Ενα διήγημα για την Παγκόσμια Hμέρα Bιοποικιλότητας.
Ολοι γιορτάζουν αυτή τη μέρα, όλοι συμφωνούν αυτή τη μέρα, μα και όλοι στεναχωριούνται αυτή τη μέρα..
για την απώλεια της μεσογειακής φώκιας, του κόκκινου ελαφιού, του μαυρόγυπα, της οχιάς, της καφέ αρκούδας...
για την απώλεια της μεσογειακής φώκιας, του κόκκινου ελαφιού, του μαυρόγυπα, της οχιάς, της καφέ αρκούδας...
Και όλοι υποκρίνονται αυτή τη μέρα, ειδικά αυτή τη μέρα....
Το παρακάτω διήγημα γράφτηκε πριν από 25 και παραπάνω χρόνια.
Την εποχή της τρυφερής νεότητας που η ελπίδα άντεχε ακόμη.
Η ελπίδα που τυφλή και περήφανη έχτιζε ένα καλύτερο μέλλον...
Αφιερώνεται σε ολους εκείνους που πασχίζουν να διδάξουν περιβαλλοντική αγωγή
στα παιδιά ενός κόσμου ενηλίκων που στερείται αγωγής.
Σαν το δικό μας δηλαδή... [by tzeferis peter]
στα παιδιά ενός κόσμου ενηλίκων που στερείται αγωγής.
Σαν το δικό μας δηλαδή... [by tzeferis peter]
- Oικολογούντες.... [πρώτο μέρος:οι αρκάδες και οι ...άλλοι]
- Oικολογούντες [μέρος δεύτερο: το μυστικό ραντεβού στη γαία]
- Οικολογούντες [μέρος τρίτο: ο περίεργος γιωργάκης και η ανακύκλωση]
- Οικολογούντες [μέρος τέταρτο:μας το είπε δάσκαλος, ο κύριος Λεωνίδας]
- Oικολογούντες [τελευταίο μέρος: υπάρχει λύση και ειναι μοναδική]
1 comments:
Μεγάλη η χάρη σου Γιωργάκη...
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!