Διδακτορικό στο ...Nintendo DS

Αν έχετε μικρά παιδιά, ξέρετε τι είναι το Nintendo DS. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το Wii (προφέρετε σαν το αγγλικό 'we'=εμείς), το Playstation,  το Nintendo DSΙ XL και πολλά ακομη που αφορούν τις  κονσόλες οικιακής ψυχαγωγίας  των παιδιών (και όχι μόνο αν συμπεριλάβει κανείς τα λεγόμενα brain training games που απευθύνοται κυρίως για μεγάλους!) ...

Και όλοι έχετε ακριβοπληρώσει όχι μόνο τις κονσόλες αλλά και τα διάφορά αξεσουάρ (joystick, gamepad κλπ) ή τους διάφορους τίτλους παιχνιδιών που εισέρχονται στην αγορά καθημερινά, τις δισκέτες με το Mario Kart, Party, κλπ.  το Pokemon Dash, το SIMS και τα παράγωγά του,  και  χιλιάδες άλλα..

Και αρκετοί έχετε προχωρήσει παραπέρα στις πασπαρτού κάρτες R4I και τις υποκλοπές τίτλων από διάφορες πειρατικές ή λιγότερο πειρατικές ιστοσελίδες ώστε να μην πληρώνετε χιλιάδες ευρω για τα καπρίτσια των μικρών να έχουν mario, και δεν ξέρω εγώ τι άλλο..

Είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλη αγορά (η Nintendo ανταγωνίζεται με τη Sony και τη Microsoft) βρίσκεται πίσω από τις επιθυμίες των μικρών να βρίσκονται διαρκώς πίσω απο την μικροσκοπική (και τώρα με το DSΙ XL όχι και τόσο μικροσκοπική) κονσόλα του Nintendo.. Και των γονέων να τυρβάζουν περί τα επαγγελματικά τους ή διάφορα άλλα...

Τα πιο αναγνωρίσιμα από αυτά, το Mario (200.000.000 πωλήσεις), τα παιχνίδια Pokemon (155.000.000 πωλήσεις), Zelda, Donkey Kong έχουν κάνει εκατομμύρια πωλήσεις.

Σκέφτομαι καμμιά φορά, εχοντας αποκτήσει την τεχνογνωσία του ...hacking (με πολύ κόπο ειναι αλήθεια), να βάλω μια αγγελία: Γονείς μην πληρώνετε τα νέα παιχνίδια, σας τα γράφω όλα με 5 ευρώ.. Λέτε να βγάλω αρκετά χρήματα;

Και κάτι ακόμη. Σε κείνους που θα βιαστούν να κρίνουν και να σχολιάσουν αβασάνιστα με την γνωστή επωδό "υπάρχουν κι αλλοι δρόμοι για τα παιδιά μας, η θάλασσα, ο ήλιος, το κρυφτό και το κυνηγητό, η δημιουργική ενασχόλιση (π.χ. τέχνη, διάβασμα, αθλητισμός), που θα αντισταθμίσουν και θα ελαχιστοποιήσουν την επιρροή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών κλπ", έχω να παρατηρήσω: Συμφωνώ απολύτως, όμως mutatis mutandis ξανασκεφτήτε το...

Αλλωστε, κλείνοντας την οθόνη δεν σημαίνει ότι προστατεύουμε αποτελεσματικά το παιδί από τον εθισμό αλλά και απο τη βία που συχνά παραμονεύoυν πίσω από τις παιδικές κονσόλες. Η βία της εικονικής πραγματικότητας, μέσω ενός μηχανισμού «απαγόρευσης» από την πλευρά των γονιών, μπορεί να γίνει γοητευτική και να μαγνητίσει το παιδί προς την αντίθετη κατεύθυνση από την προσδοκώμενη.

Εξάλλου, νομίζω ότι η αποδοχή της ανάγκης του παιδιού να παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά παράλληλα ο έλεγχος (ιδιαίτερα για την επιλογή λιγότερο βίαιων παιχνιδιών όπως και στον χρόνο που το παιδί αφιερώνει σε αυτά) χωρίς να είναι ασφυκτικός, ενδεχομένως σε τελική ανάλυση  να αποβούν περισσότερο ικανοποιητικοί προστατευτικοί μηχανισμοί...

Κάντε λοιπόν ένα μεταπτυχιακό στο ...Nintendo DS

[Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Peter]