Η Μήλος είναι κυρίως η γεωλογική της ιστορία…

[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Tzeferis peter]

Πρόσφατα είδαμε μια ενημερωτική εκπομπή στην τιβί μας, που μάλλον είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η σοβαρότερη εκπομπή στη σοβαρότερη συχνότητα. Είδαμε λοιπόν για τη Μήλο, πόσο συναρπαστικός τουριστικός προορισμός είναι, πόσο υπέροχα είναι τα πιτάρια της και οι καρπουζόπιτές της, πόσο φανταστικό είναι το ηλιοβασίλεμα από την Πλάκα, τη Χώρα της Μήλου. Ακόμη θαυμάσαμε την υπέροχη διαδρομή στο μονοπάτι «Άρκευθος», το Εμπουριό ακόμη και την οχιά της Μήλου και απολαύσαμε κάθε δυνατότητα για εναλλακτικό τουρισμό στο νησί.
Θα πρόσθετα τις κατακόμβες, τις φοβερές παραλίες σε βορρά και νότο, στο Παλαιοχώρι, στον Τράχηλα και στη Φυρίπλακα, και φυσικά την περίφημη Αφροδίτη της που κοσμεί το Λούβρο του Παρισιού. Θα πρόσθετα και χιλιάδες άλλα για να δείξω ότι συμφωνώ, εκατό φορές συμφωνώ, με την προβολή των φυσικών ομορφιών ενός τόσο όμορφου νησιού.

Όμως αγαπητοί μου, αυτό που κάνει τη Μήλο μοναδική από την εποχή που σχηματίστηκε ως ηφαιστειακό νησί εδώ και περισσότερο από 3 εκατομμύρια χρόνια, είναι η γεωλογική της ιστορία και ο ορυκτός της πλούτος. Το νησί της μήλου, όπως γράφει ο Ian Plimer, είναι ένας γεωλογικός θησαυρός. Εδώ και 9 χιλιάδες χρόνια, ο απέραντος ορυκτός πλούτος ενός νησιού που έχει εμβαδόν μόλις 161 τ.χιλ. στήριξε την ανάπτυξη και άνθηση της κοινωνίας, του εμπορίου και των τεχνών.

Τα ορυκτά στήριξαν την ανάπτυξη διαφόρων πολιτισμών, πολιτικών συστημάτων και πληθυσμών στη Μήλο από τα βάθη του χρόνου και το νησί κατέκτησε μια θέση στην παγκόσμια ιστορία. Το βλέπουμε στα κείμενα του Αριστοτέλη και στα μεταγενέστερα του Αγρικόλα. Οι αρχαίες τέχνες της μεταλλευτικής, της αλιείας και της γεωργίας μπόρεσαν να συνυπάρξουν αρμονικά για χιλιάδες χρόνια. Μετά την μεγάλη αύξηση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια, ελπίζουμε ότι οι επισκέπτες θα συνειδητοποιήσουν πως και οι ίδιοι γίνονται ένα μικρό μέρος της ιστορίας αυτού του νησιού των θησαυρών και θα εναρμονίσουν τις απολαύσεις τους με τις παραδοσιακές δραστηριότητες που τόσα έχουν προσφέρει στους Μηλίους.

Σε όποιο μέρος της Γης κι αν ζείτε, κάθε φορά που μαγειρεύετε, τρώτε, πίνετε, πλένετε ή πλένεστε, γράφετε, ζωγραφίζετε ή ταξιδεύετε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεταχειρίζεστε κάτι που προέρχεται από τη Μήλο. Εδώ και χιλιάδες χρόνια η Μήλος προμηθεύει βασικά αγαθά σε πολλούς πολιτισμούς και θα εξακολουθήσει να είναι σημαντικός παγκόσμιος προμηθευτής σε μπεντονίτη, καολίνη, περλίτη και ποζολάνης, αυτών των σπάνιων υλικών της Γης που όλοι μας χρησιμοποιούμε καθημερινά. Αν η Μήλος πάψει να τα παρέχει αυτά τα υλικά, η γεωλογία μας διδάσκει ότι δεν θα μπορούμε να τα βρούμε πουθενά αλλού στο Ηλιακό μας Σύστημα. Καλή η καρπουζόπιτα λοιπόν, αλλά λίγη..

Και η Μήλος είναι από τις λιγοστές περιπτώσεις που μπορεί να δείξει κανείς ευχάριστες και συναρπαστικές εικόνες στην τηλεόραση από τους γεωλογικούς σχηματισμούς της και την ενεργή εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου (Σαρακίνικο, Τσιγκράδο, Θειορυχεία, Αγγεριά, Ξυλοκερατιά, Βάνι κλπ)

Φυσικά υπάρχουν κι άλλα μέρη, ανάλογα με τη Μήλο, στην Ελλάδα που μένουμε. Με αξιόλογο ορυκτό πλούτο για έρευνα, για μελέτη, για απόλαυση, για πολύ-πολύ τηλεοπτικό χρόνο. Δεν ξεχνάμε λοιπόν.

“Μένουμε Ελλάδα” ναι, αλλά πόσο ξέρουμε την Ελλάδα;