H πρώτη ελληνική πύλη για τον Ορυκτό Πλούτο είναι γεγονός: http://www.oryktosploutos.net

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ψωροκώσταινα, ούτε Ελντοράντο. Είναι μία από τις χώρες της ΕΕ που διαθέτει σηµαντικό ορυκτό πλούτο, ο οποίος συνίσταται σε ποικιλία ορυκτών και µεταλλευµάτων µε µεγάλο βιοµηχανικό ενδιαφέρον.

Ο μεταλλευτικός κλάδος στη χώρα μας χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια καθώς το 65% των πωλήσεων κατευθύνεται στο εξωτερικό ενώ παράλληλα απασχολεί σε μεταλλεία, λατομεία, ορυχεία αλλά και στις καθετοποιημένες μεταλλουργίες 22 χιλιάδες εργαζόμενους άμεσα και 90 χιλιάδες έμμεσα. Ο τζίρος της υπολογίζεται στα 2,5 δισ. ευρώ και αφορά κλάδους όπως η ενέργεια, τα δομικά υλικά, οι μεταλλουργίες νικελίου, αλουμινίου κλπ. ενώ αν συνυπολογιστούν η τσιμεντοβιομηχανία, το σκυρόδεμα και οι κατασκευές ο τζίρος υπερδιπλασιάζεται.

Εντούτοις, τόσο η οικονομική κρίση όσο κα το διογκούμενο σύνδρομο ΝΙΑΒΥ (Not In Any Back Yard), έχουν φέρει πολλά αδιέξοδα και έχουν συρρικνώσει σημαντικά όλα τα παραπάνω νούμερα.

H πρώτη ελληνική πύλη για τον Ορυκτό Πλούτο είναι γεγονός: http://www.oryktosploutos.net

Φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν χώρο φιλόξενο που να μην  έχει μόνο χρηστικές πληροφορίες απλά για να τις κάνουν «copy/paste» οι σπουδαστές στις μεταπτυχιακές τους εργασίες. Εναν χώρο που να πληροφορεί τους υποφήφιους επενδυτές για τη νομοθεσία, τη "διοίκηση" των Ορυκτών Πόρων κλπ.,  κι ακόμη που να αξιολογεί τα δρώμενα και τις καταστάσεις από τη σκοπιά του εξωτερικού παρατηρητή που δεν έχει διάθεση για εσωστρέφεια..Eχει σίγουρα πολύ δρόμο ακόμη, αλλά εκείνο που είναι επίσης σίγουρο, είναι ότι,  παράλληλα, δεν παίζει κανένα παιχνίδι ούτε χαρίζεται σε κανέναν!

 Ξέρετε το παιχνίδι Greenies vs brownies;

• Oι brownies, από τη μια μεριά, εφαρμόζουν έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα: ανεβαίνουν στην «μπουλντόζα», κλείνουν τα μάτια και κάνουν πως δεν το βλέπουν…Το κρύβουν, το βάζουν σε «μαύρο κουτί», το αποσιωπούν..
• Οι greenies, από την άλλη πλευρά της «μπουλντόζας», βλέπουν τον βασιλιά πάντοτε γυμνό, βλέπουν τα μεταλλεία σκοτεινά, επικίνδυνα και τελείως άχρηστα.. Θέλουν μόνο να χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους, άκριτα, υποκριτικά και αλόγιστα: τι σχέση έχει το ρυπογόνο μεταλλείο με τον φορητό μου υπολογιστή και την «πράσινη» ζωή μου;  Eντούτοις, η αλήθεια είναι ότι για την κατασκευή μιας μέσης κατοικίας, απαιτούνται εξήντα (60) τόνοι αδρανών και διακόσιοι (200) τόνοι βιομηχανικών ορυκτών. Ακόμη, για να καλύψει τις ανάγκες της  σε ηλεκτρική ενέργεια μία τετραμελής οικογένεια, απαιτούνται ετησίως δέκα (10) τόννοι λιγνίτη!

Και στο μεταξύ χάνεται μια μοναδική ευκαιρία, της συνύπαρξης, της βιωσιμότητας, της βιώσιμης ανάπτυξης.

Διότι η «βιωσιμότητα» δεν είναι κάτι που εξαρτάται από τη μεριά της μπουλντόζας που βλέπει κανείς. Διότι άλλο είναι να κομπάζεις οικολογικά, με ένα διαρκές «όχι» στα χείλη πρεσβεύοντας το «αειφόρο τίποτε»..κι άλλο να κάνεις πράξη την περιβαλλοντική σου ευαισθησία με τρόπο που δεν αντιστρατεύεται αλλά αντιθέτως ενισχύει την ανάπτυξη...

Στις άκρες και στις γωνίες υπάρχουν τα συμφέροντα και στη μέση είναι οι μεγάλες αλήθειες

[του Δρ. Τζεφέρη Πέτρου] [by Dr. Tzeferis Peter]

• To σχόλιο ενός απλού αναγνώστη