Εκεί Πολυτεχνείο....

Δεν συνηθίζω να επισκέπτομαι πια στην αυλή του ..φθινόπωρου, κάθε τέτοια μέρα.
Αρκετά πια. Εμαθα πλέον να σιωπώ.
Συνήθως πηγαίνω αλλού τούτη τη μέρα..

Πήγα λοιπόν στη Μονοβάσια (οπως λένε εδώ τη Μονεμβασιά), σ'ένα ταξίδι αστραπή..
Κι όπως συνηθίζω, όταν πηγαίνω εκεί, περνώ απο τον τάφο του ποιητή..

Καθώς λοιπόν απο αξημέρωτο,
στεκόμουν στο σύμποδο μπροστά από το ιερό μάρμαρο,
είχαν γράψει κάποιοι απο τους καινούργιους θαυμαστές
(ξέρετε για τα 100 χρόνια απο την γέννησή του)
το γνωστό στίχο "αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο..."

Κι εγώ δεν άντεξα.
Εγω σου βρίσκω ποιητή μου
φέτος στα εκατόχρονά σου
μια καρδιά (ξέρω μία)
που να μην βολεύεται παρά μόνο στο δίκιο..

Εσύ θα μου βρείς ενα δίκιο γι αυτήν την καρδιά?
για να ξαποστάσει,
ν'αντέξει τ'αγιάζι του καιρού;

Κι εκείνος δεν απάντησε!

[Πέτρος Τζεφέρης][ένα κείμενο απ'τα παλιά που σε τίποτε δεν άλλαξε]