κοίτα τι σου κάνει μια τόση δα συμπαθητική χελωνίτσα!!

Χθες το μεσημέρι γυρίζοντας από τη δουλειά , βρήκα στον κήπο της πολυκατοικίας μια χελώνα!!
Σα μικρό παιδί έκανα από τη χαρά μου!! Είναι απίστευτο κάποιες φορές τι συναισθήματα μπορεί να σου γεννήσει μια τόση δα ανακάλυψη!!

Στην αρχή ενθουσιάστηκα που κάτι ζωντανό και όχι τόσο ‘κόμον’ , όπως οι γάτες λ.χ, υπήρχε ακόμα στον περιβάλλοντα χώρο, και δη μες την Αθήνα!! Έτρεξα πήρα τη φωτογραφική μηχανή μου και προσπάθησα να την πάρω με βίντεο!

Α ! τι καλά!! Πόσος ενθουσιασμός!! Όσο την ακολουθούσα με την κάμερα, ο ενθουσιασμός μου άρχισε να φεύγει. Τη θέση του πήραν σκέψεις, εικόνες…λιγότερο όμορφες και θετικές.

Μου φάνηκε τόσο μόνη η χελωνίτσα… μα τόσο μόνη! Ξέρω θα γελάσετε μα θα σας εξηγήσω αμέσως τις διαδρομές της σκέψης μου. Το χώμα στον κήπο θεόξερο και που και που υπήρχαν κάποια χορταράκια που έχουν φυτρώσει εδώ κι εκεί. Οι καμπύλες του χώματος και κάποια σκουπίδια, της δυσκόλευαν την πορεία και την ανάγκαζαν να κάνει κύκλους ξανά και ξανά. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν το εκπληκτικό –για χελώνα- ερώτημα : που πάει ? με τι σκοπό…πέραν της επιβίωσης.
Αυτό το ‘σαχλό’ –για χελώνα- ερώτημα κατέκλυσε το δικό μου μυαλό. Σκέφτηκα τη μοναξιά των γερόντων που χάθηκαν μες τη φωτιά, εκείνων που σώθηκαν και μείναν χωρίς σπίτια. Των παιδιών τους που αγανακτισμένα και σε τρομερό αδιέξοδο βγήκαν στην τιβι και είπαν : «που θα μείνει τώρα ο παππούς??» !!! (αυτά σίγουρα μένουν ‘στις Αθήναις’.. αλλά συνήθως δεν υπάρχει χώρος για τους παππούδες!!)

Η μοναξιά και το μαύρο της πέπλο, γέμισε το μυαλό μου , θόλωσε την εικόνα , έδιωξε κάθε ενθουσιασμό. Έβλεπα και μένα εκεί σαν τη χελώνα να βαδίζω μοναχικά, ξεχωριστά, όπως όλοι μας σχεδόν , χωρίς νόημα χωρίς σκοπό , ίσα να περνά ο χρόνος και τότε βρήκα πολλά γιατί. Κατάλαβα γιατί όταν πεις καλημέρα σε έναν άγνωστο γείτονα σε κοιτάει λοξά και ύποπτα. Κατάλαβα γιατί άμα πεις «ευχαριστώ πολύ δεσποινίς» στην κοπέλα του σούπερ μάρκετ και της χαμογελάσεις πλατιά σε κοιτά έκπληκτη! Κατάλαβα γιατί αν προσπαθήσεις να προστατεύσεις κάποιον πχ λέγοντάς του ότι το στενό αυτό δεν πάει είναι αδιέξοδο! Σπάνια θα σου δώσει σημασία ή μπορεί και να σε βρίσει κιόλας!!

Ξέρω ότι είναι δύσκολοι οι καιροί και μάλιστα δεν είναι καθόλου καιροί για πρίγκιπες… Όμως κοίτα τι σου κάνει μια τόση δα συμπαθητική χελωνίτσα!! Κοίτα που βρίσκεται και πως η απάντηση για την κατάντια μας… Επιβίωση μόνον…και προχωράμε σε όλο και πιο δύσβατα, ξερά, καμένα εδάφη χωρίς παρέα χωρίς στόχο πολλές φορές χωρίς ψυχή….

Αλήθεια επειδή: «Αυτός είναι ο θίασός μας, με αυτόν θα παίξουμε» ;;;;;;;;

Καλημέρα σας και καλό σας μήνα!

[αναπνοή]