Tί έγινε στην Κοπεγχάγη; μα ό,τι ακριβώς έγινε και στο Μπαλί...

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ by tzeferisp

[Πέτρος Τζεφέρης][tzeferis peter]
Ούτε νομικά δεσμευτική συμφωνία με μετρήσιμους ποσοτικούς στόχους, αλλά ούτε και συμβιβαστική πολιτική συμφωνία. Μια απλή επίδειξη αδιαλλαξίας μεταξύ των ομάδων κρατών του πλανήτη...Και πολλά, αμέτρητα ευχολόγια και ανέξοδες διακηρύξεις...

Ποιός έφταιξε αλήθεια; Διαβάζουμε οτι οι ευθύνες της Κίνας και των ΗΠΑ είναι τεράστιες. Αλλά και της Ευρώπης.. Ομως, όπως πάντα, δεν είναι η ώρα του απολογισμού. Μήπως δεν φταίει κανείς παρά μόνο οι κακοί ενεργειακοί και φυσικοί πόροι; Που μόνοι τους δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας απο τα έγκατα της γης, για να είναι εφικτή η μετάβαση σε έναν πολιτισμό χωρίς άνθρακα; Όπως είπε και ο συναισθηματικά φορτισμένος Πρόεδρος των Μαλβίδων «Δεν είναι ο άνθρακας που χρειαζόμαστε, αλλά η ανάπτυξη. Δεν είναι ο λιγνίτης που χρειαζόμαστε, αλλά η ηλεκτρική ενέργεια. Δεν είναι το πετρέλαιο που χρειαζόμαστε, αλλά οι μεταφορές». Αντε όμως να πεισθεί ο κινέζος των παραγκουπόλεων και ο ινδος σλαμντογκ, που παρεπιπτόντως απαρτίζουν τη μισή ανθρωπότητα, ότι η ανάπτυξη θα πρέπει να τους παρακάμψει για λόγους συγκυριών και παγκοσμίου συμφέροντος...

Στο περιθώριο της συνόδου ακούστηκε από τον Hugo Chavez:"Αν το περιβάλλον ήταν τράπεζα θα το είχαν σώσει".. Ισως να μην έχει κι άδικο... Δυστυχώς έγινε και το περιβάλλον ένα πεδίο συμφερόντων και μάλιστα ιδιαίτερα μεγάλων. Αλλωστε, πιστεύει κανείς που δεν οριοθετεί τις απόψεις του απο τα ένθεν και εκείθεν συμφέροντα, οτι είναι δυνατόν να αποδοθούν ευθύνες στα είδη των ενεργειακών καλλιεργειών (πχ. ορυκτά καύσιμα, πυρηνικά, ΑΠΕ, κλπ) που μπορει να ενταχθούν στο παγκόσμιο μίγμα; Και πως μια παγκόσμια κοινωνία πχ. δίχως άνθρακα, αν και όταν επιτευχθεί που είναι πλέον χλωμότερο από ποτέ, θα λύσει τα περιβαλλοντικά μας θέματα; Θα δώσει στο περιβάλλον, τον πραγματικό του ρόλο; Και θα εντάξει επιτέλους τον προπετή άνθρωπο και τον "εγωκεντρικό" πολιτισμό του, μέσα σε αυτό, εκεί που πραγματικά ανήκει; Χρειαζόμαστε, λέει ο των Μαλβίδων, τις μεταφορές..που μάλλον φαντάζομαι ότι δεν θα ρυπαίνουν... Και χρειαζόμαστε φυσικά την ενέργεια..τις όλο και περισσότερες kwh δηλαδή. Το μέσο, δηλ. το είδος της καλλιέργειας, ειναι το κακό.. Το άλλο μέσο, το όποιο εναλλακτικό, θα ειναι το καλό.. Που όμως θα το χρησιμοποιούν οι ίδιοι άνθρωποι, με ολοένα και αυξανόμενους ρυθμούς, με τα ίδια συμφέροντα και με ανάλογο θεάρεστο τρόπο.. Απλώς, ίσως, κάποια απο τα συμφέροντα θα αλλάζουν ..τσέπες..

Μήπως όμως πραγματικά χρειαζόμαστε κάτι αλλο; To ζήτημα ειναι μια βιώσιμη κοινωνία ή μια κοινωνία αναπτυξιακών ή ενεργειακών αποκλεισμών; Οι σειρήνες της ευρώπης τριγύρω φωνάζουν ηχηρά όχι στην πρωτογενή παραγωγή, όχι στην εξορυκτική δραστηριότητα, όχι στις ΑΠΕ εκτός κι αν δεν ενοχλούν την αυλή μας, ναι στον μαζικό τουρισμό, ναι στην παγκοσμιοποίηση και την ψηφιοποίηση των πάντων.. Από την άλλη, οι σειρήνες του τρίτου κόσμου φωνάζουν .. ναι στην ανάπτυξη, πάση θυσία... Ομως ανάπτυξη δίχως κόστος δεν υπάρχει κι ούτε δωρεάν ενέργεια υπάρχει. Ομως με ηχηρά ναι και ηχηρά οχι δεν παράγεται πλέον αναπτυξιακή πολιτική παρά μόνον επικοινωνιακή.. Η ανάπτυξη χρειάζεται σήμερα ευελιξία, συγκερασμό συμφερόντων και συναίνεση...

Οι σύνοδοι για το κλίμα αποτυγχάνουν η μία μετά την άλλη, ενώ οι ένθερμοι ηγέτες είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς κατηγορούνται πλέον ευθέως για σύνδεση με οικονομικά συμφέροντα.. Μήπως λοιπόν χρειαζόμαστε μια άλλη αντίληψη; Μια μεταμόσχευση εγκεφάλου μήπως, όπως γράφει ένας φίλος μπλογκερ που μπαίνει συχνά εδώ και σέβομαι την άποψή του..
Στον απόηχο μιας ολιγωρίας
Μήπως, μια καλύτερη παιδεία; Μια παιδεία σεβασμού; Που θα μας δώσει επιτέλους να καταλάβουμε οτι το περιβάλλον και η κλιματική αλλαγή δεν ειναι business, δεν ειναι λόγια κι ακομη δεν ειναι μόνο για τους άλλους.. Αλλά είναι ο χώρος μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι.. Στα θέματα του περιβάλλοντος δοκιμάζονται η παιδεία και ο πολιτισμός μας, διακυβεύεται η πολιτική υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, ελέγχεται η βιωσιμότητα του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης του τόπου μας και γενικότερα... Και συνεπώς θα πρέπει να είναι συστατικό και μετρήσιμο στοιχείο ενσωματωμένο σε κάθε αναπτυξιακή πολιτική. Οχι πάρεργο και ευκαιρία για ...κονόμα..

Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση ενώ στις άκρες υπάρχουν τα συμφέροντα.. Και η αλήθεια, ίσως η μόνη, ειναι οτι και σε αυτή τη σύνοδο, όπως πάντα, τη διαφορά έκαναν οι κινήσεις πολιτών. Εκατομμύρια πολιτών που βρίσκονται παντού ανάμεσα μας κι αποτελούν τους πραγματικούς φορείς της αλλαγής. Είναι η μόνη μη εύθραυστη ελπίδα... Τί όμως και ποιόν να πρωτοπιστέψουν; Κι ακόμη, πόσοι από αυτούς πρέπει να πάθουν δεινά ώστε να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα; Και να δρομολογηθεί μια λύση..

Η αντίστροφη μέτρηση για τον τέλειο αφανισμό που έγραφε ο Ελύτης στη "Μαρία Νεφέλη" έχει ήδη αρχίσει. Κι εμείς; Εμείς, δεν είμαστε παρά χόρτα ριζωμένα σ' ένα σβώλο απάνου..
Τί εγινε πριν δύο χρόνια στο Μπαλί, μια ιστορία με τρεις πιτσιρικάδες

The River of De Nile (De-Nile) and the Cyoto protocol: απελπιστικά μόνες οι ..ΗΠΑ