Χριστούγεννα 2025: Το φως αγγίζει τα βλέφαρα σαν ευλογία. Κι όμως η γη αρνείται να ησυχάσει..

Χριστούγεννα και πάλι.  Σαν μια ανάσα, μια μικρή παύση. Μια πρόσκληση να κοιτάξουμε τον κόσμο με τρυφερότητα, να αναγνωρίσουμε μέσα μας την ανάγκη για φως, για λίγο περισσότερο ανθρωπιά. 

Η οικογένεια, οι φίλοι, οι απώλειες που θυμόμαστε, οι παρουσίες που αναζητούμε, το τραπέζι που στρώνεται όχι επί σκοπού για εντυπωσιάσει αλλά για να ενώσει.

Έγραφε ο Σεφέρης ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1948 «Το φως αγγίζει τα βλέφαρα σαν ευλογία. Κι όμως η γη αρνείται να ησυχάσει..»

Όντως έτσι είναι, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο κόσμος προσπαθεί τούτες τις μέρες να αισθανθεί το άγγιγμα της χάριτος, όμως η σκληρότητα που κάποιοι ονομάζουν ρεαλισμό δεν παύει ούτε αυτές τις άγιες μέρες. 

H φρενίτιδα της ΑΙ και οι πόλεμοι της γεωπολιτικής δεν μας αφήνουν να γαληνέψουμε ούτε λεπτό. Κι αν κάποιοι τους νιώθουν μακρινούς είναι γιατί το πρόβλημα της επιβίωσης προέχει γι’ αυτούς..

 Όμως φίλοι μου, φτάνει μια μικρή πράξη να γίνει σύμβολο, ένα βλέμμα να γίνει υπόσχεση, μια συγγνώμη να γίνει αρχή. Όχι μόνο στη λογοτεχνία του Ντίκενς και του Παπαδιαμάντη, αλλά σε μας τους ίδιους, στη δική μας μικρή πραγματικότητά των γιορτών.

 Aς αφεθούμε έστω και για λίγο στη μαγεία και το μεταμορφωτικό πνεύμα των Χριστουγέννων, το έχουμε τόσο ανάγκη! Ας μεταμορφωθούμε σας τον Σκρουτζ μέσα σε μια νύχτα που τα πάθη γαληνεύουν και οι ψυχές σκιρτούν...

Ας κρατήσουμε αυτή τη μικρή σπίθα από το φως που έρχεται ως ευλογία. Ας σώσουμε και τα φετινά Χριστούγεννα..

Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά, ας γιορτάσουμε με αυτά που έχουμε, όχι αυτά που θα θέλαμε να έχουμε!

Π. Τζ.

https://elladitsamas.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html

https://elladitsamas.blogspot.com/2011/12/blog-post_25.html