Αξιοποίηση ορυκτών πόρων και τουρισμός: Μύθοι και πραγματικότητα

Στο παρελθόν είχα ασχοληθεί με τους τρομολάγνους-κινδυνολόγους οι οποίοι υψώνουν διαρκώς εμπόδια με διάφορες προφάσεις στην εκμετάλλευση-αξιοποίηση των ορυκτών πόρων μας. Ας συνοψίσω ορισμένα σημεία.

Κάποιοι κινδυνολογούν όσο αφορά την αξιοποίηση των ελληνικών σπάνιων γαιών φέρνοντας διαρκώς ως κακό παράδειγμα την περιβαλλοντική καταστροφή στην Κίνα. Αυτοί οι εραστές του κινδύνου γράφουν συνήθως τα άρθρα τους πληκτρολογώντας σε υπερσύχγρονα laptops, iPads, notebooks κλπ. «ξεχνώντας» όμως πως κάθε notebook περιέχει περίπου 10 γραμμάρια σπάνιων γαιών και πως ο μαγνήτης NdFeB ενός κινητού τηλεφώνου περιέχει 0.1 γραμμάριο νεοδύμιου.

Ορισμένες σχετικές απαντήσεις μου λοιπόν τέθηκαν εδώ: Σπάνιες γαίες: Tρομολαγνεία και άγνοια, εδώ: Οι σπάνιες γαίες και ο κόσμος το 2050 και εδώ: Ενεργειακή Μεταρρύθμιση στο Μεξικό, υδρογονάνθρακες & Ελλάδα. Τα καλά παραδείγματα της Σουηδίας και της Φινλανδίας καταδεικνύουν πως όταν ακολουθούνται σωστές πρακτικές οι σπάνιες γαίες, και κάθε ορυκτό, μπορεί να αξιοποιηθεί χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος και με τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών.

Άλλοι κινδυνολογούν υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να βρούμε πετρέλαιο φοβούμενοι το φαινόμενο της Κατάρας των Πλουτοπαραγωγικών Πηγών (resource curse). Σε αυτή την κινδυνολογία απάντησα εδώ:Γιατί πρέπει να βρούμε πετρέλαιο (και όχι μόνο) και εδώ: Η Ελλάδα πάσχει από την Κατάρα των Πλουτοπαραγωγικών Πηγών και την Ολλανδική Ασθένεια. Η χώρα μας πάσχει ήδη από την Κατάρα των Πλουτοπαραγωγικών Πηγών (Resource Curse) και από την Ολλανδική Ασθένεια (Dutch Disease) εδώ και δεκαετίες. Όλοι οι παίκτες του Ελληνικού πολιτικού παίγνιου το κρύβουν κάτω από το χαλάκι της βόλεψης.

Η συνέχεια του άρθρου εδώ

Σ. Καμενόπουλος