Capitalism: Communism with a Nike swoosh on it..

Πριν από τις αρχές της προηγουμενης δεκαετίας είχαμε την κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού, σήμερα μιλάμε για τη χρεοκοπία του αμερικανικού καπιταλισμού.

Η εικόνα των σημαντικότερων αμερικανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που οδηγούνται σε διαχειριστικό αδιέξοδο από τα άπληστα στελέχη τους ξεπερνάει τη φαντασία των πιο σκληρών επικριτών του αμερικανικού οικονομικού συστήματος.Έχουμε φτάσει στο σημείο να στηρίζεται η επιβίωση μεγάλων αμερικανικών και ασφαλιστικών εταιρειών στο χρήμα του φορολογούμενου λαού. Η κυβέρνηση Μπους θέλει να δεσμεύσει ένα ποσό της τάξης των 800 έως 1.000 δισ. δολαρίων για να καλυφθούν οι διαχειριστικές τρύπες του μεγάλου κεφαλαίου και να σταθεροποιηθεί, στο μέτρο του δυνατού, το σύστημα.Οι Αμερικανοί πολίτες βρίσκονται σε μια κατάσταση οικονομικής ομηρίας. Ή θα επιδοτήσουν με το χρήμα τους τους αποτυχημένους επενδυτές και κερδοσκόπους ή θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες που θα έχει η χρηματιστηριακή αστάθεια στην πραγματική οικονομία.Η οκταετία Μπους οδήγησε στον απόλυτο θρίαμβο των μεγάλων συμφερόντων σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Οι εκπρόσωποι των «λόμπι» θησαύρισαν, στέλνοντας το λογαριασμό στους Αμερικανούς εργαζόμενους και υπονομεύοντας την προοπτική της οικονομίας των ΗΠΑ.

Με τις διαχειριστικές αθλιότητες που παρατηρούνται στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και άλλες εξαιρετικά ανεπτυγμένες χώρες, κλείνει ο κύκλος της νεοφιλελεύθερης οικονομικής «επανάστασης», που άνοιξε τη δεκαετία του '80 με τη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ρόναλντ Ρίγκαν. Αυτά που μάθαμε και προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις κινούνται πλέον μεταξύ οικονομικής φάρσας και κοινωνικής τραγωδίας. Μέσα από τα καπιταλιστικά συντρίμμια αναδεικνύεται ο ρυθμιστικός, παρεμβατικός ρόλος του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας.

Στην Ελλάδα που βρισκόμαστε; Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα το κράτος δεν αποτελεί στρατηγείο της ανάπτυξης και οι περισσότερες ΔΕΚΟ δεν σέβονται τα καλώς εννοούμενα δικαιώματα των καταναλωτών και των φορολογουμένων.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε διαχρονικά μεταξύ χρεοκοπίας του αμερικανικού καπιταλιστικού προτύπου και κρατικοδίαιτου ελληνικού κομπιναδορισμού.

[Γιώργος Κύρτσος]