Δρυμός (Δρυαλί) Λακωνίας: ο μανιάτικος εξώστης του Θεού;

[by Τzeferis peter] [Tζεφέρης πέτρος]

..το πρωί στις έξι παρά ξεκινούσε η συναυλία. Ηταν αδύνατο να μετρήσω πόσα ήταν τα όργανα, τα ακόρντα και οι συγχορδίες.. Ο ένας οργανοπαίχτης πάντως έπαιζε απέξω απο το παράθυρό μου που είχε στήσει τη φωλιά του. Μισή μέσα στην πέτρα (εκεί είχε καταφέρει να την τρυπώσει) κι άλλη μισή απέξω από το πυργόσπιτο, έτσι που δεν την παρατηρούσε εύκολα κανείς ακόμη κι αν ήξερε που είναι..

Κοιτώντας γύρω μου στο πρωινό μισοσκόταδο, έβαζα το αυτί μου ν' αφουγκραστεί επίτηδες για κάτι άλλο. Τίποτε απολύτως. Μονο ένα θρόισμα απο το αεράκι που ερχόταν κρύο και σε περόνιαζε μέσα από τα λιγοστά φυλλώματα και τις φραγκοσυκιές..

Σε λίγο μπήκαν στη συναυλία και οι κουδουνίστρες απο τις κατσίκες του μπαρμπα γιώργου, τα λιγοστά ...μαρτίνια του όπως λέει, που τα περισσότερα του τα πούλησαν τα παιδιά του για να μην ταλαιπωρείται πλέον..

Μετά είχε σειρά ο ήλιος. Από τη θάλασσα. Μέσ' από τη θάλασσα. Ενας πραγματικός ηλιάτορας, ολόκληρος, που δεν τον έκρυβε τίποτε. Κι εγώ μισοξυπνητός , ταμπουρωμένος μέσα από το πέτρινο παράθυρό μου να θωρώ όλο το Λακωνικό κόλπο και γύρω τα βουνά. Δίπλα μου οι πέτρινες ζωγραφιές , τα δικά μας έργα. Κι απέναντι να βλέπω καθαρά το άλλο πόδι, τον κάβο Μαλιά, 20-30 μίλια μακρυά. Κι ενδιάμεσα κανα διό ψαρόβαρκες που βγήκαν να μαζέψουν τα παραγάδια της νύχτας...

Αλήθεια πώς έβλεπα τόσο καθαρά; Η μάλλον πώς έβλεπα τα πάντα γύρω; και μπρός και κάτω και απέναντι και πίσω; Ηταν το μάτι το δικό μου ή ήταν ο εξώστης του Θεού; Υπάρχουν μέρη , πολύ λίγα, που καθώς θωρείς τριγύρω νομίζεις ότι βλέπεις ό,τι κι ο Θεός, δηλ. τα πάντα.

Μετά ήρθαν οι ..μαστόροι. Δεν μπορούσες να σταθείς πλέον πουθενά από το φως και τον πολύ ήλιο. Κι εγώ άρχισα να ψάχνω ένα κομμάτι χαρτί και μολύβι να γράψω ετουτες τις αράδες. Που να βρεις εδω.. Τελικά βρήκα ενα λογαριασμό της ΔΕΗ και τον ..μουτζούρωσα..

Διο μέρες στο Δρυμό (Δρυαλί) στη Μάνη. Για δουλειά. Χαχα, τι δουλειά... Στον παράδεισο δεν δουλεύεις... Μόνο απολαμβάνεις...

Περισσότερα για το Δρυαλί