πάρε την καρδιά μου και κάντη ό,τι θες! ...

Κάποτε ακουσα μια έκφραση που τη χάρισα σε κάποιον που αγάπησα πολύ εννοώντας κάθε λέξη.

Τώρα τη μοιράζομαι μαζί σας γιατι πιστεύω πως αξίζει:

‘πάρε την καρδιά μου και καντη ό,τι θες! Ακόμη και κομμάτια. Να ξέρεις είναι δική σου, αν την κομματιάσεις , απλά καποια στιγμή θα έρθω να μαζέψω τα κομμάτια της.

Ακούγεται ερωτικό μα και τι δεν είναι? Μηπως η δουλειά μας δεν είναι έρωτας (ή δεν θα πρεπε να είναι) μήπως η σχέσεις μας με τους φίλους μας? ή η πολιτική…? Όλα είναι έρωτας και σε όλα λειπει το “δώσιμο”.

Το σκεφτόμουν μέρες και με αφορμή ένα πρόσφατο πόστ του Α.Δαβαράκη θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τούτες τις σκέψεις που αν κανείς τις επεξεργαστει ίσως οδηγούν σε προσωπική ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και κατ' επέκταση σε κοινωνική!

Παρατηρώ συχνά ένα τεράστιο φόβο και μια μεγάλη καχυποψία στις ζωές των ανθρώπων γύρω μου. Και αυτό με θλίβει και μου χτυπά καμπανάκια πανικού.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις : οι άνθρωποι είμαστε κλειστοί -συνήθως- συγκρατημένοι γεμάτοι ανασφάλεια και κρατήματα. Δεν επιτρέπουμε, συνήθως στους εαυτούς τους την έκφραση των συναισθημάτων μας, ιδίως των θετικών , εκείνων δηλαδή που θα μας εμφανίσουν στα μάτια των άλλων ...ευάλωτους!! Μα ναι!! Μας έχουν μάθει έτσι, έχουμε μεγαλώσει έτσι. 'Μη δείχνεις αδυναμία, θα σε εκμεταλευτούν...' Οι πρώτες κουβέντες της μάνας στο παιδι. Μα στ'αλήθεια πόση δύναμη κρύβει αυτή η αδυναμία...

Στις φιλικές σχέσεις: κρατήματα! Του κόσμου τα κρατήματα . Μη μας κοροϊδέψουν, μη μας εκμεταλλευτούν μη μη μη μη…. Ο φόβος μην πονέσουμε , λες και υπάρχει περίπτωση να το αποφύγουμε. Ο φόβος μην ανοίξουμε την ψυχή μας και μπουν άλλοι μέσα, λες και δεν γκρινιάζουμε απίστευτα όλοι για την απέραντη μοναξιά μας!!
Η αδυναμία να κατανοήσουμε ότι πονώντας μαθαίνεις. Μαθαίνεις εσένα και τους άλλους. Η γνώση του εαυτού σου και η μελέτη των άλλων σε κάνει πιο ισχυρό, πιο δυνατό πιο σοφό και τότε πιο ικανό να δώσεις περισσότερα.

Πίστη μου βαθιά είναι πως ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της συναισθηματικής αναγέννησης (αν το θέλει φυσικά). Όσο και να προδοθεί όσο και να πονέσει ανακτά εκπληκτικά γρήγορα δυνάμεις , (όχι άμυνες) και ξαναγεμίζει τις μπαταρίες. Αναγεννάται απο τα "κομμάτια" του. Αν το πιστέψει και το θελήσει αυτό τότε μπορεί να γίνει περισσότερο δοτικός και γεμάτος αγάπη μακριά εγωισμούς και ξυσμένες πληγές!

Έτσι οι φιλικές σχέσεις μπορούν πια να γίνουν πιο ουσιαστικές πιο βαθειές και πραγματικά αποδίδουν στο μέγιστο αυτό που έχουν να αποδώσουν. Μα τι άλλο απο αλληλοστήριξη, συντροφιά, μοίρασμα <χ> Ετσι δεν παραμένουν στον αφρό της ανθρώπινης επαφής , δεν επιπλέουν απλά και δεν περιορίζονται σε κοινωνικότητες και τυπικούρες, φλάτ συζητήσεις γκόσιπ και αλλα τινά.

Στην εργασία : Μα ναι ! και εκεί ! Ο φόβος μη μας «ρίξουν» , μη μας υποτιμήσουν , η καχυποψία μήπως ο συνάδελφος μας υπονομεύει η φοβερή και τρομερή ρήση «ας είμαι καλά εγώ κι άλλοι όπως - όπως» !!!
Δεν γίνεται να είμαστε καλά εμείς και οι άλλοι όπως-όπως! Δυστυχώς ή ευτυχώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ! Το περιβάλλον των συναναστροφών μας είναι σημαντικό και επηρεάζει την ψυχική μας διάθεση πολύ έντονα. Όλοι το ξέρουμε αυτό, όλοι το έχουμε νιώσει. Και ξέρω , δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι και πάντα στην καλύτερη των διαθέσεων και πόσο άτοπο θα ήταν αυτό! Όμως γι’αυτό δεν λέμε ότι υπάρχουν οι ανθρώπινες σχέσεις ? (προσοχή όχι οι δημόσιες σχέσεις) . Ένα ζεστό χαμόγελο , μια γλυκιά κουβέντα , αληθινό ενδιαφέρον, μπόλικο από θετική ενέργεια και σαφώς αγαθές και καλές προθέσεις , είναι τα βασικά συστατικά μιας εξαιρετικής συνταγής. Εκείνης που κάνει τις ανθρώπινες σχέσεις βιώσιμες και όχι μόνο αλλά και ευχάριστες και δημιουργικές και αποδοτικές και……χαρά Θεού!!

Αναβαθμίζοντας και βελτιώνοντας τη δική μας συναισθηματική κατάσταση , διώχνοντας εγωισμούς, συγχωρώντας τα λάθη των άλλων (άλλωστε και εμείς τόσα κάνουμε) , διαγράφοντας τα άσχημα και όχι κουκουλώνοντας τα , μπορούμε να νιώσουμε τη χαρά αυτού που δεν φοβάται

Τη χαρά αυτού που δεν κατατρέχεται απο αόρατους εχθρούς και κινδύνους, την χαρά να μοιραζόμαστε την ψυχή μας τον εαυτό μας ακόμα και το κορμί μας, μακριά απο μιζέρια γκρίνια και αυτολύπηση.

Αυτη η απόλυτη αίσθηση της απελευθέρωσης που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός , ικανός, γεμάτος και κυρίως ...να χαμογελάς με αγάπη!!

Φανταστείτε τώρα (επιστημονική φαντασία οκ!) ένα κόσμο που αποτελείται απο ανθρώπους τέτοιους. Μη φοβικούς, καθόλου μίζερους, που να έχουν και να θέλουν να δώσουν, να προσφέρουν να δημιουργήσουν. Φανταστείτε ανθρώπους που στηρίζουν τις επιλογές τους, που δεν στρογγυλοκάθονται στα λάθη τους και δεν βρίσκουν άλοθι τους φόβους τους . Φανταστείτε τέτοιους δασκάλους στα σχολειά των παιδιών μας, τέτοιους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία μας, τέτοιους πολιτικούς στις κυβερνήσεις μας... Ένα όνειρο! Μια τελειότητα που όμως δεν είναι και τοσο άπιαστη. Γιατι να είστε σίγουροι , όλοι σας : υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και εμείς μπορούμε και έχουμε τις δυνάμεις να είμαστε σαν αυτούς!!

(αφιερωμένο εξαιρετικά σε Εκείνους που το 'χουν και το αγνοούν!!)

[αναπνοή]