Στηρίζοντας τους ορυκτούς πόρους για το μέλλον της Ελλάδας

[του Σωτήρη Καμενόπουλου ]

Με περισσή χαρά διάβασα το εξαιρετικό άρθρο της Περιφερειάρχη Αττικής κυρίας Ρένας Δούρου που δημοσιεύθηκε στο Huffington Post στις 6/10/2015. Το άρθρο είχε τίτλο «Στηρίζοντας την Αττική για το μέλλον της Ελλάδας».

Το άρθρο της κυρίας Δούρου συνοδευόταν από μία πολύ όμορφη φωτογραφία προερχόμενη από τη νότια πρόσταση του Ερεχθείου στην Ακρόπολη όπου στέκεται το ομοίωμα μίας εκ των Καρυάτιδων με φόντο την Αθήνα. (H επιλογή της φωτογραφίας φαντάζομαι πως δεν έγινε από την κ. Δούρου, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει τη σημασία της παρουσίας της Ακρόπολης κάτω από καθάριο Αττικό ήλιο!).

Η Ακρόπολη, η οποία αποτελεί ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου και κοσμεί την πόλη της Αθήνας εδώ και αιώνες, κατασκευάσθηκε με χρήματα τα οποία προήλθαν αν όχι εξ ολοκλήρου, αλλά σε μεγάλο ποσοστό οπωσδήποτε, από την εκμετάλλευση των ορυχείων του Λαυρίου. Το μεγαλείο της Αρχαίας Αθήνας ως οικονομικό, φιλοσοφικό, και επιστημονικό μοντέλο, η δημιουργία του περίφημου Αθηναϊκού στόλου και η νίκη των Ελλήνων στους Περσικούς πολέμους στηρίχθηκαν στον πλούτο που δημιουργήθηκε από την εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων. Αυτό το γεγονός είναι αναμφισβήτητο επιστημονικά. Έχετε σκεφθεί πως το πιο επιτυχημένο παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης ορυκτών πόρων αποτελεί το παράδειγμα των ορυχείων Λαυρίου και της Ακρόπολης; Όταν κάποιος/α κοιτάζει τη φωτογραφία της Ακρόπολης αμέσως στο νου του/της έρχονται λέξεις όπως: Φιλοσοφία, Αστρονομία, Λογική, Μαθηματικά, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, Φυσική, Ψυχολογία, και Ιατρική.

Έχετε σκεφθεί το μέγεθος του παγκόσμιου και Ελληνικού πλούτου, υλικού και άϋλου, που έχει παραχθεί, και συνεχίζει να παράγεται διαρκώς τα τελευταία 3500 χρόνια, από την Ακρόπολη; Έχετε σκεφθεί πόσες εκατομμύρια θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί ανά τους αιώνες από την ύπαρξη της Ακρόπολης; Πόσα εκατομμύρια οικογένειες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουν αποκομίσει έμμεσα ή άμεσα, κάποιο οικονομικό όφελος από την ύπαρξη της Ακρόπολης;

Για να κατανοήσετε πως θα ήταν η Αθήνα χωρίς την Ακρόπολη δείτε τις δύο εικόνες. Η Εικόνα 2 είναι η «Μεγάλη Εικόνα» της Αθήνας χωρίς την Ακρόπολη, χωρίς την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων του Λαυρίου. Ας μην έχουμε αμφιβολίες: χωρίς την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων του Λαυρίου στη θέση της Ακρόπολης στον Ιερό Βράχο θα υπήρχαν πολυκατοικίες...Αυτές θα αντικρύζαμε μέρα-νύχτα...

Η συνέχεια του άρθρου στο http://www.huffingtonpost.gr


Σχόλιο. Ας επιτραπεί να σχολιάσουμε στο ενδιαφέρον  κείμενο του κ. Καμενόπουλου, ότι και η δεύτερη φωτογραφία της Αθήνας αφορά αξιοποίηση των ορυκτών πρώτων υλών, των αδρανών υλικών, του τσιμέντου, του μαρμάρου κλπ. συνεπώς δεν είναι η χρήση των ορυκτών πρώτων υλών η ειδοποιός διαφορά. Και δυστυχώς τις πολυκατοικίες αυτές αντικρίζουμε μέρα-μέρα..ανεξάρτητα από την διακριτική παρουσία της ακρόπολης..  Η Ακρόπολη αποτελεί ένα πολυσύνθετο παγκόσμιο προϊόν/γεγονός που δεν εξαντλείται μόνο στο sustainable mining. Είναι αλήθεια ότι σήμερα "ουδείς θα μπορούσε να χτίσει τον Παρθενώνα", όχι φυσικά επειδή δεν διαχειριζόμαστε ορθολογικά και βιώσιμα τους ορυκτούς μας πόρους, αλλά για πολλούς άλλους λόγους:

Σήμερα ουδείς θα μπορούσε να χτίσει τον Παρθενώνα!

Η ακρόπολη ως ένα πανανθρώπινο γεγονός όντως στηρίχθηκε στο οικονομικό μεταλλευτικό θαύμα του Λαυρίου και στο λεγόμενο πρότυπο της ασθενούς βιωσιμότητας. Και ήταν -μεταξύ πολλών άλλων- μια επιτυχής εφαρμογή ασθενούς βιωσιμότητας, όπως σήμερα πχ. το pention fund της νορβηγίας κλπ. Ομως τέτοιες ακροπόλεις δεν βγαίνουν καθημερινά είτε με sustainable mining είτε χωρίς...

Από την άλλη, η βιώσιμη ανάπτυξη, η ανάπτυξη γενικότερα, θέλει "κότσια" και δεν είναι ένα μονομερές αποτέλεσμα ενός ανθρώπου, ενός τομέα, μιας μόνης πολιτικής βούλησης, ενός σύγχρονου αναπτυξιακού νόμου. Πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα μαζί. Εχει να κάνει με την αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, με την ύπαρξη κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού, τη λειτουργία υποδομών, τη δημιουργία σύγχρονου θεσμικού πλαισίου, την κουλτούρα μιας κοινωνίας.

Τέλος υπενθυμίζουμε once again ότι η χρήση του όρου "ορυκτοί πόροι" δεν είναι δόκιμη και καλό είναι να την αποφεύγουμε. Καλύτερα ο όρος Ορυκτές Πρώτες Υλες (ΟΠΥ) 

Η ετυμολογία των Ορυκτών Πόρων 

[Π. Τζεφέρης]