Ψηλά στον Ουρανό, γιατί το όνειρο δεν μπορεί να περιμένει ....
Ένας γκρινιάρης 78χρονος, o κος Carl Fredricksen, δένει το σπιτάκι του σε εκατομμύρια μπαλόνια και φεύγει για τη Βενεζουέλα (Νότιο Αμερική),
ένα κοινό όνειρο ζωής που ποτέ δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει όσο ζούσε η αγαπημένη του σύζυγος....
Αποφασισμένος να φτάσει στους καταρράκτες που μια ζωή ονειρευόταν , αφήνει πίσω του την Αμερική και βουτάει στην περιπέτεια...
Τι κι αν είναι 78 ετών και βαστάει τη μαγκούρα... Το όνειρο δεν μπορεί να περιμένει...
[Γιώργος]
2 comments:
Τα όνειρα, _δεν_ πρέπει να περιμένουνε...
;-)
ωραία η σκέψη ότι πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας μέχρι να πεθάνουμε,άλλωστε η πλαστικότητα του εγκεφάλου,δηλαδή η ικανότητα του ανθρώπου να αποκτά νέες δεξιότητες μεσω εκπαίδευσης ,ας πούμε μετα απο εγκεφαλικο να εκπαιδευει μια ανενεργη περιοχη του εγκεφαλου του ωστε αυτη να παιρνει τη θεση της περιοχης που καταστραφηκε με το εγκεφαλικό ή η ικανότητα του ανθρωπου να μαθει μπουζούκι σε μεγάλη ηλικία(!) είναι πλέον δεδομένη.
Ομως ,οταν δυο συζυγοι αγαπιουνται παλευει ο καθενας για να κατακτήσει ο αλλος το όνειρό του και αρα ο κυριος θα ειχε παει στους καταρραχτες του Νιαγάρα με ή χωρις τη συζυγό του προτου γίνει χούφταλο!!
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!