1.4.10

χρόνια πολλά...



Μούστειλαν πάλι ενα μειλ που μιλάει για την αγάπη.. την πραγματική αγάπη που σημαίνει θυσία και που τόσο λείπει από τις ψυχές μας!


"Κάποτε ήταν μια κοπέλα τυφλή. Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή.Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της. Αυτός ήταν πάντα εκεί γι’ αυτήν.Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της.Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δειτον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν!


Μια μέρα βρέθηκε κάποιος που της δώρισε δυό μάτια και τότε μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε…είδε και τον αγαπημένο της… Εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;»Η κοπέλα όμως έκπληκτη είδε ότι ο αγαπημένος της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από αυτό,αρνήθηκε να τον παντρευτεί.


Το αγόρι έφυγε δακρυσμένο και με πόνο αργότερα της έστειλε ένα γράμμα…''Απλά σε παρακαλώ, να προσέχεις τα μάτια μου!"


Αυτές οι μέρες κάτι έχουν να μας θυμίσουν από την αγάπη θυσία.


Ας τιμήσουμε για μια ακόμη φορά τα χωριά μας, μακρυά απο τα spreads και τα ασύρματα δίκτυα..και μαζί ας τιμήσουμε την οικογένεια, τους παλιούς φίλους, τα παιδιά που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα..


Καλό Πάσχα!

3 comments:

Unknown είπε...

Καλή Ανάσταση Πέτρο

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

Ευχαριστώ πολύ, επίσης. Με υγεία.

Ανώνυμος είπε...

Συγκινούμαι πάντα όταν ακούω ή διαβάζω ιστορίες για πραγματική αγάπη. Άδραξα την ευκαιρία λοιπόν και θα σας διηγηθώ μια:
«Κάποτε ένας νέος και μια νέα ήταν πολύ ερωτευμένοι αλλά φτωχοί. Πλησίαζαν γιορτές και ήθελαν πολύ να κάνουν κάποιο δώρο ο ένας στον άλλον αλλά δεν είχαν χρήματα. Η κοπέλα είχε όμορφα μακριά ξανθά μαλλιά κι ο νέος είχε πάντα μαζί του το ρολόι που του είχε χαρίσει ο πατέρας του, αυτή ήταν η περιουσία του. Η κοπέλα έκοψε τα μακριά ξανθιά μαλλιά της και τα πούλησε. Με τα χρήματα αγόρασε ένα αλυσιδάκι για κρεμάει ο νέος το ρολόι στο παντελόνι του. Ο νέος πούλησε το ρολόι του κι αγόρασε ένα χτενάκι για τα μακριά μαλλιά της αγαπημένης του. Όταν συναντήθηκαν η κοπέλα είχε πλέον κοντά μαλλιά και δεν μπορούσε να βάλει το χτενάκι που της έδωσε ο αγαπημένος της κι ο νέος δεν είχε πια το ρολόι του για να το κρεμάσει στο αλυσιδάκι….»
Δεν ξέρω αν αυτές οι ιστορίες αγάπης- θυσίας αγγίζουν τις ψυχές όλων. Ξέρω όμως, ότι όλοι ψάχνουν την πραγματική αγάπη. Κάποιοι είναι τυχεροί και τη βρίσκουν. Χρόνια πολλά!

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!