5.12.09

Η ημερίδα του ΥΠΕΚΑ για το περιβαλλοντικό έγκλημα. Σκέψεις..

Η ημερίδα που διοργάνωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κυρίως διότι λειτούργησε αμφίδρομα με ζωντανές παρεμβάσεις από το κοινό που είχε έρθει από όλη την Ελλάδα, εκπροσωπώντας την κοινωνία των πολιτών.

Όσο πέρναγε η ώρα, αντί να κουραστεί και να αρχίσει να αποχωρεί ο κόσμος, τόσο δυνάμωνε το ενδιαφέρον και τα χειροκροτήματα. Ειδικά το κοινό επικρότησε τις αλήθειες του ακούστηκαν αναφορικά με την "επιβεβαίωση του εγκλήματος", τον ελλειπή τρόπο που γίνονται οι έλεγχοι όσων εγκληματούν, το πρόστιμο των 3 € την ημέρα που αντιστοιχεί σε όποιον ρυπαίνει, το γεγονός ότι στην Ελλάδα ουδέποτε πήγε φυλακή κάποιος για εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος... (Σωτήρης Μπάγιας, πρόεδρου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας)

Εγιναν και ορισμένες ενδιαφέρουσες προτάσεις: δημιουργία Εθνικού Βιομηχανικού Πάρκου στην περιοχή του Ασωπού και των Οινοφύτων, δημιουργία κεντρικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων. Επίσης τονίστηκε η ενίσχυση του ρόλου του εθνικού δικαστή στον τομέα της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης (Επίτροπος Περιβάλλοντος, Σταύρος Δήμας) και η απόκτηση θεσμικής και διοικητικής ικανότητας απέναντι στο περιβαλλοντικό έγκλημα (υφυπουργός ΥΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης).

Περισσότερα εδώ


Ας μου επιτραπούν ορισμένες σκέψεις που δεν αναιρούν αλλά επιχειρούν να συνθέσουν στην παραπάνω προβληματική της ημερίδας. Ενα σύστημα ελέγχου περιβάλλοντος και βιώσιμης αναπτύξεως πρέπει να ενσωματώνει κανόνες βιομηχανικής οικολογίας, διαχείρισης ανθρωπογενών συστημάτων και οικοσυστημάτων που αλληλεπιδρούν και ακόμη όρους κοινωνίας και πολιτισμού, όπως η Περιβαλλοντική Ηθική και η Περιβαλλοντική Συνείδηση. Το σύστημα πρέπει να μπορεί να ισορροπεί ανάμεσα στους τρεις πυλώνες και παράλληλα να προάγει την Πολιτισμική Αλλαγή, ώστε οι νόμοι που θα παραχθούν να είναι κοινωνικά αποδεκτοί.

Ένα τέτοιο σύστημα πολύ αμφιβάλω αν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε κατασταλτικές αποφάσεις δικαστηρίων και δικαστικές νομολογίες που όσο ακριβοδίκαιες κι αν είναι ώστε να επιβάλλουν μια τάξη, μια διαιτησία, εντούτοις δεν μπορούν ούτε να εμπνεύσουν, ούτε να διδάξουν τον πολίτη τον πολιτισμό της βιώσιμης ανάπτυξης, τον πολιτισμό της συνεισφοράς...

Αλλωστε, όπως αναφέρει ο M. Δεκλερής στον Δωδεκάδελτο του Περιβάλλοντος, «θα ήταν πλάνη να νομισθεί ότι οι Αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης θα εφαρμοσθούν αυτομάτως μόλις ενσωματωθούν στις επί μέρους δημόσιες πολιτικές. Θα ήταν πλάνη να νομισθεί ότι για τον σεβασμό των είναι αρκετό το κύρος του νόμου ή ακόμη και η ισχύς του καταναγκασμού...». Δεν χρειάζεται να αναφέρω την ιδιότητα του κ. Δεκλερή..

Η ωρίμανση των κοινωνιών σε θέματα περιβάλλοντος και βιώσιμης ανάπτυξης είναι εξαιρετικά δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία η οποία συντελείται βαθμιαία και σε βάθος χρόνου.

Εντέλει, πιστεύω, ότι η παιδεία, είναι το μοναδικό εργαλείο που είναι ικανό να δρομολογήσει τελικές, ολοκληρωμένες και διαχρονικές λύσεις. Ο μόνος τρόπος για να δει κανείς το περιβάλλον ως ευθύνη είναι να απαγκριστωθεί από την ατομοκεντρική θεώρησή του, κάτι που μόνο η παιδεία είναι σε θέση να προσφέρει.

Η περιβαλλοντική συνείδησή είναι έμφυτη στον άνθρωπο όπως έμφυτη είναι και η ασυδοσία και ο ωχαδερφισμός. Όμως η συνείδηση αυτή σφυρηλατείται, χτίζεται, διδάσκεται και σιγά-σιγά μπορεί να μετατραπεί σε περιβαλλοντική ηθική.
[Πέτρος Τζεφέρης] [by Tzeferis Petros]

8 comments:

Ζησης είπε...

" Μόνο η παιδία είναι σε θέση να προσφέρη"
Συμφωβώ απόλυτα. Αλλα εξαρτάται από τι διδάσκει η παιδεία.Αν διδάσκει την αλήθεια του περιβαλλοντικού προβλήματος η αυτό που θα θέλαμε να είναι αλήθεια.
Η παιδεία του οικολογικού κινήματος σήμερα διδάσκει το δεύτερο ,και αυτό παρεμποδίζει την συνειδητοποίση του προβλήματος.
Ανθρωποι σαν τον Πέτρο πρέπει να αναρωτηθούν μήπως με τις απόψεις τους βοηθούν στην συκγάλυψη του πραγματικού προβλήματος και όχι στην αποκάλυψη.
"Εκεί που είσαι είμουνα και΄εδώ που είμαι θ'άρθεις"
Δεν θέλω να σου δώσω απάντηση. Θέλω μόνο να σου θέσω το ερώτημα.

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

Καταρχάς συμφωνώ απολυτα με το ότι εκείνο που διδασκεται είναι το ιδεατό που παρεμποδίζει να δει κανείς το πρόβλημα στο σύνολό του.
Και ότι το αναπτυξιακό πάντρεμα των δραστηριοτήτων που πρεσβεύει η δική μου τουλάχιστον "βιώσιμη ανάπτυξη" (η συμβατή με τη ζωή) απέχει πολύ από τη θεωρία, άλλωστε κατά καιρούς τα έχω καταγράψει όλα αυτές τις δυσαναλογίες θεωρίας-εφαρμογής.
Εκείνο που δεν συμφωνώ και το έγραψα και σε προηγούμενη απάντηση σε σχόλιό σου εινα ότι με ταυτίζεις με κάποιο αόριστο "οικολογικό κίνημα" τη στιγμή που έχω δώσει σαφές στίγμα για το τί είμαι και τι πρεσβεύω.
Πάντως, όπως και νάχει,μην νομίσεις πως κάθε μέρα δεν το σκέφτομαι αυτό που εύστοχα σημειώνεις, δηλ. μήπως τυχόν και άθελά μας κάποιοι που δεν έχουμε κανένα (μα κανένα) ατομικό συμφέρον, αλλά παλεύουμε χωρις ανταλλάγματα για το συλλογικό όφελος, γιόμαστε βούτυρο στο ψωμί κάποιων που απλά μας χρησιμοποιούν..

Ζησης είπε...

Πέτρο: έχω πικρή πείρα
από αυτό που σου εγραψα.
Επιθυμία μου είναι να προλάβω
κάποιους να μην βρεθούν στη
θέση μου.
Αν τα σχόλιά μου είναι
υπερβολικά ζητώ συγνώμη.
Όμως είναι σίγουρα
καλοπροαίρετα.
Να είσαι καλά.Καλό βράδυ.

Unknown είπε...

Η αειφορία (πολύ καλύτερη λέξη απ' τη βιωσιμότητα) ήταν μια αρχαία έννοια η οποία ξεχάστηκε στην πορεία. Και Πέτρο μου δεν είναι καθόλου ουτοπική. Οι ίδιες οι βιομηχανικές διεργασίες που ευθύνονται πρακτικά για τα προβλήματα, στηρίζονται στην αρχή των μηδενικών ρυθμών συσσώρευσης. Θα έπρεπε λοιπόν να έχουν την συναίσθηση να σεβαστούν τους μηδενικούς ρυθμούς και στην φύση.
Από εκεί και πέρα, όντως, θέμα παιδεία είναι να μάθει κι ο πολίτης να σέβεται τους ρυθμούς αυτούς. Γιατί στο παρελθόν δεν είχε τη δυνατότητα να επέμβει σε αυτούς, σήμερα όμως η τεχνολογία του τη δίνει και ως γνωστών, η χρήση της τεχνολογίας προϋποθέτει την κατάλληλη παιδεία.
Όπως κάποτε λεγόταν για τη χρήση του μαχαιριού...

Yannis Zabetakis είπε...

http://environmentfood.blogspot.com/2009/12/fourm-highlights.html

Στάθης Κουρνιώτης είπε...

Δεν υπάρχει φθηνός και γρήγορος δρόμος για την αποκατάσταση βαριά ρυπασμένων περιοχών, όπως ο Ασωπός. Οι νόμοι και οι ονοματοδοσίες (βλ. Εθνικό Βιομηχανικό Πάρκο) είναι ανέξοδα, εκστομίζονται εύκολα και είναι πολιτικά ...πιασάρικα για τους γηγενείς που περιμένουν τους ...απο μηχανής οικολόγους για να τους σώσουν. Η αλήθεια είναι ότι στην περιοχή πρέπει να δημιουργηθεί ΒΙΠΕ (σύμφωνα με όσα προβλέπονται από τη νομοθεσία που ήδη διαθέτουμε). Πρέπει να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες υποδομές (δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, μονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων, ΧΥΤΕΑ, οδικό δίκτυο, κλπ). Επίσης, πρέπει να στηθούν (και να λειτουργούν) μόνιμα δίκτυα συνεχούς παρακολούθησης περιβαλλοντικών παραμέτρων (όπως π.χ. η ποιότητα του νερού του Ασωπού). Βέβαια όλα τα παραπάνω (α) κοστίζουν (σε μια εποχή που τα λεφτά δεν μας περισσεύουν), (β) έχουν μια διοικητική πολυπλοκότητα (σε μια εποχή που οι πολιτικοί μας περισσεύουν και οι εμπειρογνώμονες μας λειπουν) και (γ) απαιτούν συνεναίσεις, δηλαδή ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο με παιδευμένους πολίτες που θέλουν να δουν λίγο πιο μακρυά από την τσέπη τους (σε αυτούς βάζω συλλήβδην βιομήχανους - τους γνωστούς κακούς -, διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους και ντόπιους που πλούτισαν (ναι πλούτισαν) πουλώντας τη γη τους στους βιομήχανους).

Ελπίζω (ειλικρινά) ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχω δει να γίνεται κάτι ουσιαστικό για το κοινωνικό σύνολο (εκτός από την απογείωση της πολιτικής καρριέρας κάποιων) και να μπορούμε να μιλάμε για μετρήσιμη βελτίωση της κατάστασης του περιβάλλοντος (που δεν θα οφείλεται μόνο στη μείωση της παραγωγής λόγω οικονομικής κρίσης).

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

κι εγω ευχαριστώ για την παρέμβαση.

Τζεφέρης Πέτρος είπε...

ως προς την ουσία συμφωνώ μαζί μας, εδικά για εκείνα περί βαρύγδουπων τίτλων, άλλωστε πολύ πρόσφατη μελέτη που έκανε ομάδα εργασίας του ΤΕΕ για την αντιμετώπιση του προβλήματος του Ασωπού λεει τά ίδια πάνω κάτω

δειτε

Το ζήτημα ειναι να βάλουμε το κεφάλι κάτω και με πολύ δουλειά να προχωρήσουμε.Αυτό ομως σήμερα κανεις δεν το κάνει γιατί το επικοινωνιακό αποτέλεσμα ειναι συνήθως ελάχιστο..

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!