Wall E το ρομποτάκι, η καλύτερη ταινία για φέτος

Το Wall E είναι μια υπέροχη ταινία, μία ταινία-σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια η οποία επαναπροσδιορίζει το είδος. Ενα απίστευτα γλυκό φουτουριστικό δράμα γεμάτο από χιούμορ, ρομαντισμό, ευαισθησία και οικολογική συνείδηση. Eνα αριστούργημα του είδους προσεγμένο στην κάθε του λεπτομέρεια, μια ταινία που ίσως σύντομα θεωρηθεί κλασική.

O βραβευμένος με Οσκαρ Αντριου Στάντον, αυτή τη φορά τα καταφέρνει ακόμη καλύτερα από το «Ψάχνοντας τον Νέμο», παίρνοντας ρίσκα, τόσο κινηματογραφικά όσο και πολιτικά.

O Wall-e, το ρομποτάκι-σκουπιδιάρης, είναι ένας από τους γλυκύτερους χαρακτήρες που σχεδιάστηκαν ποτέ. Το θλιμμένο ρομποτάκι μας συστήνεται με τα διστακτικά 'χεράκια' του στραμμένα προς τα κάτω αλλά και τα θλιμμένα κι απορημένα του 'ματάκια' χωρίς να ψελλίσει 'κιχ', βγαλμένο θαρρείς μέσα από τις καλύτερες στιγμές της παντομίμας και του βωβού. Ένα μικρό, περίεργα τρυφερό, ρομπότ που με τους αιώνες έχει αποκτήσει τις ιδανικές ιδιότητες ενός καλοσυνάτου και υπερευαίσθητου ανθρώπου. Που έρχεται να στείλει μηνύματα στους ανθρώπους για το περιβάλλον, τον καταναλωτισμό, την ανακύκλωση,τη χαμένη μας ανθρωπιά, τον αλτρουισμό, την φιλία, την αγάπη, τον έρωτα. Κι ακόμα την ελπίδα και το μέλλον. Μέσα από τη μοναξιά, την νοσταλγία, το βωβό, μεγαλοπρεπές ποίημα. Και μάλιστα χωρίς να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο!

Μια απλή ιστορία, που δεν χρειάζεται να την αναπαράγουμε κι εμείς εδώ, γεμάτη με έξυπνες κριτικές ματιές. Μια ιστορία που δεν μασάει τα λόγια της.. Εμείς ας συγκρατήσουμε την εικόνα της απόλυτης σιωπής της Γης, όπου η καταστροφή του περιβάλλοντος συνάδει με την τάση φυγής του ανθρώπου από τα ανοσιουργήματά του. Κι ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, πέρα από την ψυχρότητα των αριθμών..

Η συνέχεια επί της οθόνης...