Μου επιτέθηκε!..

Μου επιτέθηκε!..

Κι εκεί που καθόμουν αμέριμνος στο παγκάκι κάτω από την ισκίαδα της μουριάς σε παρκάκι της Δυτ. Αθήνας, νάσου και σκάει μπροστά μου το συγκεκριμένο κορακοειδές! Προσγειώθηκε με ορμή στα πόδια μου κι άρχισε να κάνει νευρικές κινήσεις μπρος μου κρώζοντας. Δεν του έδωσα στην αρχή σημασία κι αυτό φαίνεται το εκνεύρισε περισσότερο. Άρχισε να κρώζει έντονα και βασανιστικά (για εμέ) και να γίνεται επιθετικό στεκάμενο εμπροστά μου, σηκώνοντας τώρα τα φτερά του και φουσκώνοντας το κορμί του σε βαθμό που νόμιζες πως είχε γίνει διπλάσιο σε μέγεθος, κρώζοντας παράλληλα συνεχώς. Προσπάθησα και πάλι με την αδιαφορία μου να το αποδιώξω και τότε μου επιτέθηκε πατώντας μου μια δυνατή τσιμπιά στο πόδι στο ύψος του αστράγαλου. 

Αιφνιδιασμένος αναγκάστηκα κι αποχώρησα και στρεφόμενος πίσω το είδα να με κοιτά ικανοποιημένο για τη “νίκη” του, χωρίς να με ακολουθεί, συνεχίζοντας το κρώξιμό του, που ήταν διαφορετικό τώρα, θα το έλεγα πανυγηρικό. Ήταν φανερό πως κείνο που ήθελε ήταν να με διώξει από το συγκεκριμένο μέρος˙ και μόνον αυτό. Στεκάμενος παρακείθε το είδα στο χώρο όπου βρισκόμουν να τρυγά τον καταγής καρπό της μουριάς, που μάλλον με την παρουσία μου εκεί του τον στερούσα! 

Έχει τελικά κάθε ενέργεια στο φυσικό περίγυρό μας την εξήγησή της…

[του Α. Καπετάνιου]