26.11.10

Ο νέος Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ)

Ο νέος Κανονισμός Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (ΚΜΛΕ) by tzeferisp

Υπήρχαν πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικά με την μορφολογία, τη δομή και την έκταση του νέου κανονισμού (εκτεταμένο πρακτικό εγχειρίδιο με πλήρεις αναφορές ή συνοπτικός οδηγός με παραπομπές), τον τρόπο ενσωμάτωσης των νέων επιταγών για ασφάλεια και περιβάλλον οι οποίες στη συνέχεια επικαιροποιούνται με νέους νόμους κλπ, τις επιστημονικές και τεχνικές ειδικότητες αλλά και τις υπηρεσίες που καλούνται να τον θέσουν σε εφαρμογή.

Σχέδιο Νέου ΚΜΛΕ

Σχόλια για το Σχέδιο Νέου ΚΜΛΕ
Εντούτοις, το σημαντικότερο, αν προσδοκούμε η αναμόρφωση του ΚΜΛΕ να μην μείνει κενό γράμμα, δεν είναι ούτε η μορφολογία του ούτε αν –μετά την πάροδο κάποιων ετών- θα περιέχει ορισμένες μη επικαιροποιημένες αναφορές σε νόμους ή διατάγματα. Το σημαντικότερο κατά την άποψή μας, είναι η εφαρμογή του ΚΜΛΕ να ανατεθεί σε υπηρεσίες που διαθέτουν τόσο στελέχη όσο και υλικοτεχνική υποδομή, τέτοια που να τους επιτρέπουν να ενσωματώσουν με επιτυχία τα νέα δεδομένα. Διαφορετικά, αν ο κανονισμός αυτός δεν συνοδευτεί από πλήρη στελέχωση των βασικών μοχλών/φορέων εφαρμογής του, δηλ. των Επιθεωρήσεων Μεταλλείων αλλά και των Επιθεωρήσεων Περιβάλλοντος, δεν θα έχει καμία τύχη.

Υπενθυμίζεται ότι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Επιθεωρήσεις Μεταλλείων (Νοτίου και Βορείου Ελλάδος) στελεχώνονται με ελάχιστα πλέον άτομα (ενδεικτικά μόνο 2 μηχανικοί για την ΕΜΝΕ και 4 για την ΕΜΒΕ, πλην των προϊσταμένων) με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του έργου τους δηλ. τον έλεγχο του συνόλου της μεταλλευτικής και λατομικής δραστηριότητας σε όλη την επικράτεια της Χώρας. Οι επιπτώσεις της έλλειψης προσωπικού έχουν ήδη οδηγήσει στην αντικειμενική αδυναμία εκτέλεσης του προληπτικού ελέγχου των εξορυκτικών επιχειρήσεων, τη διερεύνηση ατυχημάτων/δυστυχημάτων και καταγγελιών αλλά και στην καθυστέρηση διεκπεραίωσης των λοιπών αρμοδιοτήτων (έκδοση αδειών εκμετάλλευσης, επιβολή προστίμων, την χορήγηση/ανανέωση αδειών γομωτών/πυροδοτών, κ.α.) και γενικότερα τις απαιτήσεις για την εξυπηρέτηση πολιτών.

Εντούτοις, με τον επερχόμενο νέο ΚΜΛΕ, οι απαιτήσεις αυτές αυξάνονται αλλά και εξειδικεύονται σε μεγάλο βαθμό. Ολες οι νέες τεχνολογίες σε θέματα εκρηκτικών, όλα τα νέα δεδομένα στην χωροθέτηση, εκμετάλλευση κι επεξεργασία των πρώτων υλών, όλες οι νέες υποχρεώσεις για ασφαλή διαχείριση αποβλήτων και περιβάλλοντος, επιτρέπουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και δεν μπορούν να προσδιοριστούν με έναν «απαγορευτικό αριθμό» πχ. τόσα μέτρα απόσταση ή τόσα κιλά εκρηκτικών. Απαιτείται λοιπόν η παρέμβαση του αρμόδιου επιθεωρητή, της αρμόδιας ελεγκτικής υπηρεσίας η οποία θα κρίνει κατά περίπτωση, ώστε αφενός να μην υπάρχει αυθαιρεσία αλλά και αφετέρου να μην παραμείνει κενό γράμμα η δυνατότητα εφαρμογής της νέας τεχνολογίας και της καινοτομίας. Και φυσικά απαιτείται επιπρόσθετα η υλικοτεχνική υποδομή υποστήριξης καθώς και η πρόσθετη διοικητική παρέμβαση της δημοσιοποίησης όλων των αποφάσεων ώστε να υπάρχει πάντοτε ο έλεγχος και η τυχόν επιβράβευση από τους κοινωνικούς εταίρους. Κοντολογίς, θα πρέπει οι Επιθεωρήσεις Μεταλλείων να στελεχωθούν επαρκώς, διαφορετικά, με τα σημερινά δεδομένα στα οποία βρίσκονται οι υπηρεσίες αυτές, τόσο από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού όσο και υλικοτεχνικής υποδομής, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο νέος κανονισμός δεν πρόκειται να οδηγήσει στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

[Πέτρος Τζεφέρης][by Tzeferis Peter]

3 comments:

Andreas Pappas είπε...

Πέτρο,

Συγχαρητήρια για την πολύ αξιόλογη προσπάθεια που κάνεις μέσα από αυτό το blog. Δεν είμαι ειδικός αλλά έχω ένα γενικό ενδιαφέρον για τα θέματα που παρουσιάζεις. Με αφορμή αυτό το άρθρο, ένα άλλο άρθρο σου περί ρόλου σερβιτόρου στον οποίο αρκούμαστε οι Έλληνες κατά κανόνα και διάφορες πρόσφατες δημοσιεύσεις και ρεπορτάζ περί ανεκτίμητου ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα που προσωπικά δε με πείθουν (ποια είναι η γνώμη σου για αυτά;) αλλά ίσως έχουν κάποιες βάσεις, θα ήθελα τη γνώμη σου για τους λόγους για τους οποίους η εκμετάλλευση ορυκτών πόρων στη Ελλάδα είναι τόσο προβληματική. Σίγουρα υπάρχει κενό σε θέματα πολιτικής πρωτοβουλίας, περιβαλλοντολογικά ζητήματα και αντιδράσεις τοπικών κοινοτήτων. Μήπως έχουμε και έλλειψη τεχνογνωσίας και κόσμου ο οποίος μπορεί να έχει τις γνώσεις αλλά δε θα μεταφερθεί από την πόλη του στο χωριό για να δουλέψει; Ξέρω παράδειγμα μεταλλευτικής εταιρίας στην επαρχία που έψαχνε για χημικό/χημικό μηχανικό για μεγάλο χρονικό διάστημα τη στιγμή που χιλιάδες χημικοί περιμένουν να διοριστούν σε σχολεία. Φαντάζομαι ότι μια εκτενής ανάλυση θα είναι χρονοβόρα αλλά επίσης πολύ διαφωτιστική.

Χαιρετισμούς,

Ανδρέας Παππάς

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ είπε...

Ετσι είναι όπως τα λέτε σε όλα τα ζητήματα και σας ευχαριστούμε για την παρέμβαση. Για τον Ορυκτό Πλούτο και το αν η Ελλάδα είναι "Ψωροκώσταινα" ή "Ελντοράντο", πρόκειται για ένα θέμα που μας απασχόλησε όταν πατήσαμε για πρώτη φορά τα φοιτητικά έδρανα του Πολυτεχνείου εδώ και 30 χρόνια και φυσικά έχουμε επανειλημμένα δημοσιεύσει την δική μας απάντηση πάντα με στοιχεία. Η τελευταία εργασία που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ για αυτό το θέμα εδώ
Η ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΗ/ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ 2007-2008

Για το θέμα της απαξίωσης της εξορυκτικής δραστηριότητας και του ορυκτού πλούτου γενικότερα στον τόπο μας πάλι έχετε δίκιο. Πρόκειται για έναν συνδυασμό πραγμάτων και συγκυριών, πολιτικών και τακτικών που είτε ακολουθήθηκαν διαχρονικά είτε όχι, και που οδήγησαν ως εδώ δηλ. να υπάρχει για την "μεταλλεία" το σύνδρομο που ονομάζεται NIABY ή Not-In-Any-Backyard (Όχι σε καμία αυλή), μιλάμε δηλ. για μια εκδήλωση καθολικής απόρριψης.

Και για το θέμα αυτό υπάρχει μια εκτενής ανάλυση (με τίτλο Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΟΥ ΚΛΑΔΟΥ)
και μάλιστα αρκετά πρόσφατη που θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του Περιοδικού Μεταλλευτικά-Μεταλλουργικά Χρονικά και φυσικά και στο μπλογκ. Στην εργασία αυτή γίνεται ανάλυση των λόγων για τους οποίους οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες γενικότερα, αμφισβητούν σε μεγάλο βαθμό τα προσδοκώμενα οφέλη από την πρωτογενή παραγωγή και ειδικότερα από τις εξορυκτικές δραστηριότητες, λατομικές και μεταλλευτικές. Ακόμη εξετάζονται οι, κατά την άποψη του γράφοντος, αποχρώντες λόγοι παγίωσης της αρνητικής εικόνας για τον εξορυκτικό κλάδο στο τόπο μας και σε κάθε περίπτωση δίνεται και η άλλη άποψη, η σύνθεση της οποίας, μπορεί να οδηγήσει και σε ενδεχόμενη λύση.Μια περίληψη εδώ.

Εξορυκτική δραστηριότητα και τοπικές κοινωνίες: ναι, αλλά όχι στην αυλή μου (ΝΙMΒΥ)

Επίσης στα πρακτικά της πρόσφατης ημερίδας για τον Ορυκτό πλούτο ίσως βρείτε ενδιαφέρουσες απαντήσεις:
Ορυκτός πλούτος και τοπικές κοινωνίες (ΤΕΕ, 13 Ιανουαρίου, 2010: Αθήνα)

Αν σας ενδιαφέρουν γενικότερα θέματα για τον ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ δείτε κι εδώ:

Mεταλλευτικός και Λατομικός κλάδος: βιώσιμη ανάπτυξη ή αειφόρο τίποτε;

κι εδώ:

Latomet.gr

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.. Ειδικότερα όταν δεν κάνεις "δημοσιογραφία" όπου στο τέλος κι αν "δεν πάει μπροστά ή Χώρα" συ κερδίζεις τα τηλεοπτικά νούμερα.. Κι ακόμα ειδικότερα όταν δεν κάνεις ούτε ...science politics, οπότε φυσικά δεν σε πιστεύει κανείς.. Διότι κανείς πλέον δεν εμπιστεύεται ενα καλοπροαίρετο κίνητρο που είναι πάνω και πέρα από το χρήμα... ΅

Η μήπως υπάρχουν κάποιοι; Διότι μόνο έτσι μπορώ να εκλάβω ορισμένα ελπιδοφόρα μηνύματα που παίρνω από τούτο δω το μπλογκ...

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ είπε...

Στο ερώτημα "Μπορεί να συμβάλλει ο Ορυκτός Πλούτος και η αξιοποίησή του στην έξοδο από την κρίση;", απαντάμε ότι ΝΑΙ μπορεί να συμβάλλει, αρκεί η αξιοποίηση αυτή να γίνει στοχευμένα και εντός ενός περιβαλλοντικά αυστηρού πλαισίου. Και αρκεί κανείς να μην την θεωρήσει ως πανακεια και ως αναπτυξιακή μονοκαλλιέργεια εκ των προτέρων, όπως πολλοί κάνουν με τον τουρισμό!
Αποτελεσματικοί τρόποι και πρακτικές υπάρχουν και έχουν προταθεί πολλές φορές.

Οπως πολλές φορές ομως έχουν προταθεί και τρόποι για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για πάταξη της διαφθοράς, για λειτουργικό εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ... και άλλα ηχηρά παρόμοια..

Πως όμως μπορούν να γίνουν ολα αυτά σε έναν τόπο που κανείς δεν πιστεύει στην βιώσιμη ανάπτυξη; Οπου το "ανάπτυξη" και το "βιώσιμη" θεωρούνται μεταξύ τους εχθροί και δεν τέμνονται πουθενά; Οπου η ιδιοτέλεια, ο λαϊκισμός, οι συντεχνιακές αγκυλώσεις, η κλεπτοκρατία και η λεηλασία του δημοσίου χρήματος έχουν παγιωθεί ως συστημικό φαινόμενο όχι μόνο στη βάση, αλλά και στην κορυφή της πυραμίδας; Και η ακαδημαϊκή μας κοινότητα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου; Μπορείς σε αυτό το κλιμα να μιλήσεις για το "τεντωμένο σχοινί" ή τη "διελκυστίνδα " της βιώσιμης ανάπτυξης;

Η διαρκής διελκυστίνδα της βιώσιμης ανάπτυξης

Αρα, το θέμα για την ανάπτυξη είναι γενικότερο και δεν έχει να κάνει με τις απόψεις μας ούτε φυσικά με το πόσες εκπομπές θα κάνει ο συμπαθής κος Χαρδαβέλας. Αλλά είναι θέμα κυρίως πολιτικής βούλησης και μόνο.
Και μάλιστα διαχρονικής, στοχευμένης που επικαιροποιείται και επαναπροσδιορίζεται αλλά χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα.

Οταν κάτι δεν το πιστεύεις, δεν το βάζεις κεντρικό στόχο, μοιραία δεν το πετυχαίνεις ποτε.. και η όποια ανάπτυξη θα γίνεται «εική και ως έτυχε». .. Αυτό έχει συμβεί, μεταξύ άλλων, και με την αξιοποίηση των εγχώριων ορυκτών πόρων..

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλέπω σε έναν ευπρεπή διάλογο χωρίς κακόβουλα και υβριστικά σχόλια που προσβάλλουν την αισθητική μας αλλά κι εκείνη της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται!