Life Style και πραγματικοί άνθρωποι

Παγκόσμια ήταν η συγκίνηση για τη σωτηρία των 33 ανθρακωρύχων της Χιλής. Έλαμψε ο φυσικός αρχηγός των ανθρακωρύχων, Λουίς Ουρσούα, του οποίου η οικογένεια υπήρξε θύμα της βαρβαρότητας της χούντας του Πινοσέτ. Με τους 33 ανθρακωρύχους εμφανίστηκε στις οθόνες της τηλεόρασης ένας διαφορετικός τύπος ανθρώπου από αυτό που προβάλλουν κατά κανόνα τα μέσα πληροφόρησης. Οι ήρωες αυτών των ημερών δεν ήταν κάποιο μοντέλο που μπήκε σε στρατώνα το βράδυ. Δεν πρόκυψε από το ερώτημα ποιος τα έχει με ποια και γιατί τον εγκατέλειψε. Αντίθετα, ήταν άνθρωποι του καθημερινού μόχθου και πόνου. Δεν προερχόταν από τον κόσμο της νύκτας, ή του βαριέμαι γιατί δεν έχω τι να κάνω. Αλλά ήταν άνθρωποι με ατομικό ταλέντο και ταυτόχρονα συλλογικότητα.Η υπόθεση των 33 ανθρακωρύχων της Χιλής ανέδειξε πολλαπλά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα σήμερα, εποχή κρίσης.

Συνέχεια εδώ

Ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που αναδείχτηκε ήταν το ποια πρότυπα προωθεί η ελληνική τηλεόραση. Σε τι εκπαιδεύει τον καθημερινό πολίτη. Ποιόν τον καλεί να θεωρήσει ως παράδειγμα προς «μίμηση». Να επιλέξει να ακολουθήσει στην επαγγελματική του σταδιοδρομία.Οι 33 της Χιλής, μας θύμισαν το ερώτημα κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ως η σημαντικότερη προοπτική για τη χώρα η ξαπλώστρα στη Μύκονο (σίγουρα απαραίτητη, αλλά ανεπαρκής ως κοινωνικό ιδεώδες); Ή μήπως τα βαμμένα κοριτσάκια που περιφέρουν τα αδιέξοδά τους στα μεσημεριάτικα ή οι χουλιγκάνοι που τα σπάνε όλα; ΄Η μήπως, αντίθετα, όπως θα ήταν πιο σοφό, το πρότυπο θα έπρεπε να είναι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας στον τομέα των νέων τεχνολογιών; Μια νέα επιστήμονας με προοπτική λαμπρής καριέρας στην έρευνα και στη διδασκαλία. Ένας ταλαντούχος τεχνίτης που μετατρέπει την απλή δουλειά σε κομψοτέχνημα; Ένας εργάτης ή υπάλληλος που δρα αποτελεσματικά και συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας της χώρας; Και πάνω από όλα ένας πολίτης που μάχεται και θέλει να συμβάλλει σε ένα διαφορετικό μέλλον για τον τόπο;Το τι προβάλλεται στην ελληνική εικόνα από το πρωί ίσαμε το βράδυ καθορίζει δύο υποδείγματα για όλους μας, ιδιαίτερα για την νέα γενιά. Το ένα είναι η ιεράρχηση των επαγγελματικών και άλλων δραστηριοτήτων. Το δεύτερο που συνδέεται με αυτό είναι η ιεράρχηση τύπων προσωπικοτήτων. Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο κρίση οικονομική ή ακόμα και πολιτική. Είναι, ταυτόχρονα και κρίση ηθικής καθώς και πνευματική. Οι προσανατολισμοί που «παίζουν» κάθε ημέρα σε πολλά μέσα ενημέρωσης, αλλά και στα κουτσομπολιά και την ψυχαγωγία της καθημερινότητας του Έλληνα πολίτη, παράγουν μια αυθόρμητη ιεράρχηση αξιών, αρχών, επαγγελματικών προσανατολισμών, ηθικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Σύμφωνα με τα πρότυπα που παράγονται σε «τέτοιους τόπους», ως το πλέον σπουδαίο, ενδιαφέρον και παραγωγικό μπορεί να θεωρείται ότι απαξιώνετε από μόνο του. Ότι στηρίζεται στην αρπαχτή και στο κολλητήρι. Το δε κουτσομπολιό αναπαράγεται ως να επρόκειτο για τον σημαντικότερο τρόπο παραγωγής και διανομής γνώσης. Σε αυτόν τον κατηφορικό κόσμο, η άνοδος των Χιλιανών ανθρακωρύχων από τα έγκατα της γης στην επιφάνεια, ήταν ένα χαστούκι και ένα μήνυμα, όχι μόνο συγκίνησης, αλλά και της ύπαρξης ενός διαφορετικού κόσμου, πιο δύσκολου, αλλά και πιο ενδιαφέροντος από εκείνον που μας πλασάρουν στους μέσους όρους μιας κακής καθημερινότητας.

[του Νίκου Κοτζιά, http://epirusgate.blogspot.com/]