Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος: τί κόσμο θέλουμε επιτέλους;

Μετά τη φοβερή οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού (που μάλλον  πρόκειται για τη χειρότερη καταστροφή που έχει σημειωθεί ποτέ στην ιστορία των ΗΠΑ , χειρότερη ακόμα και απ’ αυτή του « Exxon Valdez» στην Αλάσκα) το ερώτημα ξανατίθεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: τι κόσμο θέλουμε επιτέλους;

Ανάπτυξη και πλούτο με κάθε κόστος; Χωρίς όρια και χωρίς αιδώ;
Που είναι αλήθεια η περιβαλλοντική πολιτική του προέδρου Οbama που θα γέμιζε με ΑΠΕ τον κόσμο ολόκληρο και θα προστάτευε την βιοποικιλότητα πάση δυνάμει;

Γιατί πώς αλλοιώς να ερμηνεύσει κανείς την οικολογική αυτή καταστροφή στο κέντρο της τεχνολογίας;  Η διαρροή στην πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου "Deepwater Horizon" της BP ξεκίνησε στις 20 Απριλίου και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν στέφθηκαν από επιτυχία και τα απαισιόδοξα σενάρια θέλουν τη διαρροή πετρελαίου να συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο. Λένε ότι δεν λειτούργησε αφενός το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης διότι έλειπαν οι μπαταρίες ή είχαν αδειάσει, κανένας δεν τις άλλαξε ή δεν τις φόρτισε και επίσης δε λειτούργησε ο μηχανισμός όπου κλείνουν αυτόματα οι βαλβίδες της άντλησης. Ομως είναι αρκετή η δικαιολογία αυτή; Πρόκειται για ένα ατύχημα που δεν μπορούσε να αποφευχθεί ή όχι μόνο θα μπορούσε αλλά επιπλέον προκλήθηκε από εγληματική αδιαφορία και μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας;

As Gulf Oil Disaster Deepens, All that’s Clear is We’re in Over Our Heads

Το ερώτημα τίθεται καθημερινά σχεδόν όπου Γης. Και προφανώς και στον τόπο μας. Θέλουμε οικονομική ανάπτυξη,  ναι. Θέλουμε ανταγωνιστικότητα, ναι.  Θέλουμε βιομηχανική ανάπτυξη, ώστε να μην φοράμε διαρκώς το "παπιγιόν" του σερβιτόrου, ναι. Αλλά με ποιό κόστος για το περιβάλλον και τη ζωή μας; Και τι κάνουμε γι'αυτό; Πώς προστατεύουμε τα όρια που βάζουμε;

Δυστυχώς φέτος δεν ...γιορτάζει μόνο ο κόλπος του Μεξικού.  Γιορτάζει και η βιοποικιλότητα, η οποία βιάζεται απανταχού της γης. Γιορτάζει ..η διαχείριση των απορριμμάτων στις χωματερές, στους ΧΥΤΑ και στους αναμενόμενους σταθμούς κομποστοποίησης, μηχανικής και θερμικής επεξεργασίας. Γιορτάζουν οι ορεινοί όγκοι και οι υγροβιότοποι, ειδικά της Αττικής. Γιορτάζουν οι χώροι αστικού πράσινου, οι ελεύθεροι χώροι για τους πολίτες, η ελεύθερη πρόσβαση των λουόμενων στις ..καθαρές μας παραλίες και η μη  εκμετάλλευσή τους από διαφόρους!  Γιορτάζει και ο Μάρκος...

Τελικά ο “Μάρκος”, το νεαρό αρσενικό φωκάκι που βρέθηκε πυροβολημένο στην Εύβοια, δεν κατάφερε να επιβιώσει...Οι κίνδυνοι που διατρέχει η φώκια Monachus monachus και οδηγούν στην σταδιακή εξαφάνιση της είναι τελικά ο εξής ένας: ο άνθρωπος!

Ας ελπίσουμε οτι τελικά μέρες σαν κι αυτήν θα δώσουν έστω ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και μια ευκαιρία να σκεφτούμε (για μια ακόμη φορά): τι είμαστε και που πάμε..


[Πέτρος Τζεφέρης] [by tzeferis Peter]

Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων

Για να μην ξεχνιόμαστε..

 

Many Species
One Planet
One Future