10.6.16

Οι σαγιονάρες της Πουκαρίνας!

Όταν συνέβαινε σε μένα μπορούσα να το διαχειριστώ... ψέμματα, μου πήρε χρόνια να μάθω να το διαχειρίζομαι... αλλά ειλικρινά τώρα που αφορά και τον άνθρωπο που αγαπάω περισσότερο πάνω σε αυτόν τον πλανήτη αδυνατώ να το διαχειριστώ... και πολύ απλά θα τους πάρει όλους ο διάολος...

Αρκετά πια...αρκετά!!!! 

Και μην τολμήσει κανένας να μου πει πως είναι παιδιά....και τότε παιδιά ήταν... και ναι τα παιδιά είναι παιδιά αλλά είναι και οι αυριανοί ενήλικες! Βαρέθηκα την ίδια ιστορία.....βαρέθηκα την νοοτροπία του Έλληνα πως όλη η Ασία είναι η Κίνα (όχι δεν έχω κάτι με την Κίνα...) ! Βαρέθηκα αυτό τον απόηχο στο πέρασμα μου "δες είναι κινέζα.." Βαρέθηκα τα χαχανητά και τα μισόλογα.... Και το βασικότερο βαρέθηκα να πρέπει να εξηγώ στο επτάχρονο τα αυτονόητα! Αυτά που όλοι όσοι έχετε παιδιά θα έπρεπε ήδη να έχετε πει στα δικά σας! 

Πότε θα κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος;  Πότε επιτέλους το διαφορετικό θα είναι απλά διαφορετικό και όχι λόγος να αμύνεσαι μια ζωή????? "Μαμά γιατί ο Γιώργος σε κοιτούσε και γελούσε?" με ρώτησε σήμερα στη γιορτή και δεν ήξερα τι να του πω.... Δύο σειρές παραπίσω είχε ήδη αρχίσει το ψιθύρισμα.."κοίτα την είναι κινέζα" ..... Σας σιχάθηκα μεγάλους και μικρούς και όχι γιατί με κάνατε μια ζωή να περπατάω σκυφτή αλλά γιατί τώρα το κάνετε και στο παιδί μου!!!!! 

Στην έκθεση για το κατοικίδιο του δεν ήθελε να γράψει το όνομα της σκυλίτσας μας...

-Θα με κοροϊδέψουν ρε μαμά...
-Μα είναι και το δικό μου όνομα βρε αγάπη μου....
-Δεν έχει σημασία είναι γιαπωνέζικο...
-Και τι πειράζει? δεν χαίρεσαι που το δικό μας σκυλί έχει μοναδικό όνομα??
-Και αν με κοροϊδέψουν τι να πω???
-Μα την αλήθεια φυσικά, πως η γιαγιά σου είναι από την Ιαπωνία και πως είσαι πολύ τυχερός που την έχεις γιαγιά... 

Αχ βρε μπόζο μου προσπαθώ να σε ατσαλώσω νωρίς...αλήθεια προσπαθώ....και πονάει να ξέρεις διπλά που και εσύ το περνάς αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και τι άλλο να πω.... Μου τέλειωσαν οι λέξεις και η πίκρα που νόμιζα πως είχα αφήσει πίσω μου παλεύει να βγει και πάλι στην επιφάνεια... 

Σου υπόσχομαι όμως να μην την αφήσω την πουτάνα! Γιε μου αγαπημένε μάθε από νωρίς λοιπόν να συγχωρείς τους κοντόφθαλμους... Μάθε από νωρίς να γελάς με τις ταμπέλες που ο κόσμος από ανεπάρκεια αρέσκεται να φοράει στους άλλους... Μάθε να είσαι περήφανος για τις ρίζες σου... 

Είμαστε ξεχωριστοί μάτια μου και αυτό δεν το αντέχουν! Και μην ντραπείς λεπτό για μένα, στο απαγορεύω! Παρέα με το κεφάλι ψηλά θα συνεχίσουμε να είμαστε αυτοί που είμαστε, γιατί ναι μπορεί σαν παιδί να έσκυβα.... σαν μαμά δεν σκοπεύω να συνεχίσω να το κάνω! Στα τσακίδια λοιπόν μικρόψυχοι άνθρωποι! 

Είμαι η Πουκαρίνα, είμαι ελληνογιαπωνέζα και σας έχω όλους γραμμένους στις παλιές μου σαγιονάρες!!!!

4 comments:

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

Την θυμάμαι την Πουκαρίνα.. Θα κοντεύουν είκοσι χρόνια τώρα, όταν πέρασε από τα μαθητικά θρανία. Θυμάμαι ότι ήταν εξαιρετική μαθήτρια που δεν σου επέτρεπε και να ήθελες να την προσβάλλεις! Είτε μαθητής, είτε καθηγητής! Ανέβλυζε αξιοπρέπεια και αξιοπιστία! Και ατσαλάκωτη ψυχή!
Όμως φαίνεται δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Ποτέ δεν είναι έτσι. Ο ρατσισμός έχει και πολλά ποδάρια και πολλές άκριες σε κάθε τόπο και σε κάθε ψυχή. Θυμάμαι πολλές φορές που χτύπησε και την δική μου πόρτα.. Πώς να ξεχάσω όταν πήγα στη Utah και από το αεροπλάνο κιόλας μου είχαν αλλάξει τη θέση ακόμη που καθόμουν…
Αλλά και μείς οι ανάδελφοι γεννήτορες του πολιτισμού και της δημοκρατίας δεν πάμε πίσω. Ξεχάσαμε και συχνά ξεχνάμε από πού ήρθαμε και τι δρόμο διαβαίνουμε. Και ότι η διαφορετικότητα είναι ο φάρος της δημοκρατίας που κάποτε στήσαμε.
Όχι όμως όλοι καλή μου Ιωάννα. Ελπίζω πως όχι όλοι, αλλά μόνο κάποιοι ανόητοι επιλήσμονες. Που θα τραπούν σε φυγή σε οποιαδήποτε συζήτηση επί της ουσίας. Ουστ!
Και που ναι γράψε τους κανονικά στις σαγιονάρες σου. Κι εγώ μαζί σου!
Και ποτέ σκυφτή, ποτέ!

Τζεφέρης Πέτρος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τζεφέρης Πέτρος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τζεφέρης Πέτρος είπε...

Ioanna Puccarina Damaliti

Όταν σας είχα κάνει αίτημα φιλίας αμφέβαλλα αν θα με θυμάστε.... Για μένα είναι εύκολο να θυμάμαι τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς που μου έμαθαν γράμματα (και όχι μόνο)...και πάντα έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδία μου... Για έναν εκπαιδευτικό όμως δεν είναι τόσο εύκολο δεδομένου ότι περνάνε πολλά παιδιά από τα χέρια του... Σας ευχαριστώ λοιπόν διπλά...που και με θυμάστε... αλλά κυρίως που ναι είκοσι χρόνια μετά ακόμα με διδάσκετε έστω και μέσω fb ... υγ: η χημεία παραμένει το αγαπημένο μου μάθημα και εσάς να ξέρετε χρεώνω γιαυτό ;)

Peter Tzeferis Να χαιρεσαι την πανέμορφη οικογένειά σου! Και νάσαι περήφανη! Θυμάμαι ολα, ακόμη και το βραβείο σου στον πειραϊκό σύνδεσμο...
Like · Reply · 1 · 26 mins


Ioanna Puccarina Damaliti απίστευτο που το θυμάστε...εδώ εγώ είχα κοντέψει να το ξεχάσω αλλά τελευταία το θυμήθηκα και εγώ ...σας ευχαριστώ και πάλι...ειλικρινά ευχαριστώ...

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!