Εξορυκτική δραστηριότητα και H&S της εργασίας
Σε έναν κλάδο που παρουσιάζει αναγκαστική χωρική συγκέντρωση σε συγκεκριμένους τόπους λόγω της άμεσης εξάρτησης από το προϊόν εκμετάλλευσης («κοίτασμα») κι ακόμη εμπλέκει φυσικούς, χημικούς και βιολογικούς παράγοντες κατά την εκτέλεση των εργασιών (θόρυβος, δονήσεις, μικροκλίμα, σκόνη, αυξημένη κυκλοφορία οχημάτων κ.ά.) είναι αναμενόμενο να υπάρχουν οχλήσεις αλλά και κίνδυνοι που σχετίζονται με την επαγγελματική ασφάλεια και υγεία.
Οι βασικές έννοιες της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας, η εκτίμηση και διαχείριση των κινδύνων που παρουσιάζονται συχνά στις εξορυκτικές βιομηχανίες (π.χ. κατά τις εκσκαφές, τη φόρτωση και τη μεταφορά υλικών, από εκρήξεις ή καταπλακώσεις κλπ), ο έλεγχος και η παρακολούθηση μέτρων προστασίας, η υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και οι ευρωπαϊκές οδηγίες, θα πρέπει να εξετάζονται σε καθημερινή βάση στους εργασιακούς χώρους.
Σχετικά με τις δονήσεις και τα εκρηκτικά, η άποψη ότι η χρήση τους στους λατομικούς χώρους είναι από τις πιο επικίνδυνες δραστηριότητες όχι μόνο για τους άμεσα εμπλεκόμενους αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους καθώς και τους περιοίκους, διερχομένους κλπ., είναι λανθασμένη και έχει βλάψει σημαντικά την εικόνα του κλάδου. H αλήθεια είναι ότι η τεχνολογία των εκρηκτικών υλών έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε σε συνδυασμό με τις προσπάθειες της μεταλλευτικής βιομηχανίας, των κατασκευαστών καθώς και της πολιτείας, έχει βελτιωθεί σημαντικά το επίπεδο ασφάλειας στους εξορυκτικούς χώρους, τουλάχιστον όσο αφορά τη χρήση τους. Στην Ελλάδα, τα τελευταία 15 χρόνια έχουν συμβεί πάνω από 100 θανατηφόρα ατυχήματα σε εργαζόμενους στους μεταλλευτικούς και λατομικούς χώρους εξόρυξης (ΜΟ τελευταίας 20ετίας:7), και από αυτά μόνο 4 οφείλονταν στην χρήση εκρηκτικών. Τα εκρηκτικά λοιπόν, είναι επικίνδυνα μόνο σε χέρια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν κι εκείνο που θα πρέπει κυρίως να προβληματίσει είναι ότι τα τυχόν ατυχήματα χαρακτηρίζονται από υψηλή ένταση συνεπειών που μπορεί να είναι πολύ σοβαρές έως καταστρεπτικές.
Σύμφωνα με πρόσφατες (2009) αναφορές των χωρών μελών της ΕΕ σχετικά με τα αποτελέσματα εφαρμογής των οδηγιών 92/91/ΕΕ και 92/104/ΕΕ για την ασφάλεια της εργασίας στον εξορυκτικό τομέα κέθε Κ-Μ, προέκυψαν τα εξής:
Στον τόπο μας, η οδηγία 92/104/ΕΟΚ έχει μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο (με την ΥΑ Δ7/ΑΦ1/14080/732/96, ΦΕΚ 771/Β/28.8.1996), ο αναμορφωμένος ΚΜΛΕ από μέρα σε μέρα θα εκτεθεί σε δημόσια διαβούλευση ενώ μια εικόνα (ελλειπτική είναι αλήθεια) για το θέμα δίνουν τα παρακείμενα διαγράμματα που αφορούν μόνο τα θανατηφόρα ατυχήματα της τελευταίας εικοσαετίας (αριθμητική, γεωγραφική κατανομή αλλά και κατανομή με βάση το είδος των εργασιών, εργολαβικές ή μη για την τελευταία πενταετία).
H δημοσιοποίηση ορισμένων ενδεικτικών δυστυχημάτων του 2009 που αφορούν την εξορυκτική δραστηριότητα, από την πηγή http://www.latomet.gr/ όπου εκεί παρουσιάζονται αναλυτικά και οι διατάξεις του ΚΜΛΕ οι οποίες δεν έχουν τηρηθεί (η έχουν παραβιασθεί) κατά περίπτωση, πραγματοποιείται με σκοπό τον προβληματισμό και την λήψη μέτρων από όλους τους εμπλεκόμενους κοινωνικούς εταίρους.
ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.
Εθνικός Εστιακός Πόλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία
Ένωση Αμερικανών Μηχανικών ΑσφάλειαςΣημείωση Συγγραφέα: Η οποιαδήποτε χρήση ή αναδημοσίευση υπόκειται στην εφαρμογή των όρων χρήσης της ιστοσελίδας http://elladitsamas.blogspot.com
Οι βασικές έννοιες της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας, η εκτίμηση και διαχείριση των κινδύνων που παρουσιάζονται συχνά στις εξορυκτικές βιομηχανίες (π.χ. κατά τις εκσκαφές, τη φόρτωση και τη μεταφορά υλικών, από εκρήξεις ή καταπλακώσεις κλπ), ο έλεγχος και η παρακολούθηση μέτρων προστασίας, η υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και οι ευρωπαϊκές οδηγίες, θα πρέπει να εξετάζονται σε καθημερινή βάση στους εργασιακούς χώρους.
Σχετικά με τις δονήσεις και τα εκρηκτικά, η άποψη ότι η χρήση τους στους λατομικούς χώρους είναι από τις πιο επικίνδυνες δραστηριότητες όχι μόνο για τους άμεσα εμπλεκόμενους αλλά και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους καθώς και τους περιοίκους, διερχομένους κλπ., είναι λανθασμένη και έχει βλάψει σημαντικά την εικόνα του κλάδου. H αλήθεια είναι ότι η τεχνολογία των εκρηκτικών υλών έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε σε συνδυασμό με τις προσπάθειες της μεταλλευτικής βιομηχανίας, των κατασκευαστών καθώς και της πολιτείας, έχει βελτιωθεί σημαντικά το επίπεδο ασφάλειας στους εξορυκτικούς χώρους, τουλάχιστον όσο αφορά τη χρήση τους. Στην Ελλάδα, τα τελευταία 15 χρόνια έχουν συμβεί πάνω από 100 θανατηφόρα ατυχήματα σε εργαζόμενους στους μεταλλευτικούς και λατομικούς χώρους εξόρυξης (ΜΟ τελευταίας 20ετίας:7), και από αυτά μόνο 4 οφείλονταν στην χρήση εκρηκτικών. Τα εκρηκτικά λοιπόν, είναι επικίνδυνα μόνο σε χέρια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν κι εκείνο που θα πρέπει κυρίως να προβληματίσει είναι ότι τα τυχόν ατυχήματα χαρακτηρίζονται από υψηλή ένταση συνεπειών που μπορεί να είναι πολύ σοβαρές έως καταστρεπτικές.
Σύμφωνα με πρόσφατες (2009) αναφορές των χωρών μελών της ΕΕ σχετικά με τα αποτελέσματα εφαρμογής των οδηγιών 92/91/ΕΕ και 92/104/ΕΕ για την ασφάλεια της εργασίας στον εξορυκτικό τομέα κέθε Κ-Μ, προέκυψαν τα εξής:
- Ο δείκτης συχνότητας των ατυχημάτων έχει μειωθεί, όμως τα επίπεδα είναι ακόμα μη αποδεκτά.
- Ενώ στις μεγάλες και μεσαίες εξορυκτικές επιχειρήσεις έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα, στις μικρές η κατάσταση παραμένει προβληματική, κυρίως επειδή εκεί δεν διατίθενται υποδομές για την άσκηση αποτελεσματικής πολιτικής για την υγεία και την ασφάλεια.
- Υπάρχει αύξηση στους δείκτες ατυχημάτων που συμβαίνουν σε εργαζόμενους εργολαβικών επιχειρήσεων, με κύριες αιτίες την έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης και ειδίκευσης καθώς και δυσκολίας γλωσσικής επικοινωνίας στις περιπτώσεις αλλοδαπών.
- Τα θέματα ασφάλειας παρακολουθούνται σχετικά ικανοποιητικά, όμως για τα θέματα υγιεινής και συγκεκριμένα για τις επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων, μιας σειράς παραγόντων όπως η σκόνη, ο θόρυβος, οι υψηλές ή/και χαμηλές θερμοκρασίες, οι δονήσεις, κ.λ.π. δεν υπάρχουν στοιχεία.
Στον τόπο μας, η οδηγία 92/104/ΕΟΚ έχει μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο (με την ΥΑ Δ7/ΑΦ1/14080/732/96, ΦΕΚ 771/Β/28.8.1996), ο αναμορφωμένος ΚΜΛΕ από μέρα σε μέρα θα εκτεθεί σε δημόσια διαβούλευση ενώ μια εικόνα (ελλειπτική είναι αλήθεια) για το θέμα δίνουν τα παρακείμενα διαγράμματα που αφορούν μόνο τα θανατηφόρα ατυχήματα της τελευταίας εικοσαετίας (αριθμητική, γεωγραφική κατανομή αλλά και κατανομή με βάση το είδος των εργασιών, εργολαβικές ή μη για την τελευταία πενταετία).
Στοιχεία που αφορούν γενικότερα τα εργατικά ατυχήματα στον τόπο μας και οχι μόνο του εξορυκτικού τομέα, μπορεί να αντλήσει κανείς και από τις εκθέσεις πεπραγμένων του Σ.ΕΠ.Ε (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) :
Όπως προκύπτει από τον παραπάνω πίνακα, το 2009 δηλώθηκαν 6.381 ατυχήματα στις υπηρεσίες του Σ.ΕΠ.Ε., έναντι 6.657 το 2008 και 6.561 το 2007. Όσον αφορά τα θανατηφόρα ατυχήματα, αυτά ανήλθαν, με εξαίρεση των οφειλομένων σε παθολογικά αίτια (παθολογικά), σε 84 το 2009 έναντι 104 το 2008 και94 το 2007.
Σύμφωνα με την μακάβρια στατιστική του ΣΕΠΕ για το 2009, τα σκήπτρα των θανατηφόρων ατυχημάτων συνεχίζει να κατέχει ο κλάδος των κατασκευών (κατασκευές κτιρίων και έργα πολιτικού μηχανικού), παρά τη μείωση σε σχέση με τα προηγούμενα έτη (43 το 2009 έναντι 48 το 2008 και 59 το 2007, χωρίς τα παθολογικά). Bλ. και πίνακα κατανομής των θανατηφόρων ατυχημάτων ανά τομέα δραστηριότητας.
Πτώση από ύψος, ηλεκτροπληξία, ανασφαλής εξοπλισμός εργασίας, χειρισμός μηχανημάτων έργου (Μ.Ε.) χωρίς την προβλεπόμενη άδεια και ανασφαλείς μέθοδοι εργασίας, περιλαμβάνονται μεταξύ των συνηθέστερων αιτίων.
Ας ελπίσουμε ότι η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτών δεν θα ξεστρατίσει και δεν θα γίνει αφορμή για το γνωστό copy-paste και την μονομερή εκμετάλλευσή τους, αλλά όλοι θα εστιάσουν στον ουσιαστικό στόχο δηλ. την διασφάλιση της ασφάλειας και της ποιότητας στην εργασία, τη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης και την αναβάθμιση των εργασιακών σχέσεων. Στόχος που δεν θέλει ψευδεπίγραφες ανακοινώσεις και ευκαιριακές αναλύσεις αλλά ουσιαστικές αλλαγές. Οπως είχε γράψει ο George Lichtenberg «Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν…Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν πρέπει να αλλάξουν!»
[του Δρ.Τζεφέρη Πέτρου] [by Dr.Tzeferis Peter]
ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.
Εθνικός Εστιακός Πόλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία
Ένωση Αμερικανών Μηχανικών Ασφάλειας
7 comments:
Είναι αυτονόητο ότι πάντα θα υπάρχουν εργατικά ατυχήματα και μερικά από αυτά θα είναι θανατηφόρα αλλά οι εργολάβοι μπορούν να πάρουν μέτρα για να μειώσουν τον κίνδυνο. Για αυτό τον λόγο στην Δύση είναι λιγότερα από ότι στις χώρες του τρίτου κόσμου μιας και, για να το θέσω κυνικά, εκεί η ανθρώπινη ζωή είναι φθηνότερη...
Κ. Τζεφέρη, θα ξεκινήσω από το τέλος της ανάρτησής σας και θα προτάξω με τη σειρά μου ότι η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες.
Εχω μία ένσταση στη χρήση στατιστικής ανάλυσης για τα δυστυχήματα (τα θανατηφόρα ατυχήματα). Ένα δυστύχημα συνεπάγεται απώλεια ανθρώπινης ζωής πάνω στη δουλειά και ο μοναδικός στόχος εδώ δεν μπορεί παρά να είναι το μηδέν. Πολλώ δε μάλλον όταν ήδη μιλάμε για μηδενικό στόχο στα ατυχήματα γενικώς. Αρα, ακόμη κι ένα δυστύχημα έχει μεγάλη βαρύτητα, άσχετα με το τι μας λένε τα στατιστικά στοιχεία.
Θα συμφωνήσω επίσης ότι ο κλάδος της εξόρυξης πρέπει να συνεχίσει να σκύβει με προσοχή και ευαισθησία στο θέμα, κάτι που ήδη το κάνει βέβαια και ο μακρύς δρόμος συνεχίζεται. Ένα πρόβλημα όμως εντοπίζεται στην ανομοιογένεια (μεγέθους δραστηριοποιούμενων και προσέγγισης της ασφάλειας) του κλάδου: Παρά τη γενική βελτίωση, υπάρχει τάση οι «μεγάλοι» και «σοβαροί» να γίνονται καλύτεροι και οι «μικροί» μάλλον χειρότεροι. Το θέμα δεν αφορά τις εργολαβίες μόνο, αλλά και άλλους και αυτό πρέπει να προβληματίσει. Τα στοιχεία επίσης δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο κατασκευαστικός κλάδος έχει επί χρόνια τη θλιβερή «πρωτιά» με τα ΜΙΣΑ δυστυχήματα. Και εδώ ισχύουν τα όσα είπαμε και για το μεταλλευτικό κλάδο.
Σίγουρα ο κλάδος της μεταλλείας χρειάζεται την υποστήριξη όλων όσων πραγματικά ενδιαφέρονται να τον κάνουν καλύτερο κι ας περάσει από επίπονη διαδικασία βελτίωσης. Φοβάμαι πάντως ότι το copy-paste και η μονομερής εκμετάλλευση τέτοιων στοιχείων, όπως αναφέρετε στην αναρτησή σας, πιθανόν να επαναληφθεί από «οικολόγους» (όπως έγινε στο παρελθόν). Απλά γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει, δεν είναι να συνεισφέρουν στη διασφάλιση βασικών πραγμάτων γιά την εργασία, αλλά να εξαφανίσουν τη μεταλλεία και βιομηχανία από τη χώρα μας. Μακάρι να διαψευσθώ. Ομως όπως φέρεται να είπε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι: «Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: Εκείνοι που βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν και εκείνοι που δεν βλέπουν."
Ενσταση δεκτή αλλά και ...γνωστή στον υποφαινόμενο. Τα θανατηφόρα παρατίθενται ως απόλυτοι αριθμοί, δεν συνιστούν στατιστική ούτε εξάγονται ποσοστιαία συμπεράσματα από αυτά.
Παρατίθενται και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Γνωστοί φαντάζομαι και οι λόγοι που -παρόλα αυτά- προβάλλονται τα θανατηφόρα, πέραν του επικοινωνιακού.
Επειδή από τη μία δίνουν αξιόπιστους αριθμούς. Δείτε τις αποκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ των ετήσιων στοιχείων του Ι.Κ.Α. και του Υπουργείου Εργασίας, οι οποίες οφείλονται στο γεγονός ότι στον ασφαλιστικό φορέα αναγγέλλεται και το παραμικρό ατύχημα, επειδή σχετίζεται με οικονομικές παροχές του Ι.Κ.Α. προς τους ασφαλισμένους του. Αντίθετα, για τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας είναι περισσότερο αξιόπιστα και ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς όλα τα θανατηφόρα ατυχήματα όλων των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας καταγράφονται από τις υπηρεσίες του Σ.ΕΠ.Ε. (και τις Επιθεωρήσεις Μεταλλείων για τον εξορυκτικό τομέα).
Επιπλέον, για την εξαγωγή στατιστικών δεικτών και συμπερασμάτων (δείκτες συχνότητας, σοβαρότητας, παρ'ολίγον ατυχήματα κλπ) απαιτούνται όπως γνωρίζετε στοιχεία με ακριβή αριθμό συμβάντων ή παρ. ολίγον συμβάντων, χαμένων ημερομισθίων, ημεραργιών κλπ), για το σύνολο των δραστηριοποιούμενων. Συνήθως τα στοιχεία αυτά παρέχονται μόνο από τις μεγάλες επιχειρήσεις και ακόμη και τότε ειναι ελλειπή για την εξαγωγή ασφαλών στατιστικών σημαντικών παρατηρήσεων.
Αρα, η παράθεση των θανατηφόρων ειναι μια ευκολότερη και πιο αξιόπιστη διαδικασία, απ' που φυσικά δεν εξάγονται "δείκτες" κι ακόμη συμφωνούμε ότι ο τελικός στόχος ειναι η πλήρης εξάλειψη.
Εντούτοις, όταν βλέπει κανείς ότι πχ. στο σύνολο των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων για τα 3 τελευταία χρόνια (πλην των παθολογικών) έχουμε για τις "Κατασκευές" ΜΟ = 50, όσο δηλαδή και για όλες τις άλλες δραστηριότητες μαζί, σίγουρα κάτι μπορεί να συμπεράνει..
Σχετικά τώρα με το ομολογουμένως υπαρκτό θέμα της εκμετάλλευσης, παραποίησης ή επιλεκτικής χρήσης δεδομένων που παρατίθενται καλοπροαίρετα, στα πλαίσια ενός καινούργιου αλλά παγκόσμιου φαινομένου "οικολογικού ρατσισμού", ήθελα να σχολιάσω απλώς λέγοντας μια ιστορία, γνωστή στον καθένα:
«Ήταν ένας γέρος, ένα μικρό αγόρι και ένας γάιδαρος. Πήγαιναν στην πόλη και αποφάσισαν ότι το αγόρι θα πήγαινε καβάλα στο γάιδαρο. Καθώς προχωρούσαν συνάντησαν κάποιους ανθρώπους που τους είπαν ότι δεν ήταν σωστό ο γέρος να πηγαίνει με τα πόδια και το αγόρι καβάλα. Έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν. Αργότερα συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι ντροπή για το γέρο να αφήνει ένα τόσο μικρό παιδί να περπατάει. Έτσι αποφάσισαν να περπατούν και οι δύο. Όμως συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι χαζό να περπατούν αφού είχαν ένα γάιδαρο μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να καβαλικέψουν και οι δύο το γάιδαρο. Σύντομα όμως κάποιοι άλλοι τους είπαν ότι δεν έπρεπε να φορτώνουν έτσι το καημένο το ζώο. Ο γέρος και το παιδί σκέφτηκαν ότι αυτό ήταν το σωστό και αποφάσισαν να κουβαλήσουν αυτοί το γάιδαρο. Καθώς περνούσαν από μια γέφυρα έχασαν την ισορροπία τους και ο γάιδαρος έπεσε στο νερό και πνίγηκε.»
Το δίδαγμα της ιστορίας, γνωστό κι αυτό, είναι πως αν προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε τον οποιονδήποτε, αν δεχθούμε τον "επικοινωνιακό φαρισαϊσμό", θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια πριν καν ξεκινήσει. Ο καθένας ας χρησιμοποιήσει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο τα γραφόμενά μας. Δυστυχώς, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε δίκιο με τις κατηγορίες των ανθρώπων.
Εντούτοις, αν αποφασίσει κανείς να τα κρύψει στο συρτάρι, όπως δυστυχώς γινόταν μέχρι πρότεινος για το μεταλλευτικό τομέα, τότε στα σίγουρα, δεν υπάρχει θετικό αποτέλεσμα αφού αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο για την "αγνοια" και "παραπληροφόρηση" να δράσουν. Κι αυτές, ευτυχώς ή δυστυχώς, πολεμιούνται ακριβώς με τις ίδιες τεχνικές που τις αναδεικνύουν.
Εμεις εδώ, είμαστε υπέρ της "διαύγειας", της "διαφάνειας" σε ο,τιδήποτε και εναντίον κάθε απόκρυψης ή προσπάθειας απόκρυψης. Πολλοί θεωρούν ότι το σωστό μήνυμα ειναι : "Η δραστηριότητά μας περνά ακόμη απαρατήρητη. Ας την κρατήσουμε έτσι". Εμείς πιστεύουμε ότι το σωστό μήνυμα (και για την εξορυκτική δραστηριότητα) πρέπει να ειναι: "H δραστηριότητα μας είναι ανοικτή, διαφανής κι εξωστρεφής διότι δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτε.."
Πλήρης διαφάνεια λοιπόν κι ενημέρωση σε κάθε πράξη που επηρεάζει τον διπλανό μας και το περιβάλλον.
Ομως καθένας που συμμετέχει στη λήψη της όποιας απόφασης, κράτος, ΟΤΑ, τοπική κοινωνία κλπ., μοιραία συμμετέχει και στην ανάληψη της ευθύνης.
εχετε πολύ κουράγιο, συγχαρητήρια. Αυτά τα ατυχήματα που βγάζετε ας τα βλέπουν ολοι από τις εταιρείες αλλά και οι συνάδελφοι και ας γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή.
Και οι υπόλοιποι ας κανουν το ίδιο. Ολοι οι τομεις κατασκευές, δομικά εργα, βιομηχανία κ.α ας τα βγάλουν, ώστε να βγάζει και οι κόσμος τα συμπεράσματά του.
Δεν πρεπει ας πουμε οι οικοδομές να θεωρούνται δουλειές για αρσακειάδες, όταν γίνονται τόσα ατυχήματα και να κινηγούμε τα μεταλλεία επειδή γίνονται ατυχήματα στην ...Κίνα. Σε υπόγεια ανθρακωρυχεία που εμεις δεν έχουμε..
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!