Φιλόξενη Μάνη

Παρά την αγριάδα του τόπου και την σκληρότητά του, που για μια μερίδα ξένων ταιριάζει με τον χαρακτήρα των Μανιατών, δηλαδή ανθρώπων σκληρών και ενίοτε και άγριων (!!), η φιλοξενία αποτελεί για αυτούς σχεδόν σαν μια θρησκευτική σπουδαιότητα.

Αυτό βασίζεται σε μια γνήσια βαθιά εδραιωμένη καλοσύνη και στο αίσθημα της σύμπνοιας κι ευσπλαχνίας σ΄ένα ξένο, που είναι μακριά από το σπίτι του (όπως άλλωστε στην αρχαία Ελλάδα η λέξη ξένος χρησιμοποιείται και με τις δυο σημασίες, δηλαδή αλλοδαπός και φιλοξενούμενος).

Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι επισφραγίζεται σαν ντροπή, πιο πολύ ακόμα κι από σοβαρά εγκλήματα, το αρνητικό ελάττωμα της έλλειψης φιλοξενίας, η μικροπρέπειας στα χωριάτικα μάτια.

Υπάρχει και άλλος ένας λόγος γι΄αυτό, πνευματικός θα λέγαμε.

Δεν υπάρχει άσκοπη περιέργεια στις πολλές ερωτήσεις που κάνουν οι μανιάτες στους ξένους: “Είστε παντρεμένος; Ζούν ο πατέρας κι η μάνα σας; Από ποιό μέρος είστε;Τι δουλειά κάνετε; Είναι όμορφα εκεί που ζείτε; Ποιό καλά από δω; Πεινάτε; Τι να σας προσφέρουμε;”

Όλοι , εκτός από κάποιον άξεστο και αναίσθητο νεοφερμένο, θα καταλάβουν, απ΄την προθυμία και την φροντίδα στην έκφραση τους-μια έκφραση που δεν μοιάζει διόλου με αδιακρισία “λέξη προς λέξη”, από μερικές ερωτήσεις τους-πως όλα αυτά υπαγορεύονται από ένα πραγματικό αδηφάγο ενδιαφέρον , μια επιθυμία να φτιάξουνε μια κοινή βάση ανάμεσα στους ανθρώπους, με τη μικρότερη δυνατή καθυστέρηση την πιο αποτελεσματική για να τον προφυλάξουν από τους κινδύνους και τις στερήσεις της μοναξιάς σ΄ένα άγριο έδαφος.

Η αδιαφορία θεωρείται από τους Μανιάτες, σημάδι  άρνησης ανθρώπινων αισθημάτων. Η ίδια έκφραση , μέχρι να σκορπίσει από τους πιο μεγάλους, μπορεί να διαβαστεί στα εξεταστικά φιλάγαθα μάτια των παιδιών, που μεγαλώνουν και γίνονται τεράστια απ΄το θαυμασμό και την προσπάθεια, να ξεμπλέξουν αυτό το ξαφνικό αίνιγμα.Μαζεύονται λοιπόν γύρω απ΄την καρέκλα του νεοφερμένου σαν τα τεράστια μάτια και παρακολουθούν με σεβασμό όλα του τα λεγόμενα.

Η μητέρα Μάνη φημίζεται για την παραδοσιακή αγνή φιλοξενία της.Ο ξένος, με την σύμφωνη γνώμη όλης της οικογένειας, νιώθει όλη την ζεστασιά της, μετατρέπεται από ξένος σε “δικός μας” και απολαμβάνει το καλύτερο δωμάτιο στον εκάστοτε πύργο, τα καλύτερα φαγητά και την καλύτερη περιποίηση.

Αν τύχει ξένε και διαβείς τη Μάνη , όποια πόρτα και να χτυπήσεις εκτός από νερό, οι οικοδεσπότες, θα σου προσφέρουν φαγητό και ύπνο πολλές φορές ακόμα και χωρίς να γνωρίζουν ποίος είσαι και από πούθε έρχεσαι!!!

[από την http://www.omorfimani.gr/]