Ποιός θα κρίνει τον περιβαλλοντικά «αποδεκτό» κίνδυνο;
Σε δημοψήφισμα τίθεται η αναμόρφωση μιας από τις μεγαλύτερες οδικές αρτηρίες της Βαρκελώνης, η Αβενίδα Διαγονάλ, που χωρίζει διαγωνίως την πόλη στα δύο και οδηγεί στην περίφημη συνοικία με τα έργα του Γκαουντί. Ολοι οι κάτοικοι της πόλης θα κληθούν να αποφασίσουν, για πρώτη φορά στην ιστορία, για το μέλλον ενός δρόμου. Μέχρι το δημοψήφισμα, την άνοιξη του 2010, θα πρέπει οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου να εκπονήσουν δύο εναλλακτικά σχέδια και να τα θέσουν στην κρίση των πολιτών.Μπορεί να γίνει το ίδιο για μια επένδυση που αφορά μια νέα βιομηχανική εγκατάσταση με ορατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα; Και ειδικότερα μια βιομηχανία που -πλην της τοπικής κοινωνίας- έχει προεκτάσεις στο εθνικό συμφέρον ή επηρεάζει την παγκόσμια ζήτηση;
Π. Γ. Tζεφέρης (2009) : &qu... by PETROS TZEFERIS on Scribd
3 comments:
Χα!
Και να φανταστείς ότι χτες το μεσημέρι που πήρα το τεύχος στα χέρια μου έψαχνα να βρω το κουμπάκι «σχόλια» :p
Παρότι κι εγώ θεωρώ πως η παιδεία είναι η μόνη λύση, αρχίζω ν’ αναρωτιέμαι βλέποντας τα φυντάνια μου, πώς γίνεται και αυτή η «παιδεία» τελικά φθίνει συνεχώς. Ενδιαφέρονται μόνο να τελειώνουν στα γρήγορα να πιάσουν δουλειά να βγάλουν λεφτά.
Και καταλήγω: Όσο το ατομικό συμφέρον θα είναι το πρωτεύον και τα χρήματα, παρότι υποσύνολο της οικονομίας, αποτελούν μοναδικό παρωπιδικό μέτρο της οικονομίας, η παιδεία δε βλέπω να βλέπει χαΐρι…
Και παρότι γνωστή η απόλυτη δυσπιστία μου σε εταιρίες συμφέροντος, το μόνο σίγουρο είναι πως θα διαφωνώ κάθετα σε κάθε προσπάθεια επιβολής αποφάσεων «εταιρικού συμφέροντος». Δυστυχώς όμως σήμερα ο κόσμος κυβερνάται από τέτοιες ακριβώς αποφάσεις.
Η νέα επιχείρηση του σήμερα, που πρεσβεύει την ευελιξία και την απαράβατη επιδίωξη του βέλτιστου αποτελέσματος στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, είναι σε διαμετρική αντίθεση από την παλιά στιβαρή, αργόσυρτη και ενδεχομένως καταπιεστική επιχείρηση. Προτιμά ανθρώπους όχι προσηλωμένους σε σταθερές αξιες αλλά ανυπόμονους για την επίτευξη άμεσων και μεγάλων επιδόσεων, ακόρεστους καταναλωτές επιθυμιών χωρίς διάρκεια. Η προσωπογραφία του σημερινού επιχειρούντα, είναι μαλλον θλιβερή: ποθεί κι επιλέγει να είναι αδέσμευτος, απαλλαγμένος από εμμονές, εσωστρέφειες και διλήμματα, ανεξάρτητος και με διαρκώς ανοιχτούς ορίζοντες. Είναι ο άνθρωπος της δυνατότητας και της προοπτικής. Όμως οι προοπτικές του και τα οράματά του δεν ξεπερνάνε το βραχυβιο φάσμα της «αχρηστίας». Είναι δέσμια της ανυπομονησίας, του βραχυπρόθεσμου, του άμεσου και του εφικτού. Είναι οι εφήμερες προοπτικές των golden boys, των slumdog millionaire, των gadget και των suv…. Για παιδεία και διαχρονικά οράματα δεν υπάρχει καθόλου χώρος..
δεν θα παίξω το παιχνίδι του κακου και δεν μ'ενδιαφέρει να θεωρηθώ περίεργη ή αφελης.Δόξα το Θεό εχω φτασει σε υψηλό πόστο επαγγελματικά από το 2002.
Δεν θα απογοητευτώ ούτε θα απελπιστώ.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με ήθος και αξίες κι οσο προχωρουν τα χρόνια ο αριθμός θα αυξάνεται!
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!