1.10.10

Αρνήθηκε, κύριε, να υπογράψει! Αρνήθηκε!

Τον είδα να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια τρέχοντας. Ήταν αναστατωμένος. Δεν το χωρούσε το μυαλό του. Ένοιωθε τον κίνδυνο να πλησιάζει. Πώς τόλμησε να αρνηθεί να υπογράψει; σκέφτηκε. Τι θα πει δεν υπογράφω; Τι θα πει θίγονται τα συμφέροντα του Δημοσίου; Εδώ υπάρχουν εντολές! Άκου δεν υπογράφει! Και τώρα τι να κάνω εγώ; Ένας απλός Διευθυντής είμαι. Πώς να του το πω. Γιατί να συμβαίνουν όλα σε μένα; Να έρθει η ώρα να βγω στην σύνταξη να ησυχάσω. Να πάω στο χωριό, στο πατρικό μου να ηρεμήσω. Λίγες επισκευές θέλει, ένα ασπρισματάκι και όλη μέρα κάτω από τον πλάτανο.

Πήγε να χαμογελάσει. Οι εικόνες από το χωριό του μπερδεύτηκαν με τις εικόνες των διοικητών που ήταν αναρτημένες στους τοίχους των διαδρόμων. Τον κοιτούσαν με αυστηρότητα. Έστριψε το βλέμμα και σκούπισε το μέτωπό του.

Πώς να του το πω, θεέ μου! Και αυτό το παιδί… Τι θα πει δεν υπογράφετε δεσποινίς μου;

Έφτασε. Διέσχισε τον προθάλαμο και μπήκε στο γραφείο. Η γραμματέας δεν πρόλαβε να τον σταματήσει.

Πώς να του το πω, θεέ μου!

Βρήκε το θάρρος όμως και το είπε: Αρνήθηκε, κύριε, να υπογράψει! Αρνήθηκε! Δείτε και τους φακέλους! Δεν υπογράφει, επειδή θίγονται τα συμφέροντα του δημοσίου, λέει!

Τον άκουσαν στο διπλανό γραφείο. Οι γραφομηχανές σταμάτησαν. Τα κλιματιστικά έκλεισαν. Η ατμόσφαιρα πάγωσε. Τα μολύβια πέσανε από τα χέρια. Νεκρική σιγή.

Σηκώθηκε από το γραφείο του και τον πλησίασε αργά. Δεκάδες κορίτσια από τη χορωδία άρχισαν να ψάλλουν το Glory,glory,alleluia, ενώ η Δόξα, από πίσω, προσπαθούσε να συγκρατήσει το στεφάνι στο κεφάλι του για να μην πέσει … Στοπ, στοπ! Αυτό είναι από άλλη ταινία. Πώς έγινε αυτό το μπέρδεμα; Πάμε από την αρχή. Οπερατέρ, σκηνή 35 Α΄.

Σηκώθηκε από το γραφείο του και τον πλησίασε αργά. Ήταν ήρεμος και χαμογελαστός. Έβαλε το χέρι στον ώμο του.

Κύριε Διευθυντά μην άγχεστε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα υπογράψει άλλος. Τι διάολο, μια οικογένεια είμαστε. Αλλά, όπως έχουμε πει και κατά το παρελθόν, τέτοια φαινόμενα δεν είναι αποδεκτά. Διασαλεύουν την τάξη. Η άρνηση επιφέρει και την τιμωρία όπως είναι φυσικό. Αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω. Το αν θίγονται ή όχι τα συμφέροντα του δημοσίου θα το κρίνουμε εμείς και μόνον εμείς. Καταλάβατε; Τι θα λέγατε να την στέλνατε στην διανομή της εξωτερικής αλληλογραφίας. Ή ίσως αν έβγαζε φωτοαντίγραφα; Τι λέτε; Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Σας έχω εμπιστοσύνη…ξέρετε πως θα χειριστείτε το ζήτημα.

Τον συνόδευσε προς την έξοδο.

Λοιπόν όπως είπαμε. Καλή σας ημέρα και τα χαιρετίσματα μου στην κυρία σας. Ο θεός μαζί σας!

[αφιερώνεται μαζί με τις φωτογραφίες στους δημοσίους υπαλλήλους που παίρνουν θέση ευθύνης!]


"….δίχως κρουστά και τύμπανα!" , του Βασίλη Βασιλούδα

Εδώ είναι δημόσιο, δεν είναι παίξε γέλασε…

Γιατί μαμά ;

1 comments:

Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

Έχει κάτι που θυμίζει από Σαμαράκη ,αγαπημένος μου συγγραφέας όταν ήμουν μαθήτρια,και κάτι απ'το δικό σου χιούμορ και τρόπο σκέψης. Εύστροφο καιόμορφο κείμενο.

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!