδούν (ναι ακόμη και μες την Αθήνα κελαηδούνε) και σου τραγουδάνε καλημέρα!!
Πως αλήθεια να του θυμίσεις ότι δεν είναι μόνο η δουλειά θέμα συζήτησης? Πως υπάρχουν τόσα άλλα μικρά και μεγάλα που γεμίζουν την ψυχή και το νου μας…

Πως αλήθεια θα μπορέσεις να πείσεις πως όταν κοιτάς τη ζωή χαμογελαστά σου χαμογελά και εκείνη… ??

Πως αλλιώς αφού όλα είναι αλληλεπίδραση!!! Ότι δίνουμε ακριβώς αυτό εισπράτουμε , όπως και στη φύση

[αναπνοή]