Αποενοχοποίηση τώρα!

Ορισμένοι θεωρούν την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου κατάρα και μαύρη βίλβα ανεξαρτήτως ποιός, πού και πώς κάνει την εκμετάλλευση. Αλλοι, παρότι διακρίνουν και τις δύο όψεις, χαρακτηρίζονται από σκεπτικισμό καθώς και το φοβικό σύνδρομο που πηγάζει από την άγνοια και την παραπληροφόρηση.

Ορισμένοι άλλοι θεωρούν τον ορυκτό πλούτο, ειδικά τον ελληνικό, ως αμύθητης αξίας θησαυρό, πανάκεια, λευκή βίλβα και απο μηχανής θεό που θα εξαφανίσει συλλήβδην όλα τα προβλήματα, ειδικά σήμερα στα χρόνια της κρίσης. Οι ίδιοι εφευρίσκουν συνομωσίες απόκρυψης, μυστικές εκθέσεις, συναντήσεις και αναφορές κλπ. που προβάλλονται κάθε φορά ως αιτιολογίες για την αδυναμία ενεργοποίησης της παρσπαρτού λύσης...
H ελλάδα του ομορφάντρα και του ορυκτού θησαυρού πάνω στον οποίο καθόμαστε!
Ο Ορυκτός μας Πλούτος και η δημοσιογραφική ...βιασύνη

Αλλοι πάλι τον θεωρούν ως σημαία ευκαιρίας, κλείνουν το μάτι και στη λευκή και στη μαύρη βίλβα, θέλοντας να κερδοσκοπήσουν την εποχή αυτή από την αστάθεια και την ανάγκη του κόσμου να επενδύει πάντοτε σε ασφαλέστερα επενδυτικά καταφύγια. Ο χρυσός μέσα από τα μάτια του Thomas Kaplan – Λευκή και Μαύρη Βίλβα μαζί (I)

Εμείς όμως φίλοι μου, γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει (και δεν πρέπει να ισχύει) τίποτε από τα παραπάνω. Ο ορυκτός πλούτος, ειδικότερα ο ελληνικός, δεν είναι ούτε κατάρα, ούτε μαύρη βίλβα, ούτε απολύτως κρυφός, ούτε αμύθητος.. Είπαμε, ούτε ψωροκώσταινα, ούτε ελντοράντο.. Ούτε θα πρέπει να αποτελεί ευκαιριακή σημαία του κάθε τυχοδιώκτη επιχειρηματία. Κι ακόμη, ο Ορυκτός Πλούτος είναι εθνικός πλούτος (όπως είναι τα δάση και οι παραλίες) και η μη σταθμισμένη απόρριψή του είναι βέβαιο ότι αποτελεί εθνική απώλεια με απρόβλεπτες συνέπειες για τη διασφάλιση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Η Ελλαδίτσα μας έχει Ορυκτό Πλούτο, όμως αυτό δεν αρκεί!
Η αλήθεια για τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο

Πράγματι..... Πλήρες άρθρο εδώ: Ο Ορυκτός Πλούτος στα χρόνια της κρίσης!

Και είναι κρίμα που στον χειμαζόμενο τόπο μας, ο τομέας του ορυκτού πλουτου, δεν έχει καταφέρει -μέχρι σήμερα τουλάχιστον- να αποτελέσει την αναπτυξιακή θρυαλλίδα εκείνη που απαιτείται να πάρει μπρος η μηχανή. Μπορεί η μεταλλεία να μην προσφέρεται πλέον για «μεταλλευτικό πυρετό» κι εύκολο κέρδος, τουλάχιστον για τις περιοχές με αυστηρούς περιβαλλοντικούς κώδικες μεταξύ των οποίων η ΕΕ και φυσικά η Ελλάδα. Εντούτοις, δεν ήρθε το τέλος της «μεταλλείας». Απλά, ήρθε η ώρα της κοινωνικά αποδεκτής μεταλλείας, της διάφανης και εξωστρεφούς μεταλλείας, της αποενοχοποιημένης μεταλλείας. Που όμως στηρίζεται στην καθαρότητα των προθέσεων και δράσεων και όχι στην ανάγκη του κόσμου για ένα κομμάτι ψωμί...

Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουμε το επόμενο βήμα; Να αποενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα του Ορυκτού Πλούτου; Του λατομείου, του μεταλλείου, του μαρμαράδικου, του σχιστηρίου, του σκυροδεματάδικου, του σπαστηροτριβείου, της μάντρας των οικοδομών, των εγκαταστάσεων αποβλήτων, της πρωτογενούς παραγωγής γενικότερα; Και μαζί να αποενοχοποιήσουμε τον επιστήμονα ή μηχανικό του ορυκτού πλούτου, τον μεταλλειολόγο, τον γεωλόγο, τον χειριστή, τον γομωτή-πυροδότη, τον μεταλλωρύχο, τον επιχειρηματία του ορυκτού πλούτου; Να φωνάξουμε δυνατά και καθαρά στέλνοντας το σωστό μήνυμα στους σωστούς αποδέκτες, χωρίς να κρύβουμε τίποτε από τον απλό πολίτη που στέκεται δίπλα μας όταν κι εμείς είμαστε δίπλα του; Να τιμήσουμε τη δουλειά μας, τον τόπο μας, το διπλανό μας, το περιβάλλον όπου ζούμε;

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis Petros]

«Αποενοχοποίηση» της υγιούς επιχειρηματικότητας…και στον τομέα Ορυκτού Πλούτου