Δεν οδηγούν όλοι οι δρόμοι κάπου!

 

Όλοι μιλάνε για συναίνεση ως βάση για τη συνύπαρξη, διαβούλευση και συζήτηση ως βάση για την πρόοδο και τη δημοκρατία, όμως ας πούμε κάτι. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια δημιουργική συζήτηση και μια άσκοπη συζήτηση. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα καλοπροαίρετο τραπέζι με δεδομένα που οι άνθρωποι κοιτιούνται στα μάτια από ένα τραπέζι που οι καθήμενοι κοιτάνε αλλού... Πιστεύω ότι όλοι το έχουμε βιώσει αυτό, είτε στην προσωπική μας ζωή είτε στον δημόσιο βίο. Πριν προσπαθήσεις να πείσεις ή να "λογικέψεις" κάποιον, αναρωτήσου, αν αυτό το άτομο είναι αρκετά "ώριμο" ή αν διαθέτει τα "δεδομένα" ώστε να αντιληφθεί την έννοια μιας διαφορετικής προοπτικής.

Γιατί αν όχι, δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα. Μερικές φορές, ανεξάρτητα από το πόσο καθαρά εκφράζεσαι, ο άλλος δεν ακούει για να καταλάβει - ακούει για να αντιδράσει. Εχει τη δική του γωνία και αρνείται να δει πέρα από τις πεποιθήσεις του. Μην φανταστείς ότι θα τις αλλάξει, όσο κι αν ασχοληθείς προσπαθώντας να δώσεις διαφορετική οπτική. Ανεξάρτητα από το πόση λογική ή αλήθεια παρουσιάζεις, θα είναι απρόθυμος να σκεφτεί μια άλλη άποψη και η ενασχόληση μαζί του απλά θα σε εξαντλεί. Είναι έτοιμος να διαστρεβλώσει, να εκτρέψει ή να απορρίψει ευθέως τα λόγια σου, όχι επειδή κάνεις λάθος, αλλά επειδή δεν θέλει ή δεν μπορεί να δει μια άλλη πλευρά. Δεν υπάρχει άλλη πλευρά εκτός από τη δική του... το έχει προαποφασίσει.. ή ακόμη κι αν προσπαθεί δεν καταφέρνει να συντονιστεί.. το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο...

Η ωριμότητα δεν έχει να κάνει με το ποιος κερδίζει από μια διαφωνία -προσωπική ή δημόσια- αλλά με το να ξέρεις πότε ένας "καυγάς" δεν αξίζει. Δεν χρειάζεται να δοθεί κάθε μάχη. Δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι ή οι ομάδες τους την εξήγησή σου. Δεν οδηγούν όλοι οι δρόμοι κάπου. Είναι κι αυτό μέσα στους δημοκρατικούς κανόνες και τους κανόνες τις ισότητας και της ελευθερίας λόγου και σκέψης. Μερικές φορές, το πιο δυνατό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να αποσυρθείς από το τοπίο - όχι επειδή δεν έχεις τίποτα να πεις- αλλά επειδή αναγνωρίζεις ότι κάποιοι άνθρωποι ή ομάδες τους δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν. Δυστυχώς, ο στόχος της συνύπαρξης ή της αμοιβαίας ωφέλειας από τη συνύπαρξη πάνε περίπατο, πρέπει όμως να το αποδεχτείς. Η ειρήνη, αν καταφέρεις να την εξασφαλίσεις ποτέ, είναι πιο πολύτιμη από το να αποδεικνύεις κάτι σε κάποιους που έχουν ήδη αποφασίσει ότι δεν θα αλλάξουν γνώμη...