Πυρετός χρυσού και στην Πορτογαλία..

Portugal Gold

Πυρετός χρυσού έχει καταλάβει την Πορτογαλία, η οποία αναζητεί τρόπους ώστε να μετατρέψει τους πλούσιους φυσικούς της πόρους σε έσοδα. Η κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τη βαθύτερη ύφεση των τελευταίων τριάντα ετών, το υψηλότερο επίπεδο ανεργίας εδώ και πολλά έτη και το επίμονα υψηλό χρέος, καταβάλει προσπάθειες προκειμένου να προσελκύσει μεγάλους μεταλλευτικούς ομίλους στη χώρα με σκοπό την εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων και άλλων ορυκτών. Στις αρχές του μήνα, η εταιρεία Colt Resources είχε επιβεβαιώσει την ύπαρξη κοιτασμάτων χρυσού στην πόλη Μπόα Φε στα νότια της χώρας.    Πηγή

Ο δρόμος είναι πάντα ο ίδιος.. Τον υπέδειξε εύστοχα ο Κώστας Τσάκωνας στην περίφημη ιστορική πλέον κοινωνικής κωμωδίας του Θ. Μαραγκού "Μάθε παιδί μου γράμματα.." εκεί που ο μεταλλειολόγος-μηχανολόγος (ξέρετε 6 χρόνια στο δημοτικό, 6 χρόνια στο γυμνάσιο..) μιλούσε για τον τον ορυκτό μας πλούτο ως προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας, για το γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη.... Τι ακριβώς σπούδασες παιδί μου;

Σήμερα, 30 χρόνια μετά, λίγο πριν το διαζύγιο (και την επανασύνδεση;;) με την ΕΕ, ο ορυκτός πλούτος ειναι παλι στο προσκήνιο.. σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και πάλι κάποιοι ασχολούνται με το αν είναι προίκα, πανωπρoίκι ή κατωπροίκι της ελλάδας που διατηρεί τις ίδιες αδυναμίες και αγκυλώσεις απέναντι αλλά και εντός μιας επίσης αποδυναμωμένης και χωρίς ιδιαίτερο ορυκτό πλούτο ΕΕ.   Με τη διαφορά ότι τότε ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος αντιπροσώπευε το 3-5% του ΑΕΠ και δούλευαν γι'αυτόν πάνω από 100 χιλ. άτομα εξασφαλίζοντας προκοπή για τις οικογένειές τους. Και κάποιες επιχειρήσεις (πλυντήρια, ψυγεία, ηλεκτρικές κουζίνες, κλπ ελληνικής κατασκευής) που στηρίζονταν αμιγώς σε ελληνικές πρώτες ύλες, ήταν μερικώς πραγματικότητα πριν 40 χρόνια. Σήμερα το ποσό ειναι κάτω από 1% και δυστυχώς οι επιχειρήσεις φυτοζωούν (χωρίς εισαγωγικά) προσπαθώντας να διατηρηθούν ακόμη και "ως όνομα" στην αγορά, μέχρι να καλυτερεύσουν τα πράγματα.. κάτι που δυστυχώς δεν προκύπτει από πουθενά!

Ενδεικτικά τα 100 εκατ. τόννοι που παράγονταν κάθε χρόνο από τα λατομεία αδρανών και εξυπηρετούσαν την εγχώρια οικοδομική δραστηριότητα πριν το 2009, ζήτημα είναι αν πέρυσι έφτασαν τα 35-38 εκατ..Με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη και  την εργασία στον τόπο μας...

 Μήπως η ουσία δεν είναι πως θα τον ονομάσουμε προίκα ή όχι, αλλά πως πραγματικά δεν θα τον ξεπουλήσουμε αλλά θα τον καταστήσουμε ως εργαλείο ωφέλιμο για το εθνικό μας συμφέρον;

Αυτό δεν γίνεται με το να διατηρήσουμε την προίκα αφάγωτη στα πλαίσια της ..φειδωλής εξόρυξης και της διαγενεακής αλληλεγύης μπας και τυχαία αβγατίσει στο απώτερο μέλλον, αλλά με την ορθή και στοχευμένη επιλογή εκείνων προς τους οποίους θα μισθωθούν τα εκάστοτε δικαιώματα, όσα δεν μπορεί η πολιτεία μόνη της να εκμεταλλευτεί. Και όπως επανειλημένα έχουμε τονίσει από το βήμα αυτό, με την αντίστοιχη επιλογή διαρθρωτικών μέτρων που θα εξασφαλίζουν ότι τα τυχόν πανωπροίκια  δεν θα διανέμονται σε ...τράπεζες του εξωτερικού  και σε μας να μένει η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η κοινωνική κατακραυγή.

Αυτά απαιτούν δουλειά και εξειδίκευση. Οχι κομματικές κορώνες...ένθεν και εκείθεν..

 [σχόλιο του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]