Το δικό μας Πράσινο Μίλι…

καμιά φορά σκέφτομαι ότι θάθελα να μην περνούν τα χρόνια, να μην γερνάνε όλα μέσα μου...

Θάθελα να ζω για πάντα...

Μα τι λέω ο τρελός...

Θυμάται κανείς το "Πράσινο Μίλι" του Stephen King, όπου ο δεσμοφύλακας (Tom Hanks στην ταινία) τα κατάφερε;

Μετά το θεϊκό άγγιγμα… του τζον Kόφι, τα κατάφερε να βλέπει τους άλλους να γερνάνε γύρω του. Κατάφερε να βλέπει τους φίλους του, αυτούς που αγαπούσε, να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον.. ενώ αυτός εκεί..Ηe was infected with life...

Και τελικά μην αντέχοντας τον αβάσταχτο πόνο, να ζει για πάντα, προσευχόταν στον Δημιουργό να το τελειώσει επιτέλους το τόσο μακρύ του πράσινο μίλι..

Στον καθένα μας αναλογεί ένας θάνατος και δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αλλά Θεέ μου, μερικές φορές το Πράσινο Μίλι είναι τόσο μακρύ..

Αλήθεια,
Who wants to live forever?
Who dares to love forever?
Forever is our today.
Who waits forever anyway?

Σίγουρα, δεν θα μπορούσα!

[ένας φίλος, ο σταύρος σταυρόπουλος, έγραψε: όταν μεγαλώσει ο θάνατος πολύ και γεράσει γίνεται ξανά ζωή-τέτοιες θαυμασιότητες συμβαίνουν όταν μένεις πιστός ςστη φαντασία σου. Να θυμάσαι μόνο κάθε πρωί να εκφωνείς χρώματα και να αναπνέεις λέξεις -θα γίνεις ο μεγαλύτερος τενόρος ολων των εποχών. Και μετά θα τραγουδούν οι στάχτες σου..]

'

[Πέτρος Τζεφέρης]