Αθήνα τον αύγουστο: μόνη κι άσκημη...

Αν περιμένει μια πόλη να αδειάσει για να την πεις όμορφη...
είναι σαν τη γυναίκα που βάζει μαλάματα για να κρύψει την ασχήμια της  και να κερδίσει κάποιο κοπλιμέντο, σαν την γερόντισσα που μακιγιάρεται για να κρύψει τα γηρατειά της..

Οχι δεν ειναι όμορφη η αθήνα, ούτε τον αύγουστο..
ειναι ίσως λίγο περισσότερο ανθρώπινη,
ερωτική λένε κάποιοι, επικίνδυνη για τροχαία κάποιοι άλλοι,
ίσως λίγο πιο χαλαρή και μελαγχολική
και σίγουρα πιο γενναιόδωρη..αφού μας χαρίζει ό,τι μας στερεί ολο τον άλλο καιρό: το πεζοδρόμιο, το πάρκινγ κάτω από το σπίτι σου, το ταξί, τη θέση στο λεωφορείο και το μετρο, ακόμα και διακοπές μας χαρίζει τον Αύγουστο...

Η Αθήνα τον Αύγουστο αποτελεί μια εμπειρία, την οποία κάθε αθηναίος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ζήσει τουλάχιστον μία φορά.

Παραμένει όμως πάντοτε μια αντιφατική και άσκημη πόλη.. κι ας βρίσκεται στην πιο ωραία τοποθεσία του κόσμου.. όσοι εχουν δει από κοντά τη φλόριντα, την κυανή ακτή, την ισπανική costa del sol , ακόμα και την κωνσταντινούπολη, ξέρουν πόσο δίκο έχω..λέγοντας οτι τουτο δω το κομμάτι γης, από τον Πειραιά μας ως το Σούνιο, είναι το πιο ευλογημένο κομμάτι του κόσμου..

Ομως τις αντιφατικές πόλεις ή τις αγαπάς ή τις απορρίπτεις μονομιάς.. Μα κι αν ακόμη τις αγαπάς, πάντα έχεις την επιθυμία να τις εγκαταλείψεις... Και μετά, όταν βρίσκεσαι μακριά, πάλι σου λείπουν..

Στα 1978, ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε: «…Η Αθήνα είναι άσχημη πόλις, γιατί την κατοικούν άσχημοι πολίτες, χωρίς παιδεία, χωρίς ντροπή, χωρίς ευθύνη, χωρίς ευαισθησία, συγκεντρωμένοι απ’ όλη την Ελλάδα… Αγέλη ανιάτων με πρόχειρα επαγγέλματα, οδηγοί λεωφορείων και ταξί, που βρίζουν, φτύνουν και χτυπούν, χονδρέμποροι με σαπισμένα τρόφιμα, πόρνες με στόχους καλλιτεχνικούς… κι όλα να καταλήγουν σ’ ένα σπάσιμο χιλιάδων πιάτωνστα πόδια ενός βραχνού ινδάλματος... Η Αθήνα αυτή δεν έχει γιατρειά. Μονάχα σαν χαθεί, μπορεί να ξαναγεννηθεί».

Εντάξει, μπορεί να μην ειναι ακριβώς ετσι, δεν είμαστε πλέον στο "παρα πέντε" πήγαμε στο "και πέντε"...Ομως η Αθήνα συνεχίζει να μην ειναι μια ομορφη πόλη.. Ολοι οι ελληνες έχουν πάει έστω μια φορά μέχρι τη Ρώμη, το Λονδίνο, το Παρίσι ή την Πράγα. Και έχοντας δει τί σημαίνει όμορφη πόλη, πολιτισμένη πόλη, γυρνούν κάθε φορά πιο κατηφείς στη «διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι».

Κακά τα ψέμματα. Ιστορικά, η Αθήνα είναι μια πόλη που πέθανε και αναστήθηκε. Στη δεύτερη ζωή της μάλιστα, γέρασε νωρίς. Από αρβανίτικο μικρό χωριό του 1800, μετεξελίχθηκε στη σημερινή κοσμοπολίτικη τσιμεντούπολη, την ακριβότερη της ευρώπης παρακαλώ, με έθνικ διακόσμηση και έναν "πολιτισμό" που αναζητείται ακόμη στις παλιές καρτ ποστάλ των ρετρο περιπτέρων...

Κάναμε ολυμπιακούς αγώνες με επιτυχία, δεν πετύχαμε ομως να φτιάξουμε μια όμορφη πόλη. Εντάξει, μπορούμε τώρα να περπατάμε από το Καλλιμάρμαρο,την Πύλη του Αδριανού μέχρι τον Κεραμεικό, όπως εκαναν οι πρόγονοί μας, ακολουθώντας νοερά την κοίτη τού άλλοτε Ηριδανού ποταμού. Ομως, θέλουμε δεν θέλουμε, θα σκοντάψουμε μετά στα τραπεζάκια του καφέ στον πεζόδρομο του Θησείου, στου Ψυρρή... και λίγο πιο πέρα στο clubbing της Ιεράς Οδού, του Κεραμικού και του Μεταξουργείου.. Οι περιοχές αυτές "αναβαθμίστηκαν", βάφτηκαν και κάποιες προσόψεις πολυκατοικιών σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες, γίνηκαν όμως όμορφες;

Δυστυχώς φίλοι μου, η Αθήνα συνεχίζει και τον αύγουστο να είναι μια άσχημη, ασουλούπωτη και κακόγουστη πόλη. Χωρίς πράσινο, χωρίς μητροπολιτικό πάρκο. Με πολύ ήλιο αλλά χωρίς χαμόγελο. Με κακόγουστες και αντιαισθητικές ταμπέλες , με βρώμικους κάδους σκουπιδιών, με καχεκτικά δεντράκια σαν να τα ποτίζουμε με ..χλωρίνη, με πλαστικές σακούλες σούπερ μάρκετ παντού, με πάνθηρες της ασφάλτου που μόλις ξύπνησαν απο την αδρεναλίνη, με ...

Η αθήνα τον αύγουστο πηγαίνει διακοπές. Μαζί με τους δημοσιογράφους και την ενημέρωσή τους.. Δεν υπάρχουν ειδήσεις φυσικά, αφού οι δημοσιογράφοι λείπουν σε ..διακοπές. Δεν υπάρχουν ούτε εφημερίδες αφού κλείνουν όλα σχεδόν τα περίπτερα. Οι δρόμοι ερημώνουν, σαν σε χωριό. Οι αθηναίοι εγκαταλείπουν το "κλεινόν άστυ" πηγαίνοντας αλλού να συναντήσουν την ...ομόνοια και εκείνη μένει με τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες. Και τα πρόσωπα, προλαβαίνεις να τα προσέξεις τώρα, νομίζεις πως σου χαμογελούν περισσότερο.. Ακόμη και οι ταξιτζήδες... Μπορεί και να είναι αλήθεια... η μοναξιά ίσως μας κάνει λίγο περισσότερο εξωστρεφείς..

Μπορεί η αθήνα να έγινε πόλη των οικονομικών μεταναστών, πολυπολιτισμική, όπου ακούς 10 διαφορετικές γλώσσες μέσα στο μετρο ή στο λεωφορείο, δεν έμαθε όμως να τους σέβεται. Μόνο να τους λυπάται έμαθε, όταν δεν τους ...μισεί, επειδή ακριβώς ειναι το δημιουργικότερο κύτταρο της κάθε κοινωνίας...

Αυριο το πρωί θα είμαι πάλι εκεί να μετακινώ την "κεραία" μήπως και φύγουνε τα χιόνια και πιάσω έστω και ένα χαμόγελο.. τα μαζεύω ξέρεις σαν τα γραμματόσημα...

[Πέτρος Τζεφέρης] [by Tzeferis Peter]