Δημόσιο forever...

Δυστυχώς φίλε Λευτέρη, οι επιλογές μας πάντα περνάνε από το «ταμείο», ακόμη κι όταν δεν είναι απόλυτα δικές μας.
Και το δημόσιο είναι μια χοάνη, μια μεγάλη χοάνη ενός «σπαστηροτριβείου» ονείρων.. Που συγκεντρώνει τα όνειρα των νέων και τα κάνει σκόνη… και το χειρότερο είναι σήμερα ότι όλο και λιγότεροι νέοι που εισέρχονται σε αυτό, έχουν πλέον όνειρα: είναι πλέον συνειδητοποιημένοι στην κακομοιριά τους, είναι πλέον a priori παραδομένοι στον επερχόμενο ευτελισμό τους... [Τζεφέρης Πέτρος]