Κατανάλωση: η σύγχρονη θεά...

Πόσο έξω έπεσαν όλοι κείνοι οι «ρομαντικοί» της ανάπτυξης! Πόσο τραγικά τους διέψευσε η ίδια η ανάπτυξη όταν κλήθηκε να υποστηρίξει την αξιοβίωση του ανθρώπου!

Η ανάπτυξη γίνηκε τόσο σπάταλη, που εξόν από πόρους κι ενέργεια απαιτεί και το χρόνο του ανθρώπου, ο οποίος αφιερώνεται ολοκληρωτικά σε αυτήν και στα επιτεύγματά της −ο άνθρωπος εργάζεται όλο και περισσότερο, συνεχώς κι ακαταπαύστως, ενώ όταν δεν το κάνει, αφιερώνεται στις προσφορές της ανάπτυξης, κατευθυνόμενος από το marketing για τη συνεχή παραγωγή νέων αγαθών. Χάνει έτσι τον εαυτό του, δαπανούμενος κατ’ ουσίαν στις απαιτήσεις της ανάπτυξης ή στις προσφορές της!


Η κατανάλωση ανθεί. Το υλικό αγαθό έλκει –έχει λες δύναμη υπερφυσική, έχει λάμψη και γοητεύει.

Γίνεται φετίχ και πλανεύει. Ο άνθρωπος ετσιθελικά στην αρχή και εθελοδουλικά στη συνέχεια διαπαιδαγωγείται για την απόκτησή του, και το «κακό» επεκτείνεται. Ο άνθρωπος, μην αντιλαμβανόμενος την πλάνη του, απολαμβάνει τον ουτιδανό του βίο!

Τον παρασύρει η ύλη στα ράφια του καταναλωτισμού, του αφαιρεί την κρίση, τον υποβάλλει και τον υποτάσσει, επιβάλλοντάς του την ανάγκη της. Το πάθος για ν’ αποκτηθεί αυτή γίνεται ισχυρότερο από κάθε αντίδραση.

Το marketing συντελεί σε τούτο, η βιομηχανία της διαφήμισης συμβάλλει, αφού εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη αδυναμία που καλλιεργεί η αγορά: να μην αντιστέκεται ο καταναλωτής στην ύλη, όντας εξαρτημένος από αυτήν, αμβλύνοντας κάθε αντίστασή του, γενόμενος όργανό της.
 
Προς τι λοιπόν η πρόοδος όταν ο άνθρωπος ακινητεί στεκάμενος υπόδουλος των συνθηκών, αυτών που ο ίδιος προσυπέγραψε με τη συμμετοχή του στο σύστημα της φθόρας ζωής, καθώς φυλακωμένος είναι στην ειρκτή του χρήματος και πολτοποιημένος στα γρανάζια της αγοράς; 

Όταν δαπανάται στη διαδικασία της παραγωγής και σέρνεται απόκαμος, ταπεινωμένος, νεκρός στη παραζάλη του; Η κατάστασή του τού αφαιρεί κάθε ενδιαφέρον για την πραγματική ζωή, κάθε ικμάδα που θα τον έκαμε ν’ ανασυσταθεί και να ελπίσει. 

Η κατάσταση αυτή τον καθιστά ανίκανο να σκεφτεί αυτοκριτικά και να δράσει αυτοδύναμα και ολοδύναμα. Είναι εξαρτημένος από τα μικρά που τον ορίζουν και τον κάμνουν να λειτουργεί δουλικά. 

(από το βιβλίο του Α. Καπετάνιου  “ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ. Το κοσμοείδωλο της ανάπτυξης και το μέλλον της γης”, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2019, https://www.bookstation.gr/Product.asp?ID=50820#)