μια χιλή, μια χιλή να μας σώσει...

[του Πέτρου Τζεφέρη][by Tzeferis Peter]

Με συγκίνηση, εθνική υπερηφάνεια  αλλά και έξαλλους πανηγυρισμούς ολοκληρώθηκε ο απεγκλωβισμός των μεταλλωρύχων μέσα από το "φρέαρ της σωτηρίας" βάθους 622 μέτρων και διαμέτρου 66 εκατοστών!

Στο Σαν Χοσέ της ερήμου Ατακάμα, εκεί που δεν πατούσε πουλί πετούμενο, τα συγχαρητήρια έρχονται βροχή απ' όλο τον κόσμο. Το ηθικό των χιλιανών μεταλλωρύχων αλλά και των μεταλλωρύχων ολου του κόσμου ανέβηκε κατακόρυφα. Οι προτάσεις για διακοπές και γύρισμα ταινιών, οι παντοειδείς κασσάνδρες σπεύδουν να καρπωθούν την δημοσιότητα των φτωχών βιοπαλαιστών. Ο Χιλιανός μεγιστάνας Λεονάρδο Φάρκας, προσέφερε ονομαστικές επιταγές 7.600 δολ. για καθέναν από τους μεταλλωρύχους και ήδη ξεκίνησε πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση 1 εκατομμυρίου για τον κάθε μεταλλωρύχο. «Ώστε να μην χρειαστεί να εργαστούν ποτέ ξανά», όπως δήλωσε.

Και οι υπερβολές καλά κρατούν. Ενισχυμένος  πολιτικά και ο  πρόεδρος της Χιλής, Σεμπάστιαν Πινέρα που δεν έκανε ρούπυ από την θέση του να υποδέχεται και να φωτογραφίζεται με τους  ήρωες μεταλλωρύχους και τις οικογένειές τους.. λες και ήταν τελείως αμέτοχος για το δράμα τους. Ο Πινέρα εντόπισε και τον «μαγικό αριθμό 33»: 33 εργαζόμενοι και τα ψηφία της ημερομηνίας που άρχισε η επιχείρηση [13.10.10] αθροιζόμενα δίνουν 33. Τυχαίο, δεν νομίζω...
Η ανέλπιστη τροπή που πήρε το δράμα στο μεταλλωρυχείο, εκτιμούν αναλυτές ότι  μάλλον πρόκειται να αλλάξει και την πορεία του προέδρου, ο οποίος έβλεπε το ποσοστό του να πέφτει κάτω από το 50%. Ενισχυμένη η Χιλή γενικότερα.
 
Ας ελπίσουμε ότι από το γεγονός θα δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθούμε περισσότερο με την ουσία που είναι η ασφαλής και ορθολογική εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων, τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και ευρύτερα. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει επιτέλους ευρύτερα γνωστή η ανάγκη να ενσωματωθούν στον τομέα όλες οι τεχνολογίες αλλά και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες  που ενισχύουν την ασφάλεια αλλά  και την ορθολογική αξιοποίηση των κοιτασμάτων.Κι ακόμη η ανάγκη να ενισχυθούν οι εξ αντικειμένου εξειδικευμένες ελεγκτικές υπηρεσίες της πολιτείας ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αυθαιρεσίες και τα ατυχήματα. Ωστε τελικά να κερδίσει κάποιους πραγματικούς (και όχι επικοινωνιακούς) πόντους και ο  "μεταλλωρύχος" που -και στον τόπο μας- βάζει τη φόρμα και τη μπαταρία στη ζώνη και κατεβαίνει καθημερινά στα υπόγεια...  Αλλά και ο  επιστάτης, ο εργοδηγός και ο μηχανικός των υπογείων που ή δουλειά τους καθημερινά απαξιώνεται και καθίσταται περισσότερο αβέβαιη. Παρότι το "μέλλον του κόσμου ειναι υπόγειο"...           Το μέλλον του κόσμου είναι υπόγειο…


Τα συγχαρητήριά του στους εργαζομένους των μεταλλείων της ΕΛΜΙΝ,  που ανέλαβαν την πρωτοβουλία να προσκαλέσουν στην Ελλάδα τους χιλιανούς συναδέλφους τους το προσεχές καλοκαίρι, εξέφρασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, υποδεχόμενους  τέσσερις εργαζόμενους, τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας κ. Λυμπέρη Πολυχρονόπουλο και την πρέσβη της Χιλής στην Αθήνα.

Έλληνες μεταλλωρύχοι στο πλευρό των Χιλιανών συναδέλφων τους

Ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΛΜΙΝ, η οποία πρόκειται να  καλύψει τα έξοδα των Χιλιανών, σημείωσε ότι "το μόνο που κάναμε ήταν να υποστηρίξουμε την πρωτοβουλία των εργαζομένων της εταιρίας μας. Ήταν υποχρέωσή μας. Τα συγχαρητήρια ανήκουν σε αυτούς που δουλεύουν και παράγουν πλούτο και κρατούν το ηθικό τους πάντα πολύ ψηλά. Να ξέρετε ότι οι δικοί μας εργαζόμενοι δουλεύουν σε παρόμοιες συνθήκες με αυτές που παρακολουθήσαμε όλοι αυτές τις μέρες. Και είμαστε περήφανοι που μας δόθηκε η ευκαιρία να δείξουμε την αλληλεγγύη μας με τον τρόπο που τη δείξαμε και σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας προσέξατε".

Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος μας αντιστρατεύεται τα μεταλλεία και τα λατομεία σήμερα, ενώ τo καλύτερο που θα μπορούσε να σκεφτεί γι’ αυτά είναι ότι αποτελούν αναγκαίο κακό. Η «βιώσιμη» ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών, των φωτοβολταϊκών, των ψηφιακών υπηρεσιών, των καινοτόμων οικολογικών τεχνολογιών και της παγκοσμιοποίησης, θεωρεί τη «μεταλλεία» αναχρονιστική και a priori μη βιώσιμη.

Εντούτοις, ο ψηφιακός μας κόσμος, στηρίζει τα πόδια του στo κόλταν (coltan, ταντάλιο) των μαύρων του Κονγκό, και στο πυρίτιο. Κι ο πυρετός για τον πράσινο «χρυσό» στα «υψηλής τεχνολογίας» μέταλλα όπως κοβάλτιο, λευκόχρυσος, λίθιο, ίνδιο, νεοδίμιο, λανθανίδες και το τιτάνιο. Κι ακόμη στα ηλεκτρονικά νεκροταφεία της φτωχής Γκουιγιού (Guiigiou) της Κίνας. Ευτυχώς το πυρίτιο είναι λιγότερο δυσεύρετο από το κόλταν και δεν απαιτεί να χυθεί τόσο αίμα..


Μήπως, ο μεταλλευτικός κλάδος που στον τόπο μας πάει από το κακό στο χειρότερο, που απαξιώνεται και  από τις πολιτικές ηγεσίες και αμφισβητείται από τους πολίτες, χρειάζεται μια ..χιλή για να σωθεί; Οπως λέμε, μια βροχή να μας σώσει...