O δρόμος χάνεται στο φως ...

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.


Χρόνια Πολλά, έστω και λίγο καθυστερημένα!
Aχ αγαπημένε μου ποιητή
πόσο γρήγορα χορτάριασε ο τάφος σου
και είσαι πλέον τόσο μα τόσο ανεπίκαιρος στον τόπο σου!

[Πέτρος Τζεφέρης][by tzeferis Peter]