23.9.07

πάρε την καρδιά μου και κάντη ό,τι θες! ...



Κάποτε ακουσα μια έκφραση που τη χάρισα σε κάποιον που αγάπησα πολύ εννοώντας κάθε λέξη.
Τώρα τη μοιράζομαι μαζί σας γιατι πιστεύω πως αξίζει:


‘πάρε την καρδιά μου και καντη ό,τι θες! Ακόμη και κομμάτια. Να ξέρεις είναι δική σου, αν την κομματιάσεις , απλά καποια στιγμή θα έρθω να μαζέψω τα κομμάτια της.

Ακούγεται ερωτικό μα και τι δεν είναι? Μηπως η δουλειά μας δεν είναι έρωτας (ή δεν θα πρεπε να είναι) μήπως η σχέσεις μας με τους φίλους μας? ή η πολιτική…? Όλα είναι έρωτας και σε όλα λειπει το “δώσιμο”.


Το σκεφτόμουν μέρες και με αφορμή ένα πρόσφατο πόστ του Α.Δαβαράκη θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τούτες τις σκέψεις που αν κανείς τις επεξεργαστει ίσως οδηγούν σε προσωπική ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και κατ' επέκταση σε κοινωνική!


Παρατηρώ συχνά ένα τεράστιο φόβο και μια μεγάλη καχυποψία στις ζωές των ανθρώπων γύρω μου. Και αυτό με θλίβει και μου χτυπά καμπανάκια πανικού.


Στις διαπροσωπικές σχέσεις : οι άνθρωποι είμαστε κλειστοί -συνήθως- συγκρατημένοι γεμάτοι ανασφάλεια και κρατήματα. Δεν επιτρέπουμε, συνήθως στους εαυτούς τους την έκφραση των συναισθημάτων μας, ιδίως των θετικών , εκείνων δηλαδή που θα μας εμφανίσουν στα μάτια των άλλων ...ευάλωτους!! Μα ναι!! Μας έχουν μάθει έτσι, έχουμε μεγαλώσει έτσι. 'Μη δείχνεις αδυναμία, θα σε εκμεταλευτούν...' Οι πρώτες κουβέντες της μάνας στο παιδι. Μα στ'αλήθεια πόση δύναμη κρύβει αυτή η αδυναμία...



Στις φιλικές σχέσεις: κρατήματα! Του κόσμου τα κρατήματα . Μη μας κοροϊδέψουν, μη μας εκμεταλλευτούν μη μη μη μη…. Ο φόβος μην πονέσουμε , λες και υπάρχει περίπτωση να το αποφύγουμε. Ο φόβος μην ανοίξουμε την ψυχή μας και μπουν άλλοι μέσα, λες και δεν γκρινιάζουμε απίστευτα όλοι για την απέραντη μοναξιά μας!!
Η αδυναμία να κατανοήσουμε ότι πονώντας μαθαίνεις. Μαθαίνεις εσένα και τους άλλους. Η γνώση του εαυτού σου και η μελέτη των άλλων σε κάνει πιο ισχυρό, πιο δυνατό πιο σοφό και τότε πιο ικανό να δώσεις περισσότερα.

Πίστη μου βαθιά είναι πως ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της συναισθηματικής αναγέννησης (αν το θέλει φυσικά). Όσο και να προδοθεί όσο και να πονέσει ανακτά εκπληκτικά γρήγορα δυνάμεις , (όχι άμυνες) και ξαναγεμίζει τις μπαταρίες. Αναγεννάται απο τα "κομμάτια" του. Αν το πιστέψει και το θελήσει αυτό τότε μπορεί να γίνει περισσότερο δοτικός και γεμάτος αγάπη μακριά εγωισμούς και ξυσμένες πληγές!



Έτσι οι φιλικές σχέσεις μπορούν πια να γίνουν πιο ουσιαστικές πιο βαθειές και πραγματικά αποδίδουν στο μέγιστο αυτό που έχουν να αποδώσουν. Μα τι άλλο απο αλληλοστήριξη, συντροφιά, μοίρασμα <χ> Ετσι δεν παραμένουν στον αφρό της ανθρώπινης επαφής , δεν επιπλέουν απλά και δεν περιορίζονται σε κοινωνικότητες και τυπικούρες, φλάτ συζητήσεις γκόσιπ και αλλα τινά.


Στην εργασία : Μα ναι ! και εκεί ! Ο φόβος μη μας «ρίξουν» , μη μας υποτιμήσουν , η καχυποψία μήπως ο συνάδελφος μας υπονομεύει η φοβερή και τρομερή ρήση «ας είμαι καλά εγώ κι άλλοι όπως - όπως» !!!
Δεν γίνεται να είμαστε καλά εμείς και οι άλλοι όπως-όπως! Δυστυχώς ή ευτυχώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ! Το περιβάλλον των συναναστροφών μας είναι σημαντικό και επηρεάζει την ψυχική μας διάθεση πολύ έντονα. Όλοι το ξέρουμε αυτό, όλοι το έχουμε νιώσει. Και ξέρω , δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι και πάντα στην καλύτερη των διαθέσεων και πόσο άτοπο θα ήταν αυτό! Όμως γι’αυτό δεν λέμε ότι υπάρχουν οι ανθρώπινες σχέσεις ? (προσοχή όχι οι δημόσιες σχέσεις) . Ένα ζεστό χαμόγελο , μια γλυκιά κουβέντα , αληθινό ενδιαφέρον, μπόλικο από θετική ενέργεια και σαφώς αγαθές και καλές προθέσεις , είναι τα βασικά συστατικά μιας εξαιρετικής συνταγής. Εκείνης που κάνει τις ανθρώπινες σχέσεις βιώσιμες και όχι μόνο αλλά και ευχάριστες και δημιουργικές και αποδοτικές και……χαρά Θεού!!


Αναβαθμίζοντας και βελτιώνοντας τη δική μας συναισθηματική κατάσταση , διώχνοντας εγωισμούς, συγχωρώντας τα λάθη των άλλων (άλλωστε και εμείς τόσα κάνουμε) , διαγράφοντας τα άσχημα και όχι κουκουλώνοντας τα , μπορούμε να νιώσουμε τη χαρά αυτού που δεν φοβάται


Τη χαρά αυτού που δεν κατατρέχεται απο αόρατους εχθρούς και κινδύνους, την χαρά να μοιραζόμαστε την ψυχή μας τον εαυτό μας ακόμα και το κορμί μας, μακριά απο μιζέρια γκρίνια και αυτολύπηση.


Αυτη η απόλυτη αίσθηση της απελευθέρωσης που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός , ικανός, γεμάτος και κυρίως ...να χαμογελάς με αγάπη!!


Φανταστείτε τώρα (επιστημονική φαντασία οκ!) ένα κόσμο που αποτελείται απο ανθρώπους τέτοιους. Μη φοβικούς, καθόλου μίζερους, που να έχουν και να θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν να δημιουργήσουν. Φανταστείτε ανθρώπους που στηρίζουν τις επιλογές τους, που δεν στρογγυλοκάθονται στα λάθη τους και δεν βρίσκουν άλοθι τους φόβους τους . Φανταστείτε τέτοιους δασκάλους στα σχολειά των παιδιών μας, τέτοιους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία μας, τέτοιους πολιτικούς στις κυβερνήσεις μας... Ένα όνειρο! Μια τελειότητα που όμως δεν είναι και τοσο άπιαστη. Γιατι να είστε σίγουροι , όλοι σας : υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και εμείς μπορούμε και έχουμε τις δυνάμεις να είμαστε σαν αυτούς!!

(αφιερωμένο εξαιρετικά σε Εκείνους που το 'χουν και το αγνοούν!!)

[αναπνοή]

15 comments:

Lorelei Am Rhein είπε...

Αν και δεν έχω διαβάσει το ποστ του Α. Δαβαράκη, για το δικό σου, μπορώ να πω, ότι με συγκίνησε πολύ!

Χάρισε την καρδιά σου απλόχερα, μα σε όσους την αξίζουν...

:-)

Αρης Δαβαράκης είπε...

Ανοιγμα, άνοιγμα χρειαζόμαστε, άνοιγμα χωρίς φόβο και χωρίς κρατήματα. Sharing. Να Μοιραζόμαστε, να ανοιγόμαστε, να επικοινωνούμε. Εξαιρετικό το πόστ σου. Νάμαστε όλοι καλά με καθαρό μυαλό και καθαρή καρδιά να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας και να κοιτάξουμε ξανά πίσω απο την κουρτίνα όπου όλα τα καλά και φωτεινά περιμένουν να τα αγγίξουμε!

o βασιλιάς του δάσους είπε...

arnoume tin kardia sou...exo...ma sou zito to simpan sou...na to agapisi i dikia mou kardia...na eisai to simpan mou..kai esi i kardia mou..

tote kai ego sou xarizo ton ilio tis kardias sou...na anapsi to simpan tis agapis sou mesa sta splaxna tou dikou sou egw.

Y.G.

sou estila amail to komati me to violi..

poli oreo to post sou.

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

εγω γιατί βλέπω οτι εις πείσμα ο κόσμος οδηγείται ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση? και ολες οι στατιστικές συμφωνούν με αυτό..ακομη και μια πρόσφατη ερευνα σε σχολικούς χώρους φαίνεται οτι το brutaling και ο εκφοβισμός ειτε λεκτικός ειτε σωματικός σαρώνουν..
ο κοινωνικός αποκλεισμός,η απομόνωση, η σεξουαλική παρενόχληση, οι συμμορίες, η βία και ο φόβος γενικότερα ειναι καθημερινά φαινόμενα στα σχολεία.. που να κάνεις μη φοβικό ανοιγμα.. στην κοινωνία των μεγάλων, στην πολιτική των μεγάλων που λεει και ο Βενιζέλος χαχα..
εξαιρετικό το ποστ σου για το δέον γενέσθαι, αλλά που καιρός "να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας και να κοιτάξουμε ξανά πίσω απο την κουρτίνα", οταν την ίδια ωρα τα μαχαίρια κατευθύνονται προς την καρδιά μας και των παιδιών μας, απο μπρος φυσικά...
Ξέρω, ξέρω, θα πανε ολα καλά..
με λογική και ευαισθησία..
και sharing..
που λεει ο λογος δηλαδή!
[Πέτρος]

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

lucy , αυτο ακριβώς λέει το ποστ! όλοι την αξίζουν μέχρι αποδείξεως του εναντίου καλή μου :) thats the message!!!

ευχαριστώ!

Α.Δαβαράκη περιμένω εναγωνίως το 99% ! Κρατώ ιδιαιτέρως αυτό :
"καθαρή καρδιά να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας και να κοιτάξουμε ξανά πίσω απο την κουρτίνα όπου όλα τα καλά και φωτεινά περιμένουν να τα αγγίξουμε"

ευχαριστούμε για το πέρασμα!

wasilia... να σαι καλά ! πολύ σ'ευχαριστούμε για τον κοπο που έκανες να μας στειλεις το κομμάτι! και για τα ομορφα γεμάτα αγάπη λόγια σου!

Τζεφέρης Πέτρος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
o βασιλιάς του δάσους είπε...

Η αδυναμία να κατανοήσουμε ότι πονώντας μαθαίνεις. Μαθαίνεις εσένα και τους άλλους. Η γνώση του εαυτού σου και η μελέτη των άλλων σε κάνει πιο ισχυρό, πιο δυνατό πιο σοφό και τότε πιο ικανό να δώσεις περισσότερα

-----------

megaliteros didaskalos apo kathe didaskalia..
o ponos kai ta lathoimas..

o ponos einai opos to sitari pou to fitevoyme sto xoma...sapizi kai kita na rizosi sto xoma..ma otan skasi o vlastos tote kita pros ton ourano....etsi kai i agapi....pona mesa sto xoma...ma otan einai orimi peta pros ta epano..

efxome panta na mas grafis gia afton ton skopo.
efxome to teri sou..
na se fegki stin kardia opos esi fegkis emas.
filia.

KitsosMitsos είπε...

Νιώσε τη στιγμή, είμαστε μαζί, όλα είναι τέλεια...Άσμα λαϊκό μεν, αλλά και στο βυθό βρίσκεις νόημα.
Αν δεν αφεθείς, δεν μπορείς να απολαύσεις, άρα ούτε και να ζήσεις πραγματικά.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Η άποψη μου είναι ότι όταν καείς στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι.

Δες τι γίνεται συνήθως την πρώτη φορά που αγαπάς ...

Δίνεσαι ολόκληρος χωρίς φόβο και με πάθος και αν είσαι τυχερός βρίσκεις και από αυτή ανταπόκριση. Αλλά όλες οι ιστορίες που ξέρω να ξεκινάν έτσι στην πραγματική ζωή καταλήγουν σε μελόδραμα. Έτσι καταλήγουμε μίζεροι και φοβικοί.

Μέτα είναι που θέλουμε πραγματική βοήθεια για να γιατρέψουμε τις πληγές.

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

wasilia ..όσο αντέχω θα 'φέγγω' για μενα και για τους γυρω μου ..όσο αντέχω!!

δυστυχώς το κομμάτι δεν ήρθε ποτέ!!! σνιφ σνιφ !!!

kitsosmitsos Ακριβώς όπως το λές: "Αν δεν αφεθείς, δεν μπορείς να απολαύσεις, άρα ούτε και να ζήσεις πραγματικά."

_st_ καλέ μου! ξαναρίξε μια ανάγνωση. Συνήθως αυτο που πληγώνεται ανεπανόρθοτα ειναι μόνο ο εγωισμός μας. Αλλιως έχουμε την ικανότητα τα ξαναγεννιομαστε απο τις στάχτες μας οι ανθρωποι! Αν φυγει ο εγωισμός τοτε θα δεις πως ο πονος..>>> το 2o σχολιο του wasilia. Aπλά πρέπει να το παρει κανεις 'αλλιως' απο άλλη οπτική γωνία. :) ευχαριστώ που πέρασες, θα χαρώ να το συζητησουμε και περισσότερο αν θες.

[αναπνοή]

Ανώνυμος είπε...

Εχεις δικιο.
"Κραταιά οπως ο θάντατος η αγαπη"
Ασμα Ασματων(8,6)

o βασιλιάς του δάσους είπε...

an mporis parto apo to post..ma pali min stenaxoriese...
apo oti provlepete tha argiso na to vgalo ..einai sta alithia taksidiariko...:)
tin kalinixta mou.

dyosmaraki είπε...

Τα λόγια μου περιττεύουν στο αισιόδοξο μήνυμά σου αφού με εκφράζει απόλυτα.
Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι πως ακόμη και αν καμιά φορά απογοητευόμαστε από το άνοιγμά μας,διδασκόμαστε από αυτό και γινόμαστε σοφότεροι και δυνατότεροι.
Την καλημέρα μου!

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

wasilia το κομμάτι ειναι υπέροχο!!! τι να λέμε τωρα?

dyosmaraki καλώς μας ήρθες, περασα απο το blog σου , χαίρομαι να βλεπω θετικους ανθρώπους, θετική ενέργεια και γενικά ... πως το λεν? possitive thinking!! lol
να εισαι καλά θα σου ρχόμαστε!

dyosmaraki είπε...

Σε ευχαριστώ oikologountes έκανα και μια σχετική διόρθωση μετά από το πέρασμά σου από το blog μου....
Οσο για την θετικότητα (the positive way of thinking όπως λέμε στα Ελληνικά!!!!lol) είναι το κλειδί για την δύναμη της ψυχής μας......
Να περνάς όποτε θέλεις

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!