Τί Πάρνηθα, τί Νέα Πεντέλη, τί Μελίσια ...σεις πάρτε θέσεις μπροστά στην τιβι...

Νέο μεγάλο πύρινο μέτωπο σε εξέλιξη στη Ν. Πεντέλη, Μελίσια, Πολιτεία, Μαρούσι...Προβλήματα στο δίκτυο ηλεκτροδότησης... από εκρήξεις σε πυλώνες της ΔΕΗ... Κινδυνεύουν σπίτια, καίγονται σπίτια..Τουλάχιστον 4 οι ταυτόχρονες εστίες της φωτιάς..χα.. (ξέρετε τί ποσοστό πιθανότητας έχει να συμβεί από μόνο του αυτό;)

Φίλοι μου ετοιμαστείτε, πάρτε θέσεις μπροστά στην τιβι..Τι Πάρνηθα, τί Πεντέλη, το ίδιο κάνει.Το έργο θα έχει υψηλή τηλεθέαση. Κι εγω θα σας βάλω το ίδιο ποστ, με κοπυ και πέιστ...Δεν θα χρειαστεί να αλλάξω παρά μόνο ελάχιστα πράγματα...

Δεν θα δούμε σήμερα το ζετεμ της Ανίτας, έχει καλύτερη ταινία…Ούτε θα δούμε την «άβολη αλήθεια» του Αλ Γκορ γιατί σε εμάς τους αγωνιστές του καναπέ δεν μας αρέσουν τα άβολα… Ουτε καν το εκλογοσήριαλ έχει σήμερα, η ταινία άλλαξε αίφνης.

"Σήμερα η τιβι το βράδυ έχει καινούργια ταινία, με τίτλο: "Τί Πάρνηθα, τί Πεντέλη: η ίδια γεύση".

Ελάτε, θα έχει πολύ σασπένς …Θα δούμε δέντρα να καίγονται, πυροσβέστες και ζεματισμένους πολίτες να κρατάνε κλαδιά και να πασχίζουν. Μπορεί να μην δούμε ελάφια να τρέχουν πανικόβλητα… θα δούμε ομως κλινικές να αδειάζουν,μοναστήρια να εκενώνονται, κελλιά μοναχών στις φλόγες.. Πρόσωπα ζεματισμένα,σε απόγνωση..

Θα περάσουμε καλά εμείς οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολογούντες, οι σοσιαλιστές της πάρτης μας, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι πανταχού απόντες… Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα… Κρίμα που πέφτει και το χρηματιστήριο και δεν φτειάχνει ατμόσφαιρα..

ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....ΑΓΚΑΓΚΑΟΥ....Όχι δεν είναι η κραυγή της ζακουλας!!...είναι η γνωστή κραυγή πόνου…κι απελπισίας...για τις αυταπάτες με τις οποίες ζούμε..για τις αλήθειες που δεν υπάρχουν πια...καλυμμένες από τον τηλεοπτικό θόρυβο..για την βιώσιμη ανάπτυξη, την βιοπολιτική, την βιοθεώρηση της τεχνολογίας…τις ουτοπίες του καιρού μας..γιατί οχι δεν πάνε ολα καλά..

Και πως να πάνε, οταν υπαρχει τούτο δω το κυρίαρχο ζώο πάνω στη γη..Τι να πεις αλήθεια σε ένα ζώο, που πιστεύει ότι αναφανδόν η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές τριγύρω του; Τι να πεις σε ένα ζώο, που είναι τόσο ζώον ώστε δεν ξέρει ότι είναι ζώον…

Να του πεις, ότι η επόμενη ταινία θα έχει τίτλο "Homo sapiens: το πιο αλαζονικό ζώο!"

Όπου τη θέση του ζεματισμένου δάσους θα την πάρει ο πολύφερνος εαυτός μας… όχι δεν θα υπάρχει κανείς άλλος να παίζει στην ταινία για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.Εμείς και μόνο εμείς! και η αλαζονεία μας φυσικά...
Και νά 'σαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να σηκωθεί από τον καναπέ…ούτε τότε. Θα περιμένει το ίδιο αλαζονικός, αφελής, αραχτός και καμαρωτός να δει την καινούργια ταινία με πρωταγωνιστή τον εαυτό του! Για να βρει ποιος φταίει, ποια είναι τα αίτια και τα αιτιατά… Σύντομα στην οθόνη μας λοιπόν… Να δούμε όμως πόσοι λίγοι θα έχει απομείνει για να δουν την ταινία εκείνη… Πόσοι πραγματικά…

ΥΓ. Εκείνο το ρημάδι το τσιμεντοχώραφο το νοικιάζουμε κάθε τέσσερα χρόνια και στο χέρι μας είναι να ελέγχουμε τους εκάστοτε διαχειριστές της περιουσίας μας. Μεις όμως αφού το νοικιάσουμε πάμε μόνιμα για φραπέ, οφθαλμόλουτα στην τιβί, air condition και αγορές …αγρών. Αφήνουμε τους πάντες να κάνουν τα πάντα! Με έναν όρο ΜΟΝΟ: not in my back yard ή επί τοελληνικότερον «φτύστε άφοβα, παρακαλώ μόνο εξω από την μερσεντές μου…»।

Είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την βιώσιμη ανάπτυξη, την ανάπτυξη με όρους ανθρώπινους…Ο Απών Λαός που δεν ενδιαφέρεται για την περιουσία του, μοιάζει περισσότερο με Ενοικιαστή παρά με Κυρίαρχο Λαό…Το δέντρο είναι να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τους διαχειριστές-ενοικιαστές (και να πάρεις τη θέση τους..).Το δάσος όμως είναι να προστατεύεις διαρκώς την περιουσία σου, ανεξάρτητα από τον όποιον ενοικιαστή βάζεις πάνω…

Και το πρόβλημα είναι ότι εμείς ποτέ δεν καταλάβαμε ποια είναι η πραγματική μας περιουσία που πρέπει να μην στερήσουμε από τα παιδιά μας… Είναι η αυλίτσα μας, η μερσεντές μας ή ολόκληρο το χωράφι όπου είμαστε συνιδιοκτήτες;

Ν'αγαπάς την ευθύνη। Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη! Αν δε σωθεί, εγώ φταίω» έγραφε ο παρεξηγημένος ως υπερβολικός Νίκος Καζαντζάκης. Να που οι «υπερβολές» του γίναν επίκαιρες…

[Πέτρος Τζεφέρης]